Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een dappere astronaut**
Er was eens een dappere astronaut genaamd Max. Max woonde in een klein huisje aan de rand van een rustig meer. Het water was zo helder dat je de vissen kon zien zwemmen. Aan de oever stonden rietkragen die zachtjes wiegden in de wind. Max hield van zijn huisje, maar hij had altijd al gedroomd van avonturen in de ruimte.
Op een mooie zonnige dag, terwijl het meer glinsterde als een grote spiegel, besloot Max dat het tijd was voor iets bijzonders. Het was zijn verjaardag en hij wilde dit jaar iets anders doen dan normaal. In plaats van een gewoon feestje met taart en cadeaus, besloot hij om zijn vrienden uit te nodigen voor een ruimtefeestje!
Max had veel vrienden: een vrolijke hond genaamd Bobo, een kleurrijke papegaai die Mango heette, en zijn buurman, meneer Tuinier, die altijd bezig was met zijn prachtige tuin vol bloemen en groenten. Max dacht dat ze allemaal zouden genieten van het ruimtefeestje.
Hij begon met het maken van uitnodigingen. Met veel creativiteit knipte en plakte hij kleurrijke sterren op papier en schreef: "Kom naar mijn ruimtefeestje! We gaan samen naar de sterren!" Hij gaf de uitnodigingen aan Bobo, die enthousiast blafte en met zijn staart kwispelde. Bobo vond het idee geweldig!
De volgende dag kwam iedereen naar Max' huisje aan het meer. Meneer Tuinier bracht heerlijke aardbeien uit zijn tuin mee, terwijl Mango vrolijk rondvloog en af en toe een liedje fluitte. Max had ook ballonnen meegenomen in allerlei kleuren en hij maakte ballonfiguren voor iedereen.
"Wat leuk!" zei Bobo terwijl hij naar de ballonhond keek die Max had gemaakt. "Ik wil ook zo'n ballon!"
Max lachte en maakte snel nog een paar ballonfiguren: een raket, een ster en zelfs een maan! Iedereen was opgewonden over het feestje.
Na wat lekkers te hebben gegeten – aardbeien met slagroom waren favoriet – besloot Max dat het tijd was om te 'vliegen'. Hij had een grote kartonnen doos versierd als raket. "Stap in!" riep hij enthousiast.
Bobo sprong als eerste in de doos, gevolgd door Mango die zich op Max' schouder nestelde. Meneer Tuinier kwam er ook bij zitten met zijn tuingereedschap dat hij niet kon missen.
"Vijf… vier… drie… twee… één… VLUCHT!" riep Max terwijl hij deed alsof ze omhoog gingen. Iedereen deed mee door te schudden en te springen in de doos.
De kartonnen raket schudde heen en weer terwijl ze 'vlogen' door de ruimte vol sterren. "Kijk daar! Een planeet vol mango's!" riep Mango enthousiast.
"En daar is de Aardbeienster!" voegde Bobo toe met blije ogen.
Max lachte hardop terwijl hij deed alsof ze rond deze vreemde planeten vlogen. Ze maakten zelfs geluiden zoals echte raketten: "Brrrrrrm! Woosh!"
Na hun spannende reis door de ruimte landden ze weer veilig aan de oever van het meer. Iedereen stapte uit de raket met grote glimlachen op hun gezichten.
"Dat was geweldig!" zei meneer Tuinier terwijl hij zijn hoed afnam om zich af te koelen.
Max knikte blij. "Ja! Maar nu is het tijd voor muziek!"
Hij pakte zijn gitaar die naast hem stond en begon vrolijk te spelen. De klanken vulden de lucht terwijl Bobo vrolijk rondhuppelde en Mango meezong met hoge tonen.
Het meer glinsterde nog steeds onder de zon, maar nu leek het nog magischer door hun muziek. De rietkragen dansten mee op de melodieën die uit Max' gitaar kwamen.
Na enige tijd stopte Max even om te kijken naar al zijn vrienden die genoten van het moment. De lucht vulde zich met gelach, gezang en vrolijke geluiden van hun feestelijke bijeenkomst.
Toen ze moe waren van al dat plezier, besloten ze om even uit te rusten op het gras bij het meer. Terwijl ze daar lagen, vertelde Max verhalen over wat er allemaal zou kunnen gebeuren als je echt naar de sterren zou reizen.
"Misschien kom je wel aliens tegen," zei hij geheimzinnig.
"Of misschien vind je wel nieuwe soorten fruit!" voegde Mango toe met glanzende ogen vol fantasie.
Bobo blafte instemmend; alles klonk zo spannend!
De zon begon langzaam onder te gaan achter de bomen aan de andere kant van het meer, waardoor alles in gouden kleuren werd gehuld. Het was bijna tijd om afscheid te nemen na dit onvergetelijke avontuur.
Max keek naar zijn vrienden en voelde zich blij dat ze samen deze bijzondere dag hadden gevierd – niet alleen als astronauten maar ook als dappere avonturiers in hun eigen fantasiewereld vol muziek, lachen en vreugde.
En zo eindigde hun ruimtefeestje aan het rustige meer; maar voor hen zou dit avontuur altijd blijven bestaan in hun harten – net zoals alle mooie herinneringen aan aardbeien, ballonnen maken en gitaarspelen samen zouden blijven bestaan zolang zij elkaar kenden.
En wie weet? Misschien zouden ze ooit weer samen 'vliegen' naar nieuwe avonturen...
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes