Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Sportieve Coach**
Op een heuveltop, met uitzicht op de ondergang van de zon, woonde een bijzondere coach. Zijn naam was Coach Kees. Coach Kees was niet zomaar een coach; hij was een meester in schaken en had ook een talent voor schilderen. Elke avond, als de zon langzaam onderging en de lucht kleurde in tinten van oranje en paars, zat hij op zijn balkon met een penseel in zijn hand en een doek voor zich.
Coach Kees had altijd zijn uil, Uli, bij zich. Uli was geen gewone uil. Hij kon heel goed rekenen en hielp Kees vaak met zijn wiskundetoetsen. Samen waren ze een geweldig team. Terwijl Kees schilderde, zat Uli op zijn schouder en keek geconcentreerd naar het doek. Soms gaf hij advies over kleuren of vormen.
Op een dag besloot Coach Kees dat het tijd was om iets nieuws te proberen. Hij wilde kinderen leren schaken! Hij dacht dat schaken hen zou helpen om analytisch te denken en zich beter te concentreren. Dus maakte hij een groot bord van hout en schilderde de velden zwart en wit. Het bord stond nu trots op zijn balkon.
De volgende ochtend kwam er een groep kinderen naar de heuveltop. Ze waren nieuwsgierig naar het grote schaakbord. Coach Kees verwelkomde hen met een brede glimlach.
“Welkom! Vandaag gaan we schaken leren!” zei hij enthousiast.
De kinderen keken elkaar aan, sommige waren blij, anderen leken verdrietig omdat ze hun huisdier hadden verloren. Maar Coach Kees wist dat schaken hen zou afleiden van hun verdriet.
“Laten we beginnen!” zei hij terwijl hij de stukken uitlegde. “Dit is de koning, dit is de koningin, deze zijn de torens…” De kinderen luisterden aandachtig terwijl Uli af en toe hoootte om hen aan te moedigen.
Na het uitleggen van de regels, verdeelde Coach Kees de kinderen in twee teams. Ze speelden hun eerste partij met veel enthousiasme. Sommige kinderen waren erg goed in het spel; anderen moesten nog wat oefenen.
Tijdens het spel merkte Coach Kees dat één meisje, Lotte, erg gefocust was maar ook verdrietig keek. Ze had net haar kat verloren en kon zich moeilijk concentreren op het spel.
“Lotte,” zei Coach Kees zachtjes terwijl hij naast haar ging zitten, “schaken kan je helpen om je gedachten even ergens anders te brengen.”
Lotte knikte maar bleef somber kijken naar het bord voor haar.
“Wat als we samen iets leuks doen?” vroeg Coach Kees plotseling. “We kunnen broccoli en wortels schilderen! Dan kunnen we daarna weer schaken.”
Lotte’s ogen lichtten op bij het idee van schilderen. “Dat klinkt leuk!” zei ze enthousiast.
Coach Kees haalde snel wat verf en penselen tevoorschijn terwijl Uli nieuwsgierig toekeek vanaf zijn plek op de schouder van Kees.
Ze begonnen samen te schilderen: groene broccoli met grote bladeren en oranje wortels die uit de grond staken. De andere kinderen kwamen ook kijken en al snel zaten ze allemaal samen te schilderen op het balkon van Coach Kees.
De zon begon onder te gaan terwijl ze bezig waren met hun kunstwerken. De lucht kleurde prachtig rood en geel; het leek wel alsof ze zelf in hun schilderijen zaten!
Na het schilderen gingen ze weer terug naar het schaakbord voor nog een potje schaken. Dit keer leek Lotte veel vrolijker te zijn; ze lachte zelfs toen ze haar eerste zet deed.
Coach Kees keek tevreden toe hoe de kinderen plezier hadden met elkaar terwijl ze speelden. Uli fladderde rond als een echte coach die zijn team aanmoedigde.
De avond vorderde en uiteindelijk won Lotte haar partij! Ze sprong op van blijdschap terwijl haar vrienden juichten: “Goed gedaan!”
Coach Kees glimlachte trots naar Lotte en zei: “Zie je wel? Je kunt alles bereiken als je je concentreert!”
Toen iedereen moe maar gelukkig was, gingen ze naar huis met hun geschilderde groenten in hun handen en mooie herinneringen in hun harten.
En zo eindigde die bijzondere dag op de heuveltop met uitzicht op de ondergang van de zon, waar coach Kees niet alleen lesgaf in schaken maar ook in plezier maken door creativiteit!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes