Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Puzzel van het Verleden**
Er was eens een helderblauwe meer die glinsterde in de zon. Het water was zo helder dat je de vissen kon zien zwemmen. Aan de rand van de meer stond een klein, wit huisje met een rode deur. In dat huisje woonde juf Lotte. Juf Lotte was een lerares op de basisschool en ze had altijd een glimlach op haar gezicht. Ze droeg vaak lange jurken in pastelkleuren die mooi wapperden als ze buiten liep.
Juf Lotte had een grote liefde voor poëzie. Elke ochtend schreef ze gedichten in haar notitieboekje terwijl ze naar de meer keek. Ze vond het heerlijk om woorden te laten dansen op papier, net zoals de golven van het water dansten in de zon.
Op een dag besloot juf Lotte om met haar fiets naar school te gaan. Haar fiets had een mandje voorop, en daarin legde ze haar notitieboekje en een paar knuffeldieren. Ze had altijd haar favoriete teddybeer bij zich, die zij Knuffel noemde. Knuffel was niet zomaar een teddybeer; hij had een schattige, geborduurde neus en zachte, bruine vacht.
Terwijl juf Lotte fietste, voelde ze de frisse lucht op haar gezicht en hoorde ze het gezang van vogels in de bomen langs het pad. Het was een perfecte dag om les te geven over poëzie en verhalen.
Toen juf Lotte op school aankwam, zag ze dat haar leerlingen al in het klaslokaal zaten te wachten. De kinderen waren enthousiast en konden niet wachten om te leren over poëzie. Juf Lotte begon met het voorlezen van enkele van haar eigen gedichten. De kinderen luisterden aandachtig en hun ogen glinsterden van nieuwsgierigheid.
Na het voorlezen vroeg juf Lotte aan de kinderen of zij ook hun eigen gedichten wilden schrijven. De klas vulde zich met geluiden van potloden die over papier krasten terwijl iedereen zijn of haar gedachten opschreef.
Na een tijdje kwam er één leerling naar voren met zijn gedicht. Het was Timmy, een jongen met krullend haar en grote ogen vol enthousiasme. Hij las zijn gedicht voor:
"De zon schijnt fel,
De lucht is blauw,
Ik zie de vissen,
Ze zwemmen snel."
Juf Lotte klapte in haar handen en zei: "Wat mooi, Timmy! Je hebt echt goed nagedacht over wat je ziet."
De andere kinderen waren ook trots op hun werk en lieten hun gedichten horen aan elkaar. Iedereen voelde zich blij en creatief.
Na schooltijd besloot juf Lotte om nog even bij de meer te zitten voordat ze naar huis ging. Ze nam plaats op een bankje dat uitkeek over het water en haalde Knuffel uit het mandje van haar fiets. Terwijl ze naar de glinsterende oppervlakte keek, begon ze opnieuw te schrijven in haar notitieboekje.
Plotseling kwam er een meisje met lang kastanjebruin haar aanlopen, dat golvend viel over haar schouders. Ze droeg ook een lange jurk in pastelkleuren die vrolijk meedeinde met elke stap die ze zette.
"Hallo!" zei het meisje vrolijk. "Ik ben Sophie."
"Hallo Sophie," antwoordde juf Lotte met een glimlach. "Wat leuk je te ontmoeten!"
Sophie ging naast juf Lotte zitten op het bankje en vroeg: "Wat schrijf je?"
Juf Lotte liet Sophie kijken naar haar notitieboekje vol poëzie en vertelde: "Ik schrijf over wat ik zie bij deze mooie meer."
Sophie keek aandachtig naar het water en zei: "Ik vind het leuk om te tekenen! Mag ik jou helpen? We kunnen samen iets maken!"
Juf Lotte vond dit idee geweldig! Ze gaven elkaar ideeën over wat ze konden tekenen of schrijven terwijl ze samen genoten van de zonsondergang boven de meer.
Uiteindelijk besloten ze om samen een groot kunstwerk te maken dat alles zou bevatten wat hen inspireerde: vissen, bloemen langs de oever, wolken in de lucht en natuurlijk Knuffel die hen aanmoedigde vanuit het mandje.
Ze gebruikten kleurenpotloden uit Sophie's tas om alles tot leven te brengen op papier terwijl ze lachten en plezier hadden samen.
Toen de zon onderging, keken juf Lotte en Sophie tevreden naar hun kunstwerk dat nu vol kleuren zat – net zoals hun dag vol vreugde zat.
"Dit was zo leuk!" zei Sophie stralend.
"Ja," antwoordde juf Lotte terwijl ze Knuffel weer oppakte uit het mandje, "samen creëren is altijd bijzonder."
En zo gingen juf Lotte en Sophie elke week na schooltijd naar de meer om samen poëzie te schrijven of kunstwerken te maken onder de stralende zon.
Hun dagen waren gevuld met creativiteit zonder geheimen of mysterieën – gewoon eenvoudige momenten vol vreugde aan de rand van die prachtige blauwe meer waar alles begon: De puzzel van het verleden werd steeds completer door elke nieuwe ervaring die zij samen deelden.
En zo eindigde deze dag zoals vele andere dagen zouden eindigen – met gelach, kleurpotloden, woorden die dansten op papier en natuurlijk Knuffel die altijd dichtbij was om hen eraan te herinneren hoe mooi creativiteit kan zijn!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes