Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het meisje dat de kleuren vond**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, woonde een meisje genaamd Livia. Livia had kort haar en droeg altijd een leren jas. Ze was slank en gespierd, omdat ze veel buiten speelde. Haar favoriete plek was een open veld vol met wilde bloemen. De kleuren van de bloemen maakten haar altijd blij. Maar op een dag merkte ze iets vreemds op: de kleuren leken minder fel dan voorheen.
Livia besloot dat ze op avontuur moest gaan om de kleuren terug te vinden. Ze pakte haar motorfiets, die glanzend en blauw was, en zette haar helm op. Voordat ze vertrok, nam ze een mango mee als snack voor onderweg. Ze startte de motor en reed het pad af dat naar de bergen leidde.
Onderweg kwam ze Luca tegen, een jongen die graag met Lego speelde en altijd nieuwe dingen bouwde. Hij stond bij zijn huis en keek naar Livia terwijl ze voorbijreed. "Waar ga je naartoe?" vroeg hij nieuwsgierig.
"Ik ga de kleuren vinden!" antwoordde Livia enthousiast.
"Mag ik mee?" vroeg Luca, zijn ogen glinsterend van opwinding.
"Tuurlijk! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!" zei Livia terwijl ze hem uitnodigde om achterop te springen.
Samen reden ze verder de vallei in. De lucht was helder en blauw, maar het leek alsof zelfs de lucht minder kleur had dan normaal. Terwijl ze reden, zagen ze een grote arend boven hen vliegen. De arend cirkelde majestueus in de lucht, alsof hij hen aanmoedigde om verder te gaan.
Na een tijdje kwamen ze bij een open plek waar het pad eindigde bij een steile bergwand. "Wat nu?" vroeg Luca terwijl hij naar boven keek.
Livia dacht even na en zei: "We kunnen paragliden! Dan kunnen we van bovenaf kijken of we iets zien." Ze had ooit gehoord dat er mensen waren die van deze berg afvlogen met kleurrijke parachutes.
Luca knikte enthousiast. "Dat klinkt geweldig! Maar waar vinden we de spullen?"
Livia glimlachte breed. "We improviseren! We hebben genoeg Lego!" Ze haalde haar tas tevoorschijn vol met Lego-stukken die ze altijd meebracht voor als er iets gebouwd moest worden.
Ze begonnen samen te bouwen aan hun eigen paraglider van Lego-stukken. Het kostte wat tijd, maar uiteindelijk hadden ze iets gemaakt dat er best goed uitzag – al was het niet perfect. Met hun creatie klaar, keken ze elkaar aan met blije gezichten.
"Nu moeten we alleen nog naar boven," zei Livia terwijl ze naar de top van de berg wees.
Ze klommen samen omhoog over rotsen en gras tot ze eindelijk bovenaan stonden. Het uitzicht was adembenemend! De vallei lag onder hen als een schilderij vol met verschillende tinten groen en bruin.
"Wow," zei Luca terwijl hij zich omdraaide om alles in zich op te nemen. "Kijk daar beneden!"
Maar toen Livia goed keek, zag ze dat het landschap niet zo kleurrijk was als het ooit geweest was geweest; het leek allemaal wat fletser dan normaal.
"We moeten dichterbij kijken," stelde Livia voor.
Ze besloten om hun paraglider uit te proberen vanaf deze hoogte. Met wat zenuwen maar ook veel enthousiasme sprongen ze samen van de rand af! De wind blies door hun haren terwijl ze naar beneden zweefden in hun zelfgebouwde paraglider van Lego-stukken.
De landing was niet helemaal soepel; hun paraglider viel uit elkaar toen ze op de grond kwamen rollen in het gras tussen de bloemen. Maar toen Livia rechtop kwam zitten en om zich heen keek, zag zij iets bijzonders: tussen alle bloemen waren er enkele die nog steeds stralend kleurden!
"Daar zijn de kleuren!" riep Livia uitgelaten terwijl zij naar de bloemen wees die felroze en diepblauw waren.
Luca sprong opgewonden omhoog en riep: "We hebben het gevonden!"
Ze renden naar de bloemen toe en plukten enkele takken vol met kleurrijke bloesems. Terwijl zij dit deden, merkte Livia dat zelfs het gras onder hen weer groener leek dan eerder vandaag.
"Misschien hebben we gewoon even moeten zoeken," zei Luca lachend terwijl hij zijn handen vol had met bloemen.
Livia knikte instemmend terwijl zij ook enkele takken vasthield met prachtige kleuren in haar handen. "Ja! En nu kunnen we deze kleuren terugbrengen naar onze vallei."
Met hun handen vol kleurrijke bloemen keerden Livia en Luca terug naar huis op hun motorfiets, blij dat zij samen dit avontuur hadden beleefd. De zon begon onder te gaan achter de bergen terwijl zij door het groene landschap reden; alles leek weer levendig te worden door hun ontdekking van kleurige bloesems.
Toen zij eindelijk thuis waren aangekomen, plantten zij enkele van deze kleurrijke bloemen in hun eigen tuinen zodat iedereen kon genieten van al die mooie tinten die weer terug waren gekomen in hun wereld.
En zo eindigde hun avontuur niet alleen met vrolijke gezichten maar ook met veel kleur in hun leven – precies zoals het hoorde te zijn in deze prachtige groene vallei tussen hoge bergen waar alles begon.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes