Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een enthousiaste skateboarder**
Op een zonnige dag, met de lucht zo blauw als een sappige mango, lag er een verlaten strand te glinsteren in de verte. Het parelwitte zand strekte zich uit als een groot, zacht tapijt dat uitnodigde om erop te spelen. Aan de rand van het strand stond een jongen met een skateboard onder zijn arm. Zijn naam was Sam en hij was de meest enthousiaste skateboarder die je je maar kon voorstellen.
Sam had altijd al van avontuur gehouden. Met zijn felgekleurde skateboard, dat vol stickers zat van zijn favoriete bands, voelde hij zich als een rockster op het podium. Hij droeg een pet die scheef op zijn hoofd zat en zijn ogen glinsterden van opwinding. Vandaag was het de perfecte dag om nieuwe trucjes te oefenen en misschien zelfs wat dolfijnen te spotten die speels door de golven sprongen.
Terwijl Sam over het strand reed, voelde hij de warme zon op zijn gezicht en hoorde hij het zachte geruis van de zee. Het geluid deed hem denken aan muziek, en dat maakte hem nog enthousiaster. Hij begon te dansen op zijn skateboard, alsof hij deel uitmaakte van een groot muziekfestival. Zijn voeten bewogen soepel over het dek van het skateboard terwijl hij zich inbeeldde dat er duizenden mensen naar hem keken.
Plotseling stopte Sam en keek naar de horizon. Daar, tussen de golven, zag hij iets glinsteren. Het was een dolfijn! De dolfijn sprong vrolijk uit het water en maakte sierlijke bewegingen in de lucht. Sam kon niet anders dan lachen; dit was echt magisch! Hij besloot om dichterbij te komen en zijn skateboard aan de kant te zetten.
Met blote voeten liep Sam naar de waterlijn en keek naar de dolfijn die nu nieuwsgierig naar hem toe zwom. "Hallo daar!" riep Sam enthousiast. De dolfijn leek hem te begrijpen en sprong nogmaals uit het water met een vrolijke spetter.
Terwijl Sam daar stond, dacht hij aan zijn kat Minoes die onlangs was overleden. Minoes had altijd naast hem gezeten wanneer hij skateboardde, haar zachte vacht tegen zijn been terwijl ze luisterde naar de muziek die hij afspeelde op zijn kleine radiootje. Soms had ze zelfs geprobeerd om mee te dansen! Maar vandaag voelde Sam geen verdriet; in plaats daarvan voelde hij vreugde door het spelende dolfijntje dat voor hem danste.
"Misschien is Minoes wel hier bij me," fluisterde Sam tegen zichzelf terwijl hij naar de dolfijn keek die nu weer onder water dook. "Ze zou dit geweldig vinden!"
Sam besloot om terug te gaan naar zijn skateboard en wat nieuwe trucs uit te proberen terwijl hij wachtte op de dolfijn om weer boven water te komen. Hij nam een diepe ademhaling en begon met wat eenvoudige sprongetjes over kleine zandheuveltjes die door de wind waren gevormd.
Met elke sprongetje voelde hij zich vrijer en gelukkiger. De zon scheen helder boven hem en zelfs al waren er geen andere kinderen om mee te spelen, voelde Sam zich nooit alleen op deze prachtige plek.
Na een tijdje kwam de dolfijn weer boven water met een grote spetter! Dit keer leek het alsof ze wilde meedoen met Sams show. "Kijk eens hoe goed ik kan springen!" riep Sam terwijl hij nog hoger sprong met zijn skateboard.
De dolfijn leek enthousiast te reageren; ze sprong ook hoog uit het water alsof ze wilde laten zien wie er beter kon springen! Het werd een wedstrijd tussen hen tweeën: wie kon hoger springen? De zee klapte enthousiast tegen het strand terwijl ze hun eigen show opvoerden voor niemand anders dan elkaar.
Na veel gelach en gespring besloot Sam even pauze te nemen. Hij ging zitten in het warme zand en haalde een wortel uit zijn rugzak – altijd handig voor tussendoor! Terwijl hij knabbelde aan zijn wortel keek hij naar de horizon waar de zee samenkwam met de lucht in prachtige tinten blauw.
De dolfijn kwam weer dichterbij zwemmen, haar grote ogen keken nieuwsgierig naar Sam terwijl ze speels rondjes zwom in het ondiepe water. "Wil je ook iets lekkers?" vroeg Sam lachend terwijl hij nog eens knabbelde aan zijn wortel.
Natuurlijk begreep de dolfijn niet wat 'lekkers' betekende, maar ze leek wel blij met Sams gezelschap. Ze spetterde vrolijk rond als antwoord op Sams vrolijke stemgeluid.
Na enige tijd besloot Sam dat het tijd was voor nog meer avontuur! Hij stond op van het zand, schudde wat korrels van zijn broek af en pakte opnieuw zijn skateboard op. "Kom maar mee!" riep hij tegen de dolfijn voordat hij weer begon te rijden langs de kustlijn.
De zon begon langzaam onder te gaan, waardoor alles rondom hen in gouden kleuren werd gehuld – zo mooi dat zelfs Minoes er jaloers op zou kunnen worden! Terwijl Sam verder skateboarde over het parelwitte zand voelde alles perfect aan: geen zorgen meer over verdriet of verlies; alleen maar vreugde in dit moment samen met een speelse dolfijn.
En zo gingen ze verder: één jongen vol enthousiasme op zijn skateboard en één vrolijke dolfijn die samen hun eigen avontuur beleefden aan dat verlaten strand vol magie – waar muziek in hun harten klonk zonder ooit echt gehoord te worden door anderen dan zijzelf.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes