Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De dag dat alles anders was**
Het was een mooie, zonnige ochtend. De zon scheen helder aan de lucht en de vogels floten vrolijk in de bomen. Milan, een jongen met zwart haar en een stevige bouw, zat op een groot, gladde steen naast een kabbelend beekje. Het water glinsterde in het zonlicht en maakte een rustgevend geluid terwijl het over de stenen stroomde. Milan had zijn trui met capuchon aan, omdat het nog wat fris was in de schaduw van de bomen.
Milan hield van deze plek. Het beekje slingerde door het bos en hij kwam hier vaak om na te denken of gewoon te genieten van de natuur. Vandaag had hij zijn knuffelbeer meegenomen. De beer was al wat ouder en had een paar losse draadjes, maar dat maakte niet uit. Voor Milan was het zijn beste vriend.
Terwijl hij naar het water keek, dacht hij na over alles wat er in zijn leven gebeurde. Soms voelde hij zich verdrietig als hij aan zijn vriend dacht die in de problemen zat. Hij kon niet goed begrijpen waarom sommige dingen zo moeilijk waren. Maar vandaag wilde hij zich daar niet druk om maken. Hij wilde gewoon genieten van deze mooie dag.
Plotseling hoorde hij voetstappen achter zich. Het was Elin, een sportief meisje met stekelig haar dat altijd vol energie zat. Ze droeg een vrolijke jurk en had haar yoga-mat onder haar arm geklemd. "Hallo Milan!" riep ze enthousiast terwijl ze naar hem toe kwam.
"Hallo Elin," antwoordde Milan met een glimlach. "Wat ben je hier aan het doen?"
"Ik wilde gaan yogaën bij het beekje," zei Elin terwijl ze haar mat op de grond legde. "Het is zo mooi hier! Wil je meedoen?"
Milan schudde zijn hoofd en zei: "Nee, ik blijf liever gewoon zitten en kijk naar het water." Hij vond yoga interessant, maar vandaag voelde hij zich meer op zijn gemak met zijn knuffelbeer.
Elin knikte begrijpend en begon haar oefeningen te doen. Ze strekte haar armen omhoog naar de lucht en boog zich vervolgens naar voren om haar tenen aan te raken. Milan keek toe hoe ze zich soepel bewoog tussen de verschillende houdingen.
Na een tijdje stopte Elin met yogaën en kwam naast Milan zitten op de steen. "Wat denk je na?" vroeg ze nieuwsgierig.
Milan zuchtte diep en zei: "Ik maak me zorgen om mijn vriend die problemen heeft." Hij vertelde Elin over hoe moeilijk het voor hem was om te zien dat iemand waar hij om gaf zo ongelukkig was.
Elin luisterde aandachtig en knikte af en toe terwijl Milan sprak. "Dat klinkt echt moeilijk," zei ze uiteindelijk zachtjes. "Maar weet je, soms kunnen we niet alles oplossen voor anderen."
Milan keek naar het water dat rustig voorbijstroomde. "Ja, dat weet ik," zei hij somber. "Maar ik wil hem helpen."
"Misschien kun je gewoon bij hem zijn," stelde Elin voor terwijl ze haar handen op haar knieën legde. "Soms is dat al genoeg."
Milan dacht na over wat Elin zei terwijl hij naar de vissen in het beekje keek die vrolijk rondzwommen tussen de stenen onder water.
Na een tijdje besloot Elin weer op te staan en verder te gaan met yogaën. Ze vroeg Milan of hij iets wilde doen om hem beter te laten voelen, maar Milan bleef liever zitten met zijn knuffelbeer.
De zon begon langzaam onder te gaan, waardoor alles in warme kleuren werd gehuld: oranje, roze en goudgeel reflecteerden op het wateroppervlak van het beekje.
"Het is bijna tijd om naar huis te gaan," zei Elin terwijl ze haar mat oprolde.
"Ja," antwoordde Milan terwijl hij opstond van de steen en zijn beer stevig vasthield.
Voordat ze weggingen, keken ze samen nog even naar het kabbelende water van het beekje dat hun zorgen leek weg te spoelen als kleine blaadjes die meevoerden met de stroom.
"Tot morgen!" riep Elin toen ze wegliep richting haar huis.
"Tot morgen!" riep Milan terug terwijl hij nog even bleef staan kijken naar het beekje voordat ook hij terugging naar huis.
Die avond lag Milan in bed met zijn knuffelbeer naast zich en dacht na over alles wat er gebeurd was die dag bij het beekje. Het leek wel alsof er iets veranderd was in hem; misschien had Elins advies wel geholpen om beter na te denken over hoe hij met zijn gevoelens omging.
De volgende ochtend werd Milan wakker met nieuwe energie. Hij besloot dat hij vandaag iets zou doen voor zijn vriend die in problemen zat; misschien kon hij hem gewoon bellen of langsgaan om samen iets leuks te doen.
Met die gedachte stapte Milan uit bed, trok zijn trui aan en pakte snel wat ontbijt voordat hij weer naar buiten ging richting het kabbelende beekje waar alles anders begon te voelen dan voorheen.
De dag dat alles anders was begon nu pas echt voor Milan; niet omdat er magie of geheimen waren onthuld, maar omdat soms kleine veranderingen in ons denken grote impact kunnen hebben op ons leven – zelfs als we gewoon bij een rustig beekje zitten met onze beste vriend: onze knuffelbeer.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes