Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De kleine kunstenaar en zijn schilderij**
In een kleurrijke stad, vol met vrolijke mensen en drukke straten, woonde een jongen genaamd Tijs. Tijs was een kleine kunstenaar met een grote passie voor schilderen. Hij had een slank figuur met lange benen, wat hem de perfecte balans gaf om snel van het ene naar het andere punt te rennen. Zijn favoriete outfit bestond uit een spijkerbroek en sneakers, die altijd klaar waren voor avontuur.
Tijs had een bijzondere leraar op school, meneer Klapwijk. Meneer Klapwijk was niet zomaar een leraar; hij was ook een kunstenaar! Met zijn grote bril en altijd vrolijke lach maakte hij de lessen leuk. Hij vertelde verhalen over beroemde schilders en liet de kinderen zien hoe ze hun eigen creativiteit konden ontdekken. Tijs keek altijd met grote ogen naar meneer Klapwijk als hij zijn penseel hanteerde.
Op een zonnige dag besloot Tijs dat hij iets bijzonders wilde maken. Hij wilde het mooiste schilderij ooit maken! Hij had al veel ideeën in zijn hoofd, maar wist nog niet precies wat hij wilde schilderen. Terwijl hij door de stad liep, zag hij Fenna, een meisje uit zijn klas. Fenna was altijd vrolijk en maakte iedereen aan het lachen met haar grappen. Ze had haar knuffeldier, een schattige teddybeer genaamd Bobo, onder haar arm geklemd.
“Wat ga jij doen vandaag?” vroeg Fenna nieuwsgierig.
“Ik ga schilderen!” zei Tijs enthousiast. “Ik wil iets maken dat iedereen blij maakt.”
“Dat klinkt leuk! Mag ik je helpen?” vroeg Fenna terwijl ze Bobo omhoog hield.
Tijs dacht even na. “Natuurlijk! We kunnen samen iets moois maken.”
Ze besloten naar de kleurrijke tuin van hun school te gaan. De tuin was vol bloeiende planten in alle kleuren van de regenboog: rode rozen, gele zonnebloemen en paarse lavendel. Vlinders fladderden vrolijk rond en maakten het plaatje compleet.
Tijs haalde zijn schilderspullen tevoorschijn: verf in potjes, penselen van verschillende groottes en natuurlijk een groot wit doek. Fenna zette Bobo voorzichtig op het gras zodat hij ook kon kijken naar hun kunstwerk.
“Wat zullen we eerst doen?” vroeg Fenna terwijl ze naar de bloemen keek.
“We kunnen de bloemen schilderen!” stelde Tijs voor. “Kijk eens hoe mooi ze zijn!”
Fenna knikte enthousiast en pakte een penseel op. Samen begonnen ze te schilderen. Tijs mengde kleuren om de perfecte tinten te krijgen voor de rozen en zonnebloemen. Terwijl ze bezig waren, vertelde Fenna grappen over Bobo die danste in de tuin.
“Stel je voor dat Bobo kan dansen!” lachte Tijs terwijl hij zich voorstelde hoe de teddybeer rondhuppelde tussen de bloemen.
Ze hadden veel plezier samen en hun schilderij begon steeds meer vorm te krijgen. De kleuren spatten van het doek af en lieten iedereen die langs kwam glimlachen.
Na een tijdje merkte Tijs dat hij zich gestrest voelde over het resultaat van hun werk. Wat als niemand het mooi vond? Wat als meneer Klapwijk niet tevreden zou zijn? Maar toen keek hij naar Fenna die zo geconcentreerd bezig was met haar deel van het schilderij dat al zijn zorgen verdwenen leken.
“Waarom maak je je zo druk?” vroeg Fenna zonder op te kijken.
“Ik wil dat iedereen ons schilderij mooi vindt,” antwoordde Tijs eerlijk.
Fenna stopte even met schilderen en keek hem aan met haar grote ogen vol begrip. “Het maakt niet uit wat anderen ervan vinden,” zei ze rustig. “Als wij er blij mee zijn, is dat genoeg.”
Tijs glimlachte weer en voelde zich beter door haar woorden. Ze gingen verder met hun werk totdat het doek bijna vol was met kleurige bloemen en vrolijke vlinders die leken te fladderen vanuit het doek zelf.
Toen ze klaar waren, keken ze trots naar hun creatie: een prachtig kleurrijk schilderij vol leven! Het leek wel alsof de tuin zelf op het doek tot leven kwam.
“Meneer Klapwijk gaat dit geweldig vinden!” zei Tijs enthousiast terwijl hij zich voorstellen kon hoe blij hun leraar zou zijn als hij dit zag.
Ze pakten hun spullen in en liepen terug naar school om hun meester te laten zien wat ze gemaakt hadden. Toen ze binnenkwamen in het klaslokaal, zat meneer Klapwijk aan zijn bureau met enkele tekeningen van andere leerlingen om zich heen verspreid.
“Meneer Klapwijk!” riep Tijs terwijl hij het doek omhoog hield zodat iedereen kon zien wat zij hadden gemaakt.
Meneer Klapwijk draaide zich om en zijn ogen glinsterden toen hij het schilderij zag. “Wauw! Dit is prachtig! Jullie hebben echt talent!”
Tijs voelde zich trots terwijl Fenna naast hem stond met Bobo nog steeds onder haar arm geklemd. De andere kinderen kwamen nieuwsgierig dichterbij om ook te kijken naar hun kunstwerk.
“Jullie hebben echt goed samengewerkt,” zei meneer Klapwijk terwijl hij hen beide complimentjes gaf over hun creativiteit en samenwerking.
De rest van de les besteedden ze aan praten over kunst en kleurgebruik, waarbij iedereen geïnspireerd raakte door Tijs’ en Fenna’s werk. Het was geen geheim of mysterie; gewoon twee kinderen die samen plezier hadden gehad in de kleurrijke tuin van hun school.
En zo eindigde deze mooie dag voor Tijs en Fenna in de stad vol kleurige bloemen, vlinders die fladderden rond hen, maar vooral gevuld met vreugde door hun gezamenlijke creatie: ‘Het mooiste schilderij ooit’.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes