Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De vriend die nooit sprak**
In een klein stadje in Frankrijk, genaamd Montclair, woonde een jongen genaamd Louis. Louis was een vrolijke jongen met een grote liefde voor verhalen. Hij droeg altijd zijn favoriete spijkerbroek en sneakers, en hij had een hond genaamd Max. Max was een slanke hond met lange benen die altijd enthousiast rondhuppelde.
Louis had een bijzondere vriend, een knuffeldier dat hij zelf had gemaakt. Het was een grote, zachte teddybeer met een schattig gezicht en een vrolijke uitstraling. Louis noemde hem Teddie. Teddie was speciaal omdat hij nooit sprak. Maar dat maakte niet uit voor Louis; hij vond het heerlijk om met Teddie te spelen en zijn eigen verhalen te vertellen.
Op een zonnige dag besloot Louis dat het tijd was om iets bijzonders te doen. "Ik ga een verjaardagsfeestje organiseren voor Teddie!" riep hij enthousiast. Teddie had geen echte verjaardag, maar dat maakte het feestje nog leuker. Louis wilde het grootste en mooiste feest ooit geven.
Hij begon meteen met de voorbereidingen. Hij maakte uitnodigingen van kleurrijk papier en schreef de namen van zijn vrienden erop: Emma, Lucas en Sophie. Hij vertelde hen over het feestje in het park aan de rand van Montclair, vlakbij het mysterieuze bos vol fluisteringen.
De dag van het feestje kwam snel dichterbij. Louis was blij en kon niet wachten om zijn vrienden te zien. Hij had aardbeien gekocht om te delen, want dat waren zijn favoriete vruchten. Ook had hij ballonnen opgeblazen in verschillende kleuren: rood, blauw en geel.
Toen de dag eindelijk daar was, pakte Louis alles in zijn auto met open dak en reed naar het park. Max zat naast hem op de achterbank, kwispelend van blijdschap. Toen ze aankwamen, zag Louis dat zijn vrienden al op hem wachtten.
"Hallo iedereen!" riep hij terwijl hij uit de auto stapte met Teddie onder zijn arm.
"Wat leuk dat je er bent!" zei Emma terwijl ze naar de ballonnen wees.
Louis glimlachte breed terwijl hij Teddie omhoog hield. "Dit is mijn beste vriend! Vandaag vieren we zijn verjaardag!"
De kinderen lachten en klapten in hun handen van blijdschap. Ze gingen zitten op het gras en begonnen te genieten van de aardbeien die Louis had meegenomen.
"Wat gaan we nu doen?" vroeg Lucas nieuwsgierig.
"We kunnen dansen!" stelde Sophie voor terwijl ze haar armen omhoog deed alsof ze al aan het dansen was.
Louis vond dat een geweldig idee! Ze zetten muziek op hun telefoons en begonnen te dansen op het gras. Max sprong vrolijk rond hen heen, blaffend van vreugde.
Terwijl ze dansten, vertelde Louis verhalen over avonturen die hij samen met Teddie had beleefd: over reizen naar verre landen waar ze piraten hadden ontmoet of over geheimzinnige grotten vol schatten.
Zijn vrienden luisterden aandachtig naar elk woord dat hij zei. Hoewel Teddie nooit sprak, leek het alsof hij alles begreep wat er gebeurde. Soms knikte Louis naar hem alsof ze samen aan hetzelfde verhaal werkten.
Na veel gedans en gelach besloten ze om even uit te rusten onder de schaduw van een grote boom in het park. De zon scheen warm op hun gezichten terwijl ze genoten van hun aardbeien.
"Wat is jouw favoriete verhaal?" vroeg Emma aan Louis terwijl ze haar hoofd leunde tegen de boomstam.
Louis dacht even na voordat hij antwoordde: "Ik denk dat mijn favoriete verhaal is hoe ik jou allemaal heb leren kennen."
Sophie lachte: "Dat is geen echt verhaal! Dat is gewoon hoe we vrienden werden!"
"Ja," zei Lucas grijnzend, "maar ik vind het wel leuk!"
De kinderen praatten verder over hun eigen verhalen en avonturen terwijl Max zich naast hen nestelde om uit te rusten na al dat rennen.
Na enige tijd besloten ze weer verder te spelen. Ze speelden verstoppertje tussen de bomen in het park en lachten luid als iemand werd gevonden of als iemand zich verstopt had achter een boomstam of onder een bankje.
Teddie zat rustig bij Louis’ voeten terwijl zij speelden; soms leek het alsof hij ook meedeed aan alle pret zonder ooit iets te zeggen.
Toen de zon begon onder te gaan, wist iedereen dat het tijd was om naar huis te gaan. De lucht kleurde prachtig oranje en roze terwijl ze hun spullen bij elkaar verzamelden.
"Dit was zo leuk!" zei Emma blij terwijl ze haar hand opstak om afscheid te nemen.
"Ja! We moeten dit snel weer doen," voegde Lucas eraan toe terwijl hij Max aaitte die nog steeds vrolijk rondhuppelde.
Louis knikte enthousiast: "Volgende keer kan ik misschien zelfs meer verhalen vertellen!"
Met Teddie stevig onder zijn arm stapte Louis in de auto met open dak samen met Max aan zijn zijde. Terwijl ze terugreden naar huis voelde Louis zich gelukkig; niet alleen omdat hij plezier had gehad met zijn vrienden maar ook omdat Teddie altijd bij hem was geweest - stil maar altijd aanwezig in elk avontuur dat zij samen beleefden.
En zo eindigde deze bijzondere dag voor Louis, Max en Teddie - drie vrienden die samen door het leven gingen zonder woorden nodig te hebben om elkaar goed te begrijpen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes