Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De schaduw van de oude boom**
Op een verlaten strand, waar de witte zandkorrels glinsterden in de zon, stond een oude boom. Deze boom was niet zomaar een boom; hij had een dikke stam en takken die als armen naar de lucht reikten. Onder deze boom zat een muzikant, genaamd Max. Max had lange benen en droeg altijd zijn favoriete spijkerbroek en sneakers. Hij was slank en had een grote glimlach op zijn gezicht.
Max was bezig met het thuiswerken aan een project. Maar in plaats van thuis, had hij besloten om zijn werkplek naar het strand te verplaatsen. De zee klotste zachtjes tegen de kust en de zon scheen fel. Het leek perfect om te schilderen, maar Max had geen verf bij zich. Wat hij wel bij zich had, was zijn gitaar.
Terwijl hij op het zand zat, keek hij naar de horizon en voelde zich een beetje verveeld. "Wat moet ik nu doen?" vroeg hij zich af terwijl hij met zijn gitaar speelde. De noten dansten door de lucht als kleine dolfijnen die vrolijk sprongen in het water.
Plotseling kwam er iets uit het water omhoog: een dolfijn! Het dier sprong hoog in de lucht en maakte een prachtige bocht voordat het weer in het water plonsde. Max kon niet anders dan lachen. "Kijk eens naar die dolfijn! Die kan beter springen dan ik!" riep hij terwijl hij verder speelde.
De dolfijn leek te luisteren naar Max' muziek en sprong opnieuw omhoog, dit keer nog hoger dan daarvoor. "Misschien wil je wel met me samenwerken," zei Max met een knipoog naar de dolfijn. "Jij springt, ik speel!"
Max begon vrolijk te spelen op zijn gitaar terwijl de dolfijn vrolijk rondjes zwom in het water. Het was alsof ze samen een show gaven voor niemand anders dan de oude boom, die stilletjes toekeek vanuit zijn schaduw.
Na een tijdje besloot Max dat het tijd was voor iets anders. Hij pakte zijn knuffeldier uit zijn tas – een grote teddybeer met een schaterlach – en zette hem naast zich neer onder de oude boom. "Teddy," zei Max, "jij bent mijn publiek vandaag!"
Met Teddy als publiek begon Max te improviseren met zijn muziek. Hij maakte grappige geluiden met zijn gitaar en vertelde verhalen over avonturen die hij nog nooit had meegemaakt: over reizen naar verre landen waar spinazie groeide zo groot als bomen en waar mensen in auto’s met open dak rondrijden.
"Stel je voor," zei Max terwijl hij speelde, "een auto vol met vrienden die allemaal spijkerbroeken dragen zoals ik! We rijden over het strand terwijl we lachen om gekke dingen." Teddy leek te knikken alsof hij het eens was.
De zon begon langzaam onder te gaan en kleurde de lucht oranje en roze. De dolfijn kwam weer boven water kijken en leek ook te genieten van het spektakel dat Max gaf voor Teddy.
"Wat denk je ervan, Teddy? Zullen we samen op avontuur gaan?" vroeg Max terwijl hij op stond om wat rondjes te rennen op het strand. Hij deed alsof hij in die auto zat, met Teddy naast hem als copiloot.
Ze raceten over het zand, maakten bochten alsof ze echt aan het rijden waren en gaven elkaar hoge vijfjes bij elke sprongetje dat ze maakten. De oude boom keek toe vanuit zijn schaduw; misschien vond hij dit ook wel leuk om te zien.
Na hun 'rit' plofte Max weer neer onder de boom naast Teddy. "Dat was leuk! Maar nu heb ik dorst," zei hij terwijl hij naar de zee keek.
De dolfijn kwam weer omhoog en blies wat water uit zijn neusgaten alsof hij wilde zeggen: “Kom maar zwemmen!”
Max lachte hardop: “Zou jij me leren zwemmen?” vroeg hij aan de dolfijn terwijl hij rechtop ging zitten.
De dolfijn sprong opnieuw omhoog en maakte enkele cirkels in het water voordat hij weer verdween onder de golven.
“Misschien moet ik gewoon blijven spelen,” dacht Max hardop terwijl hij weer naar zijn gitaar greep. “Muziek is ook zwemmen… maar dan zonder nat te worden!”
En zo bleef Max spelen tot de sterren aan de hemel verschenen. De oude boom gaf hem schaduw tijdens deze warme dag vol muziek, lachen en fantasievolle avonturen met Teddy en zelfs met die vrolijke dolfijn die af en toe boven water kwam kijken.
Uiteindelijk viel er stilte over het strand toen Max moe werd van al dat spelen. Hij legde zijn gitaar neer, leunde achterover tegen de dikke stam van de oude boom en sloot even zijn ogen.
“Wat een dag,” mompelde hij tevreden tegen zichzelf voordat hij in slaap viel onder de sterrenhemel, dromen van nieuwe avonturen verzinnend voor morgen – misschien zelfs nog meer muziek maken met zijn nieuwe vriend uit zee!
En zo eindigde deze bijzondere dag op het verlaten strand waar alleen geluiden van golven bleven klinken… samen met af en toe gelach van iemand die droomde van nieuwe avonturen onder de schaduw van die oude boom.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes