Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De avontuurlijke fotograaf**
Er was eens een fotograaf genaamd Max. Max was een gemiddelde man, met zwart haar en een baard die soms leek te leven zijn eigen leven. Hij droeg altijd een korte broek en een t-shirt met een grappige tekst erop, zoals "Ik ben geen ochtendmens, ik ben een middagmens!" Max had een passie voor fotografie en hield ervan om de wereld om hem heen vast te leggen. Maar hij was ook een beetje nonchalant en vaak vergeten waar hij zijn camera had neergelegd.
Op een zonnige dag besloot Max dat het tijd was voor avontuur. Hij pakte zijn camera, trok zijn favoriete t-shirt aan en stapte op zijn scooter. De zon scheen fel en de lucht was blauw. Terwijl hij door het landschap reed, voelde hij de frisse lucht in zijn gezicht. Het geluid van de scooter vulde de lucht terwijl hij langs het kabbelende beekje reed dat door het groene veld slingerde.
Max stopte bij het beekje om wat foto's te maken. Hij zag kleurrijke bloemen aan de oever en kleine visjes die vrolijk rondzwommen. "Dit is perfect!" riep hij uit terwijl hij zijn camera pakte. Maar toen hij op de knop drukte, gebeurde er iets vreemds: de batterij van zijn camera was leeg! "Oh nee," zuchtte Max, "dat is niet zo handig."
Maar Max gaf niet op. Hij besloot dat hij gewoon moest improviseren. Hij keek om zich heen en zag iets glinsteren in het gras. Het bleek een oud bordspel te zijn, helemaal bedekt met stof. Het bordspel heette "Beekje Monopoly". Max grijnsde; dit zou wel eens leuk kunnen worden!
Hij veegde het stof van het bord af en zette het spel op de grond naast het beekje. Terwijl hij speelde, begon hij zich voor te stellen dat elk vakje op het bord iets betekende in de echte wereld rondom hem. "Dit vakje is voor de mooiste foto van vandaag," zei hij tegen zichzelf terwijl hij naar de bloemen keek.
Max begon te lachen toen hij zich realiseerde dat hij eigenlijk meer plezier had met het spel dan met fotograferen! Hij gooide de dobbelstenen en verplaatste zijn pion over het bord terwijl hij grapjes maakte over elk vakje waar hij op landde.
"Als ik op 'Ga naar Start' land, moet ik terug naar mijn scooter!" lachte Max hardop terwijl hij zich verplaatste naar het beginvakje van het spel.
Na een tijdje spelen merkte Max dat er meer mensen langs het beekje kwamen kijken naar wat hij deed. Een paar kinderen stopten om te zien wat er aan de hand was.
"Wat ben je aan het doen?" vroeg een meisje met vlechten in haar haar.
"Ik speel Beekje Monopoly!" antwoordde Max enthousiast. "Wil je meedoen?"
De kinderen keken elkaar aan en knikten enthousiast. Al snel zaten ze allemaal in hun korte broeken en t-shirts naast Max, klaar om mee te spelen.
Ze gooiden samen met de dobbelstenen en maakten grappen over hun pionnen die over het bord renden als kleine scooters die door de straten scheurden. De kinderen vonden het geweldig! Ze verzonnen hun eigen regels en maakten zelfs nieuwe vakjes zoals "Verlies je camera" of "Win gratis snoep".
Terwijl ze speelden, vergat Max helemaal dat zijn camera leeg was. Het lachen vulde de lucht rondom hen terwijl ze samen plezier hadden bij het kabbelende beekje.
Uiteindelijk kwam er iemand voorbij die hen vroeg wat ze deden. Het was een andere fotograaf die toevallig langsreed op zijn fiets.
"Wat is dit voor feest?" vroeg hij nieuwsgierig.
"We spelen Beekje Monopoly!" riep één van de kinderen enthousiast.
De andere fotograaf lachte en zei: "Dat klinkt als veel meer plezier dan alleen maar foto's maken!"
Max knikte instemmend terwijl ze verder speelden onder de warme zonneschijn, zonder enige zorgen of geheimen om zich heen.
En zo ging hun dag voorbij: vol gelach, dobbelstenen die rolden over tafel, pionnen die sprongen van blijdschap bij elke worp en natuurlijk veel verhalen over hun avonturen bij het kabbelende beekje.
Toen de zon begon onder te gaan, besloten ze dat ze genoeg gespeeld hadden voor vandaag. De kinderen namen afscheid van Max, maar niet voordat ze hem vroegen of ze morgen weer konden komen spelen.
Max glimlachte breed terwijl ze wegliepen: “Natuurlijk! Maar dan neem ik mijn camera mee… als ik hem kan vinden!”
En zo eindigde deze bijzondere dag voor onze avontuurlijke fotograaf Max – niet met prachtige foto’s maar met veel gelach en nieuwe vrienden aan het kabbelende beekje waar alles begon.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes