Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een Dag met de Dieren**
In het zonnige Portugal, aan een verlaten strand met wit zand en helder water, woonde een muzikant genaamd Miguel. Miguel was een avontuurlijke man met een passie voor muziek en schilderen. Zijn dagen waren gevuld met het creëren van prachtige melodieën en het vastleggen van de schoonheid van de natuur op zijn canvas. Maar soms, als de zon hoog aan de hemel stond en de zee kalm was, voelde hij zich een beetje verveeld.
Op een dag besloot Miguel dat hij iets anders wilde doen. Hij pakte zijn motorfiets, trok zijn lederen jack aan en reed naar het strand. De lucht was gevuld met de geur van zout en de zon glinsterde op het water. Terwijl hij over het zand reed, zag hij iets bijzonders: een groep dolfijnen die vrolijk sprongen in de golven.
"Wat een prachtig gezicht!" riep Miguel terwijl hij afstapte en zijn skateboard pakte. Hij kon goed skateboarden en besloot om even te oefenen op het zachte zand. Terwijl hij over het strand gleed, merkte hij dat de dolfijnen hem leken te volgen. Ze sprongen uit het water en maakten vrolijke geluiden, alsof ze hem aanmoedigden.
Miguel lachte hardop. "Jullie zijn geweldige vrienden!" zei hij tegen de dolfijnen. Ze leken te begrijpen wat hij zei, want ze sprongen nog hoger uit het water en maakten pirouettes in de lucht.
Na een tijdje besloot Miguel dat het tijd was om iets creatiefs te doen. Hij had altijd al willen schilderen terwijl hij omringd werd door dieren. Dus ging hij zitten op het warme zand, haalde zijn schilderspullen tevoorschijn en begon te schilderen wat hij zag: de dolfijnen die speelden in de zee, de helderblauwe lucht boven hen en zelfs enkele meeuwen die rondvlogen.
Terwijl Miguel bezig was met zijn schilderij, kwam er plotseling een grote zeeleeuw aan land gewaggeld. De zeeleeuw had een gespierd lichaam en keek nieuwsgierig naar Miguel's werk.
"Hallo daar!" zei Miguel met een glimlach. "Wil je ook poseren voor mijn schilderij?" De zeeleeuw knikte alsof hij begreep wat er gevraagd werd en ging zitten naast Miguel.
Miguel begon te schilderen terwijl hij af en toe naar de zeeleeuw keek om ervoor te zorgen dat alles klopte. Het dier leek erg trots op zijn rol als model en puffte tevreden terwijl Miguel werkte.
Na enige tijd had Miguel niet alleen een prachtig schilderij gemaakt van de dolfijnen in actie, maar ook van zijn nieuwe vriend, de zeeleeuw die nu fier naast hem zat. Toen hij klaar was met schilderen, keek hij naar zijn werk en voelde zich blij.
"Wat denk je ervan?" vroeg Miguel aan de zeeleeuw terwijl hij trots naar zijn schilderij wees.
De zeeleeuw gaf een blije brul terug als antwoord, wat voor Miguel klonk als goedkeuring.
Maar toen kwam er iets onverwachts: uit het niets verscheen er een groep kleurrijke papegaaien die boven hen cirkelden. Ze waren luidruchtig en speels, fladderend van tak naar tak van nabijgelegen palmbomen.
"Wat is dit voor feest?" vroeg Miguel verbaasd terwijl hij naar boven keek naar de papegaaien die hun eigen show opvoerden in de lucht.
De papegaaien leken wel opgewonden door alles wat er gebeurde op het strand. Ze landden rondom Miguel en begonnen luidkeels te kwetteren alsof ze hun eigen muziek maakten om bij Miguels schilderij te passen.
Miguel kon niet anders dan lachen om hun vrolijke gezang. "Jullie maken dit nog leuker!" riep hij uit terwijl hij weer begon te schilderen – nu ook geïnspireerd door deze nieuwe muzikale vrienden.
Uren gingen voorbij terwijl Miguel zich liet meeslepen door deze bijzondere dag vol dierengezelschap. Hij had geen idee hoe laat het was totdat zijn maag begon te rommelen; tijd voor lunch! Gelukkig had hij nog wat spinazie meegenomen – altijd handig voor onderweg!
Terwijl hij at op het warme zand, kwamen alle dieren dichterbij kijken: dolfijnen die nieuwsgierig uit het water staken, de zeeleeuw die zich verveelde na al dat poseren, en zelfs enkele papegaaien die nieuwsgierig waren naar wat er in Miguels tas zat.
"Wil iemand spinazie?" vroeg Miguel lachend terwijl hij enkele bladeren omhoog hield. De papegaaien keken hem verbaasd aan; ze hadden geen idee wat spinazie was! Maar tot Miguels verbazing kwam één van hen dichterbij fladderen om voorzichtig een blaadje uit zijn hand te pikken.
"Goed zo! Probeer maar," zei Miguel enthousiast terwijl andere papegaaien nieuwsgierig toekeken hoe hun vriend dit vreemde groene voedsel zou proeven.
De papegaai nam voorzichtig een hapje spinazie en maakte toen ineens een gek geluid – alsof ie verrast was door deze nieuwe smaak! Het leek wel of alle andere papegaaien nu ook wilden proeven; ze vlogen afwisselend heen en weer tussen Miguels tas vol lekkernijen!
Na deze smakelijke pauze besloot Miguel dat het tijd was om weer verder te gaan met zijn creatieve project – maar nu samen met al deze nieuwe vrienden! Hij stelde voor om samen bordspellen te spelen in plaats van alleen verder te schilderen; misschien konden ze samen iets heel bijzonders maken!
Dus zette iedereen zich neer in kringvorm op het zachte zand: dolfijnen spetterden vrolijk in het water als achtergrondmuziek; de zeeleeuw lag ontspannen naast hen; papegaaien fladderden rond als kleine entertainers – allemaal klaar voor hun eigen versie van spelletjes!
Het werd geen gewoon bordspel zoals je zou verwachten; nee! Dit werd meer dan dat! Met elke worp kwamen er nieuwe ideeën tot leven: wie kon er beter springen dan dolfijnen? Wie kon sneller rennen dan onze sterke zeeleeuw? En wie kon beter zingen dan onze kleurrijke papegaaien?
De hele middag vulde zich met gelach, gekwetter, gespetter én creativiteit! En zo eindigde deze bijzondere dag vol avontuur aan het verlaten strand van Portugal – waar muziek niet alleen uit noten bestond maar ook uit vriendschap tussen dieren én mensen… zonder enige moraal of boodschap – gewoon puur genieten!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes