Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een nieuwsgierige astronaut**
Op een zonnige dag in de stad, waar de hoge gebouwen de lucht leken te kietelen, woonde een nieuwsgierige jongen genaamd Tijs. Tijs had altijd al een fascinatie voor de sterren en de ruimte. Hij droomde ervan om astronaut te worden en de geheimen van het universum te ontdekken. Maar vandaag was hij niet bezig met sterren of planeten; hij was thuis met zijn vrienden, die zich verveelden.
"Wat zullen we doen?" vroeg Mireille, een avontuurlijke meid met een sprankelende lach. Ze zat op de vloer van Tijs' kamer, omringd door kleurpotloden en schetsboeken. "We kunnen gaan schilderen!" stelde ze voor, terwijl ze naar een leeg canvas keek dat tegen de muur leunde.
"Dat klinkt leuk," zei Tijs, maar zijn gedachten dwaalden af naar het strand dat niet ver van hun huis lag. "Wat als we naar het strand gaan? We kunnen daar schilderen en misschien zelfs iets bijzonders vinden!"
De anderen waren opgewonden over het idee. Ze pakten hun spullen en vertrokken naar het verlaten strand met witte zandkorrels die glinsterden in de zon. De zee was kalm en het geluid van de golven zorgde voor een rustgevende achtergrondmuziek.
Eenmaal aangekomen op het strand, zette Tijs zijn canvas neer en begon te schilderen. Hij wilde een dolfijn vastleggen die door de golven sprong. Mireille besloot om haar danskunsten uit te proberen terwijl ze zich liet inspireren door de bewegingen van de zee.
Terwijl ze aan het schilderen waren, merkte Tijs iets vreemds op in het zand. Het leek wel een soort schat! Hij liep ernaartoe en ontdekte dat het een oude, roestige trompet was. "Kijk eens wat ik heb gevonden!" riep hij enthousiast.
Mireille stopte met dansen en kwam dichterbij. "Wat is dat?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Het lijkt wel een trompet," zei Tijs terwijl hij het voorzichtig oppakte. "Misschien heeft er ooit iemand op gespeeld tijdens een festival."
Ze besloten om samen te onderzoeken of de trompet nog werkte. Tijs blies erin, maar er kwam geen geluid uit. Gefrustreerd keek hij naar Mireille. "Misschien moet je harder blazen," stelde zij voor.
Tijs deed zijn best en blies zo hard als hij kon, maar nog steeds niets. "Dit is echt stom," zuchtte hij terwijl hij zich weer op zijn schilderij richtte.
Mireille had ondertussen haar aandacht verlegd naar iets anders: een grote komkommer die tussen de stenen lag! "Kijk eens wat ik heb gevonden!" riep ze weer, deze keer vol enthousiasme.
"Waarom ligt er hier een komkommer?" vroeg Tijs lachend.
"Misschien is dit ook wel een schat!" zei Mireille terwijl ze hem optilde en ermee begon te jongleren.
Tijs kon niet helpen maar lachen om haar gekke ideeën. Terwijl zij speelde met de komkommer, besloot hij opnieuw te proberen om geluid uit de trompet te krijgen. Dit keer blies hij zachtjes en langzaam... En tot zijn verbazing klonk er ineens een mooie toon!
"Ik hoor iets!" riep hij uit terwijl hij verrast naar Mireille keek.
Ze stopte met jongleren en kwam snel dichterbij om te luisteren. De klank van de trompet vulde de lucht als muziek uit verre sterrenstelsels.
"Dat klinkt geweldig!" zei Mireille enthousiast terwijl ze begon te dansen op het ritme van de tonen die Tijs produceerde.
Tijs voelde zich nu vastberaden om meer geluid uit het instrument te halen. Hij experimenteerde met verschillende manieren van blazen: soms zachtjes, soms harder, soms zelfs met verschillende tonen zoals bij een leeuw die brult of spinazie die knispert onder je tanden.
De tijd vloog voorbij terwijl ze samen muziek maakten op dat verlaten strand vol witte zandkorrels. De zee fluisterde hun geheimen toe terwijl ze hun creativiteit lieten stromen over hun canvas en door middel van muziek.
Na uren spelen besloten ze even pauze te nemen onder een palmboom die hen schaduw bood tegen de felle zon. Terwijl ze daar zaten met hun kunstwerken naast hen – Tijs’ dolfijn die elegant door water sprong en Mireille’s kleurrijke dansende figuren – voelde alles perfect aan.
“Dit was echt leuk,” zei Mireille tevreden terwijl ze in haar mango bijtete die ze had meegenomen als snack.
“Ja,” antwoordde Tijs glimlachend terwijl hij naar zijn trompet keek alsof deze hen had meegenomen op avontuur naar onbekende sterrenstelsels vol muziek en kleur.
En zo eindigde hun dag vol creativiteit aan het strand; zonder enige moraal of les om mee naar huis te nemen – alleen maar herinneringen aan muziek maken onder de zon met vrienden in hun eigen kleine wereld vol fantasie.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes