Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een Dag in de Tuin**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, lag een prachtige tuin. De tuin was groot en vol leven. Bloemen bloeiden in alle kleuren van de regenboog, en de lucht was gevuld met het zoete gezang van vogels. Het was een plek waar je kon dromen en spelen, en waar alles mogelijk leek.
Op een zonnige ochtend besloot een slank meisje met steil blond haar, genaamd Lila, om naar de tuin te gaan. Ze droeg een vrolijk t-shirt met een grote zon erop afgebeeld. Lila had net een belangrijke presentatie op school gehad over architectuur. Ze voelde zich nog steeds een beetje onzeker over hoe het gegaan was, maar ze wist dat ze nu even moest ontspannen.
Lila stapte de tuin binnen en voelde meteen de warmte van de zon op haar huid. Ze zag het konijn dat altijd in de hoek van de tuin zat, knabbelend aan wat verse spinazie. Het konijn keek op en gaf Lila een korte blik voordat het weer verder at. Lila glimlachte; het konijn was altijd zo schattig.
Ze liep verder de tuin in en kwam bij haar favoriete plek: een groot grasveld met kleurrijke bloemen rondom. Hier had ze vaak gespeeld met haar vrienden, maar vandaag was ze alleen. Ze besloot dat dit het perfecte moment was om iets creatiefs te doen.
Lila haalde haar speciale Lego-set tevoorschijn die ze had meegenomen. Het was geen gewone set; deze set bevatte allemaal verschillende vormen en kleuren die je konden helpen bij het bouwen van huizen en andere gebouwen. Terwijl ze op het gras zat, begon ze te bouwen aan haar eigen huisje.
Haar vingers werkten snel terwijl ze blokjes aan elkaar klikte. Ze maakte ramen van helderblauw plastic en een deur die open kon zwaaien als je hem duwde. Terwijl ze bouwde, dacht ze na over wat voor soort architect zij zou willen worden als ze groot was. Misschien zou ze wel huizen ontwerpen die perfect pasten in deze mooie tuin.
Na enige tijd had Lila al een klein huisje gebouwd dat er vrolijk uitzag tussen de bloemen. Ze stond op om afstand te nemen en keek trots naar haar creatie. Maar plotseling voelde ze zich gestrest; wat als niemand haar huisje mooi vond? Wat als het niet goed genoeg was? Deze gedachten maakten haar onzeker.
Om zichzelf af te leiden besloot Lila om even rond te fietsen in de tuin. Ze had ook haar fiets meegenomen; een felgroene fiets met witte stippen die perfect paste bij de sfeer van de tuin. Terwijl ze fietste, voelde ze de frisse lucht langs haar gezicht waaien en vergat even al haar zorgen.
De paden in de tuin waren kronkelig en vol verrassingen: hier stond een grote boom waar vogels hun nesten hadden gemaakt, daar bloeide een struik vol geurige rozen. Lila fietste langs het konijn dat nu rustig lag te zonnen tussen de spinazieplanten.
Na een tijdje fietsen stopte Lila bij het improvisatietheater dat in één hoek van de tuin stond gemaakt van takken en bladeren. Het theater was niet groot, maar het had iets magisch over zich heen hangen – misschien omdat er zoveel verhalen verteld waren door kinderen die hier gespeeld hadden.
Lila besloot om zelf ook iets te improviseren. Ze ging zitten op het podium en begon luidop te praten tegen zichzelf alsof er publiek voor haar zat: “Welkom bij mijn show! Vandaag ga ik jullie vertellen over mijn geweldige Lego-huis!” Haar stem klonk vrolijk terwijl ze enthousiast vertelde over elk detail van haar creatie.
Terwijl Lila sprak, merkte ze dat al haar stress langzaam verdween. De woorden kwamen vanzelf uit haar mond, net zoals wanneer je speelt zonder na te denken over wat anderen ervan zouden vinden. Het maakte niet uit of iemand luisterde of niet; wat telde was dat zij plezier had in wat zij deed.
Na afloop van haar voorstelling voelde Lila zich opgelucht en blij tegelijk. Ze sprong weer op haar fiets en reed terug naar het grasveld waar haar Lego-huisje stond opgesteld tussen alle bloemen.
Toen ze daar aankwam, zag Lila iets vreemds: het konijn zat naast haar huisje! Het leek wel alsof hij nieuwsgierig naar zijn nieuwe buurman keek. Met zijn grote ogen staarde hij naar de kleurrijke blokken die zo anders waren dan alles om hem heen.
Lila lachte hardop toen zij zag hoe schattig het eruitzag: het kleine konijn naast haar grote Lego-huisje! “Kijk eens,” zei Lila tegen hem terwijl zij knielde om dichterbij te komen, “dit is mijn huis! Wil je binnenkomen?” Natuurlijk wist zij dat konijnen geen huizen zoals mensen binnengaan, maar toch vond zij dit idee leuk.
Het konijn bleef rustig zitten terwijl Lila weer begon met bouwen – dit keer voegde zij zelfs nog meer details toe aan haar huisje: er kwamen bloembakken voor de ramen gemaakt van kleine groene blokjes vol met gele bloemen gemaakt van papier die zij eerder had geknipt.
De tijd vloog voorbij terwijl Lila bezig was met bouwen en spelen in deze prachtige omgeving vol leven en kleurigheid rondom zich heen – zonder zorgen of stress over school of presentaties.
Toen de zon langzaam onderging achter de bergen begon alles goudkleurig te stralen; zelfs het Lego-huisje leek wel mee te stralen in deze warme gloed van licht! Met elke minuut die verstreek voelde Lila zich gelukkiger dan ooit tevoren – gewoon omdat zij zichzelf mocht zijn in deze mooie tuin vol mogelijkheden!
En zo eindigde deze dag in de tuin voor Lila – niet met geheimen of magie maar gewoon met vreugdevolle momenten waarin creativiteit vrijuit stroomde tussen bloemen, dieren én dromen…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes