Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een zorgzame dierenarts**
In een drukke stad, waar de straten vol waren met auto’s en mensen, woonde een dierenarts genaamd Dr. Lila. Ze had zwart, steil haar dat altijd netjes in een staart zat. Dr. Lila was volslank en droeg vaak een overhemd met korte mouwen, zodat ze zich vrij kon bewegen als ze voor de dieren zorgde. Haar praktijk was gevestigd aan de rand van het stadspark, vlakbij een kabbelend beekje dat door het groen slingerde.
Op een zonnige dag besloot Dr. Lila om naar het jaarlijkse muziekfestival te gaan dat in het park werd gehouden. Het festival was beroemd om zijn vrolijke muziek en kleurrijke kraampjes vol lekkernijen zoals mango’s en andere fruitige snacks. Terwijl ze door het park liep, hoorde ze de opzwepende klanken van een band die speelde. Mensen dansten en lachten, en Dr. Lila voelde zich opgewonden.
Ze had haar dierenartsjas even thuisgelaten om te genieten van de festiviteiten. Terwijl ze langs de kraampjes liep, zag ze een groep kinderen die druk bezig waren met een bordspel op een groot kleed. De kinderen waren zo geconcentreerd dat ze niet eens opkeken toen Dr. Lila voorbijliep.
Na een tijdje besloot Dr. Lila om even te rusten bij het beekje. Ze ging zitten op een bankje en keek naar het water dat rustig stroomde. Plotseling hoorde ze iets ongewoons: gekwaak! Ze keek om zich heen en zag een dolfijn die uit het water sprong! Maar dit was geen gewone dolfijn; hij leek wel verdwaald in de stad.
Dr. Lila sprong op en liep naar het water toe. “Wat doe jij hier?” vroeg ze verbaasd tegen de dolfijn.
De dolfijn keek haar met grote ogen aan en leek te antwoorden met nog meer gekwaak, alsof hij hulp nodig had.
“Je moet terug naar je thuis in de zee,” zei Dr. Lila terwijl ze nadacht over wat ze kon doen om hem te helpen.
Ze herinnerde zich dat er in de stad ook mensen waren die gespecialiseerd waren in mariene dieren. Misschien kon zij hen bellen voor hulp! Maar eerst moest ze ervoor zorgen dat de dolfijn veilig was.
Dr. Lila besloot om wat water uit het beekje te gebruiken om de dolfijn koel te houden terwijl ze op hulp wachtte. Ze vulde haar handen met water en goot dit voorzichtig over zijn huid, terwijl ze zachtjes tegen hem praatte: “Rustig maar, ik ben hier om je te helpen.”
Na enige tijd kwam er gelukkig iemand aanlopen: het was meneer Tom, de leraar van groep 6 van de basisschool verderop in de straat! Hij had net zijn pauze gehad van lesgeven en was ook naar het festival gekomen.
“Meneer Tom!” riep Dr. Lila enthousiast, “kun jij me helpen? Deze dolfijn is verdwaald!”
Meneer Tom keek verbaasd naar de dolfijn die nog steeds vrolijk rondspetterde in het beekje. “Wat doet hij hier?” vroeg hij terwijl hij dichterbij kwam.
“Hij moet terug naar zee,” antwoordde Dr. Lila terwijl ze haar handen weer vulde met water voor de dolfijn.
Meneer Tom dacht even na en zei toen: “Misschien kunnen we hem helpen door hem naar het strand te brengen.”
“Dat is een geweldig idee!” zei Dr. Lila blij.
Ze besloten samen om hulp te vragen aan andere festivalgangers die voorbij kwamen lopen. Met hun gezamenlijke inspanningen wisten ze genoeg mensen bij elkaar te krijgen om samen na te denken over hoe ze deze bijzondere situatie konden oplossen.
Een paar mensen haalden zelfs hun telefoons tevoorschijn om contact op te nemen met mariene biologen die hen konden adviseren over wat te doen met de dolfijn.
Terwijl iedereen druk bezig was met plannen maken, begon er zelfs iemand muziek te spelen op zijn gitaar, wat zorgde voor een vrolijke sfeer rondom het beekje waar iedereen zich verzameld had.
Na enige tijd arriveerden er twee mariene biologen die wisten hoe je voor dolfijnen moest zorgen! Ze hadden speciale apparatuur bij zich waarmee ze konden controleren of alles goed ging met de dolfijn voordat hij weer teruggebracht zou worden naar zee.
Dr. Lila hielp hen door informatie over de gezondheid van de dolfijn door te geven terwijl meneer Tom ondertussen uitleg gaf aan alle kinderen die nieuwsgierig toekeken vanuit hun bordspelgroepje verderop in het park.
De biologen waren onder indruk van hoe goed iedereen samenwerkte om deze bijzondere situatie op te lossen zonder paniek of chaos – gewoon teamwork!
Uiteindelijk werd besloten dat er genoeg mensen waren verzameld om samen naar het dichtstbijzijnde strand te lopen waar zij veilig afscheid konden nemen van hun nieuwe vriend – de dolfijn!
Toen alles geregeld was, sprongen alle kinderen blij rond terwijl zij hun nieuwe avontuur vierden – zelfs zonder bordspellen of muziek – gewoon omdat zij allemaal deel uitmaakten van iets bijzonders dat hen verbond: zorgzaamheid voor dieren!
En zo vertrok iedereen samen richting strand onder begeleiding van vrolijke muziek en gelach terwijl Dr. Lila tevreden terugkeek naar het kabbelende beekje waar alles begon…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes