Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een sportieve leraar**
In een drukke stad, waar de gebouwen hoog de lucht in reikten en de straten vol waren met mensen, woonde een leraar genaamd Milan. Milan was een lange, slanke man met recht bruin haar dat altijd netjes in model zat. Hij droeg vaak een luchtige zomerjurk, zelfs als het niet zo warm was. Dit maakte hem bijzonder in de ogen van zijn leerlingen, die gewend waren aan leraren in strakke pakken of saaie broeken.
Milan gaf les op de basisschool en zijn vak was lichamelijke opvoeding. Hij had een passie voor sport en beweging. Elke ochtend kwam hij met een grote glimlach naar school, klaar om zijn leerlingen te inspireren. Maar er was iets bijzonders aan Milan: hij kon goed problemen oplossen. Als er iets misging tijdens de gymles, bleef hij kalm en vond altijd een creatieve oplossing.
Op een dag, terwijl de zon scheen en de lucht blauw was, stonden Elin en haar klasgenoten op het sportveld. Elin was een dromerig meisje met lang blond haar dat vaak in een vlecht zat. Ze droeg vandaag haar favoriete jurk met vrolijke kleuren en voelde zich blij. Maar ze had ook wat stress omdat ze wist dat er binnenkort een belangrijke deadline voor hun schoolproject aankwam.
Milan kwam het veld op met zijn gebruikelijke enthousiasme. "Vandaag gaan we iets heel leuks doen!" riep hij terwijl hij zijn armen wijd openstak. "We gaan zeilen! Maar niet op het water," voegde hij eraan toe met een knipoog. "We gaan onze eigen zeilboten maken van karton!"
De kinderen keken elkaar verbaasd aan. Ze hadden nog nooit eerder gehoord van zeilen zonder water! Milan legde uit dat ze hun creaties zouden laten racen op het grasveld, als echte zeilboten die over de golven van het water zouden glijden.
Elin vond het idee geweldig! Ze kon zich al voorstellen hoe haar boot eruit zou zien: kleurrijk en snel! Milan gaf iedereen karton, scharen en verf om hun boten te maken. Terwijl de kinderen druk bezig waren met knippen en plakken, liep Milan rond om hen te helpen.
"Wat ga jij maken, Elin?" vroeg hij terwijl hij over haar schouder keek.
"Ik maak een grote boot met veel kleuren!" zei Elin enthousiast terwijl ze haar karton versierde met felle verf.
Milan knikte goedkeurend. "Dat klinkt fantastisch! Vergeet niet om ook een goede zeil te maken."
Elin knikte en ging verder met haar werk. Terwijl ze bezig was, merkte ze dat sommige klasgenoten gestrest waren over hun projectdeadline. Ze zagen er bezorgd uit terwijl ze probeerden hun boten af te maken.
Milan merkte dit ook op en besloot hen te helpen. "Jongens," zei hij vriendelijk, "ik weet dat jullie druk zijn met jullie project, maar vergeet niet dat we hier ook plezier hebben! Laten we even pauzeren."
Hij haalde een grote paprika uit zijn tas – altijd voorbereid – en begon deze in stukjes te snijden voor iedereen om te delen. De kinderen kwamen samen rond hem zitten en genoten van de gezonde snack terwijl ze lachten en praatten over hun boten.
Na de pauze gingen ze weer aan de slag. Elin werkte hard aan haar ontwerp terwijl Milan rondliep om iedereen aan te moedigen. Hij hielp hen bij het oplossen van problemen als iets niet goed ging of als iemand niet wist hoe verder te gaan.
Uiteindelijk was het tijd voor de race! De kinderen zetten hun boten klaar op het grasveld en stonden vol spanning achter hun creaties. Milan telde af: "Drie… twee… één… GO!"
De kinderen duwden hun boten vooruit alsof ze echt over water gleden. Elins boot gleed soepel over het gras dankzij haar slimme ontwerp en kleurige zeil die wapperde in de wind – of wat daar voor doorbriesde tussen de gebouwen.
De race was spannend! Kinderen juichten voor elkaar terwijl sommige boten sneller gingen dan andere. Milan stond aan de zijlijn met zijn handen omhoog om iedereen aan te moedigen.
Na enkele spannende minuten kwam Elins boot als eerste over de finishlijn! Ze sprong op van blijdschap toen Milan naar haar toe kwam gelopen.
"Geweldig gedaan, Elin!" zei hij trots terwijl hij haar hand schudde.
Elin straalde van trots terwijl ze naar haar klasgenoten keek die allemaal blij waren voor elkaar, ongeacht wie gewonnen had of niet.
Na afloop van de race zaten alle kinderen samen onder een oude boom aan de rand van het veld om uit te rusten na al dat rennen en lachen. De boom had dikke takken die schaduw boden tegen de zonnestralen die doorblonken tussen de bladeren.
Milan vertelde verhalen over beroemde schrijvers die ook dol waren op sportieve activiteiten voordat zij gingen schrijven – zoals joggen of fietsen – wat hen hielp om creatief te blijven denken.
De kinderen luisterden aandachtig naar zijn verhalen terwijl zij genoten van hun paprika's en elkaar vertelden over hun favoriete boeken of schrijvers die hen inspireerden.
Die dag leerde niemand echt iets nieuws; er waren geen geheimen onthuld of magische momenten beleefd – alleen maar plezier maken tijdens gymles onder leiding van hun sportieve leraar Milan die altijd klaarstond om hen aan te moedigen én hen heerlijke snacks bracht!
En zo eindigde deze bijzondere dag vol creativiteit, beweging en natuurlijk veel gelach in het hartje van de stad waar alles mogelijk leek zolang je maar je fantasie gebruikte – net zoals elke schrijver dat doet wanneer zij beginnen aan hun verhaal.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes