Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De jongen en de zee**
Er was eens een jongen genaamd Ruben. Ruben woonde in een grote stad, vol hoge gebouwen en drukke straten. Hij hield van de zee, maar de zee was ver weg. Elke dag keek hij naar foto's van de zee in boeken en op het internet. De golven, het zand, de dolfijnen die sprongen. Het maakte hem enthousiast.
Op een dag besloot Ruben dat hij naar de zee wilde gaan. Hij pakte zijn camera en ging op pad. Zijn vrienden waren op een feestje, maar Ruben had geen tijd om te feesten. Hij had een deadline voor zijn project over de zee. Hij wilde mooie foto's maken.
Ruben fietste door de stad, langs oude ruïnes bedekt met klimop en mos. De ruïnes waren geheimzinnig en mooi. Terwijl hij fietste, zag hij een meisje zitten op een steen bij de ruïne. Ze had lange haren en keek naar haar telefoon.
"Hallo!" zei Ruben enthousiast. "Wat doe je hier?"
Het meisje keek op en glimlachte. "Ik ben Nina," zei ze. "Ik wacht op mijn vrienden."
Ruben knikte. "Ik ga naar de zee om foto's te maken voor mijn project."
Nina's ogen glinsterden van nieuwsgierigheid. "De zee? Dat klinkt leuk! Mag ik met je meegaan?"
Ruben dacht even na. Hij vond het leuk om alleen te zijn, maar Nina leek aardig en geïnteresseerd in zijn project.
"Tuurlijk!" zei hij uiteindelijk.
Samen fietsten ze verder door de stad, richting het strand. Onderweg praatten ze over van alles: dolfijnen, aardbeien en zelfs broccoli! Nina vertelde dat ze dansles gaf aan kinderen in de buurt.
"Dat klinkt leuk," zei Ruben terwijl hij zich voorstelde hoe kinderen vrolijk zouden dansen.
Na een tijdje kwamen ze aan bij het strand. De lucht was blauw en de zon scheen fel. Ruben voelde zich meteen beter; al zijn stress verdween als sneeuw voor de zon.
"Wow!" riep Nina terwijl ze naar het water keek. "Kijk die golven!"
Ruben haalde zijn camera tevoorschijn en begon foto’s te maken van alles wat hij zag: de golven die tegen het zand sloegen, schelpen die glinsterden in het zonlicht, en zelfs een dolfijn die sprong uit het water!
Nina danste rond op het strand terwijl Ruben foto's maakte van haar vrolijke bewegingen.
"Je moet ook eens proberen om te dansen!" riep ze lachend.
Ruben schudde zijn hoofd met een glimlach. "Ik ben geen goede danser."
Maar Nina gaf niet op. Ze begon te tellen: "Eén, twee, drie! Kom op!"
Ruben lachte weer en deed zijn best om mee te bewegen met haar dansjes terwijl hij nog steeds foto’s maakte.
Na een tijdje voelde Ruben zich vrijer en begon hij echt plezier te hebben met dansen tussen het zand.
"Dit is geweldig!" riep hij terwijl hij rondjes draaide.
Ze speelden nog even verder totdat ze moe werden van al dat lachen en dansen.
"Zullen we iets eten?" vroeg Nina toen ze weer gingen zitten op het warme zand.
"Ja! Ik heb aardbeien meegenomen," zei Ruben terwijl hij zijn rugzak openmaakte.
Ze deelden samen de aardbeien terwijl ze naar de horizon keken waar de lucht blauw werd door de ondergang van de zon.
“Dit is zo mooi,” zei Nina zachtjes terwijl ze naar het water staarde dat glinsterde als diamanten in het licht van de ondergang.
Ruben nam nog een foto van dit moment; twee vrienden die samen genoten van hun tijd bij de zee.
Toen het donker werd, besloten ze terug te gaan naar huis. Op weg terug praatten ze over hun favoriete dingen: muziek, films en natuurlijk meer over dolfijnen!
Bijna thuis aangekomen stopten ze bij een oude ruïne die er mysterieus uitzag onder het maanlicht.
“Zou je hier willen fotograferen?” vroeg Nina nieuwsgierig terwijl ze naar binnen wees waar klimop langs de muren groeide.
“Ja!” zei Ruben enthousiast terwijl hij zijn camera weer pakte.
Hij maakte foto’s van alles wat hem inspireerde: schaduwen die dansten tegen muren vol mos, sterren die boven hen fonkelden zoals kleine lampjes aan de hemel.
Nina hielp hem door poses aan te nemen tussen het groen van de ruïne; soms als een uil die stil zat of als iemand die net uit een sprookje kwam stappen!
Uiteindelijk was het tijd om afscheid te nemen bij hun huizen vlakbij elkaar in dezelfde straat in deze grote stad vol leven.
“Dank je voor vandaag,” zei Ruben met een grote glimlach.
“Jij ook! Het was super leuk!” antwoordde Nina vrolijk.
Met nieuwe herinneringen in hun harten gingen ze slapen; dromen over dolfijnen, aardbeien en misschien wel meer avonturen aan zee.
En zo eindigde hun dag vol plezier zonder enige moraal of les; gewoon twee kinderen die genoten van wat er was – samen met hun liefde voor fotografie en avontuur!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes