Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een zorgzame dierenarts**
In een drukke stad, waar de gebouwen hoog de lucht in reikten en de straten vol waren met mensen, was er een klein dierenartspraktijkje. Het was geen groot gebouw, maar het had iets bijzonders. De muren waren geschilderd in zachte kleuren en er stonden altijd bloemen voor het raam. Dit was de praktijk van dokter Lotte, een zorgzame dierenarts.
Dokter Lotte had een grote liefde voor dieren. Ze was altijd geconcentreerd en analytisch als ze met haar patiënten werkte. Haar praktijk was gevuld met allerlei soorten dieren: katten, honden, konijnen en zelfs een schildpad die ooit door een kind was meegenomen. De schildpad heette Timo en hij slenterde langzaam rond in zijn kooi, terwijl hij af en toe zijn hoofd omhoog stak om te kijken wat er gebeurde.
Op een zonnige dag zat dokter Lotte achter haar bureau te werken aan een rapport. Ze had veel te doen, want het was druk in de praktijk. Terwijl ze aan het typen was, hoorde ze het zachte gekrabbel van Poesje, de kat van de buren. Poesje kwam altijd even langs om te kijken of er iets lekkers te krijgen viel.
"Hallo Poesje," zei dokter Lotte met een glimlach. "Ben je hier voor je dagelijkse snoepje?" Poesje miauwde zachtjes en sprong op het bureau om dichterbij te komen.
Dokter Lotte gaf Poesje een klein stukje broccoli dat ze had klaargelegd voor haar lunch. "Broccoli is goed voor je," zei ze terwijl ze naar het groene stukje groente wees. "Het houdt je gezond."
Terwijl Poesje genoot van haar broccoli, dacht dokter Lotte aan haar volgende afspraak: een hond genaamd Max die last had van zijn oorontsteking. Max was altijd zo gestrest als hij naar de dierenarts moest gaan. Dokter Lotte wist dat hij bang was voor naalden en medicijnen.
"Ik moet goed voorbereid zijn," mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze haar spullen bij elkaar zocht. Ze pakte haar stethoscoop en controleerde of alles klaar lag voor Max’ komst.
Toen Max arriveerde met zijn baasje, zag dokter Lotte dat hij nerveus rondkeek in de wachtkamer. Hij zat op zijn achterpoten met zijn oren naar beneden gedrukt. "Kom maar hier, Max," zei dokter Lotte vriendelijk terwijl ze zich naar hem toe boog.
Max kwam langzaam dichterbij, maar bleef op veilige afstand staan. Dokter Lotte knielde neer zodat ze op ooghoogte met hem kon praten. "Ik ga je helpen," zei ze geruststellend. "Het doet geen pijn."
Met veel geduld begon dokter Lotte aan het onderzoek van Max’ oren. Ze werkte zorgvuldig en nam de tijd om hem gerust te stellen terwijl ze uitlegde wat ze deed. Max leek langzaam meer op zijn gemak te komen.
Na het onderzoek gaf dokter Lotte hem wat lekkers: een wortel! "Hier is iets gezonds voor jou," zei ze vrolijk terwijl Max voorzichtig naar de wortel snuffelde voordat hij erin beet.
Na Max’ bezoek kwam er weer iemand binnen: een jonge schrijver die zich verveeld voelde omdat hij vastzat tijdens het schrijven van zijn boek over dierenartsen! Hij had gehoord over dokter Lotte en wilde graag inspiratie opdoen.
"Hallo!" zei hij enthousiast toen hij binnenkwam. "Ik ben hier omdat ik meer wil leren over jouw werk."
Dokter Lotte glimlachte breed en nodigde hem uit om plaats te nemen in de wachtkamer waar verschillende boeken over dieren stonden uitgestald op een plankje naast enkele schilderijen van vrolijke huisdieren.
"Wat leuk dat je geïnteresseerd bent!" zei dokter Lotte terwijl ze hem vertelde over haar dagelijkse leven als dierenarts: hoe zij elke dag zorg droeg voor alle dieren die bij haar kwamen, hoe zij hen hielp beter te worden en hoe belangrijk het is om aandachtig naar hun behoeften te luisteren.
De schrijver luisterde aandachtig terwijl hij notities maakte in zijn notitieboekje dat vol stond met ideeën over schaken en schilderen – twee dingen waar hij ook dol op was! Hij vroeg zich af of hij ooit zou kunnen schilderen zoals dokter Lotte zorg droeg voor haar patiënten.
Na hun gesprek besloot dokter Lotte om samen met hem naar Timo de schildpad te gaan kijken. “Timo is heel speciaal,” vertelde ze terwijl ze hem uit zijn kooi haalde zodat de schrijver beter kon zien hoe rustig Timo zich bewoog.
“Hij lijkt wel heel wijs,” merkte de schrijver op terwijl Timo langzaam over tafel kroop alsof hij alles goed observeerde.
“Ja,” lachte dokter Lotte, “soms denk ik dat schildpadden meer weten dan wij denken.”
De schrijver voelde zich geïnspireerd door alles wat hij had gehoord en gezien die dag bij dokter Lottes praktijk aan het kabbelende beekje dat door het stadspark stroomde vlakbij hun gebouwtje vol liefdevolle zorgen voor dieren.
Toen het tijd werd om afscheid te nemen, bedankte de schrijver dokter Lotte hartelijk voor al haar hulp en inspiratie die zij hem had gegeven tijdens zijn bezoek aan deze bijzondere plek vol zorgzaamheid en aandacht voor elk dier dat binnenkwam.
En zo ging elke dag voorbij in deze kleine praktijk waar liefdevolle handen klaarstonden om elk dier weer gezond te maken – onderbroken door af en toe een nieuwsgierige schrijver die kwam kijken hoe dit allemaal werkte in deze wereld vol verhalen over zorgzame dierenartsen zoals dokter Lotte!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes