Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De schatkaart in de zandbak**
In een klein stadje in Frankrijk, genaamd Saint-Laurent, was er een zandbak die altijd vol met kinderen zat. De zandbak lag vlakbij een kabbelend beekje dat door het landschap slingerde. Het water glinsterde in de zon en de geluiden van spelende kinderen vulden de lucht. De ouders zaten op bankjes in de schaduw, terwijl ze hun kinderen in de gaten hielden.
Op een zonnige dag zat er een jongen genaamd Lucas op zijn knieën in de zandbak. Lucas had een passie voor fotografie en droeg altijd zijn kleine camera om zijn nek. Hij maakte graag foto's van alles wat hij zag: bloemen, vogels en zelfs de wolken die voorbij dreven. Maar vandaag was hij niet bezig met fotograferen. Vandaag was hij vastberaden om iets heel bijzonders te vinden.
Terwijl hij met zijn handen door het zand woelde, voelde hij iets hards onder zijn vingers. Hij trok het voorwerp uit het zand en ontdekte dat het een oude, versleten schatkaart was! De kaart was geel en had vlekken van het zand. Er stonden vreemde tekens op en er was zelfs een tekening van een leeuw te zien, die eruitzag alsof hij net uit een bordspel kwam.
"Wow!" riep Lucas enthousiast. "Dit is geweldig!" Hij kon niet wachten om te ontdekken waar deze schat zich bevond.
Naast hem zat Emma, een meisje met krullend haar dat altijd vol energie zat. Ze keek nieuwsgierig naar wat Lucas had gevonden. "Wat is dat?" vroeg ze terwijl ze dichterbij kwam.
"Het is een schatkaart!" zei Lucas met glinsterende ogen. "Kijk, hier staat iets over een verborgen schat bij het beekje."
Emma's ogen werden groot van opwinding. "Laten we gaan zoeken! Misschien is er wel echt een schat!"
Lucas knikte vastberaden en samen besloten ze hun zoektocht te beginnen. Ze keken goed naar de kaart en zagen dat ze naar het andere einde van het beekje moesten gaan, waar volgens de kaart iets verborgen lag onder een grote steen.
Ze sprongen uit de zandbak en renden naar het beekje toe. De zon scheen fel en het water kabbelde vrolijk langs hen heen. Terwijl ze renden, vertelde Emma over haar favoriete bordspel waarin je ook op zoek ging naar schatten. "Het is zo leuk! Je moet strategisch denken," zei ze terwijl ze haar handen in de lucht zwaaide.
Lucas lachte om haar enthousiasme en maakte snel een foto van haar terwijl ze enthousiast vertelde over haar spelletjesavonturen.
Bij het beekje aangekomen, keken ze om zich heen naar grote stenen die aan de oever lagen. "Hier moet het ergens zijn," zei Lucas terwijl hij naar de kaart wees.
Ze begonnen stenen om te draaien en keken onder elke grote steen die ze konden vinden. Na enige tijd vonden ze eindelijk een enorme steen die eruitzag alsof niemand hem ooit had aangeraakt.
"Dit moet hem zijn!" zei Emma terwijl ze met beide handen tegen de steen duwde. Samen duwden ze zo hard als ze konden totdat de steen langzaam begon te bewegen.
Onder de steen vonden ze niets minder dan een oude kist! Het hout was verrot maar nog steeds stevig genoeg om open te maken. Met veel moeite tilde Lucas het deksel omhoog en daar lag iets glinsterends: gouden munten!
"Dit is ongelooflijk!" riep Emma terwijl ze naar binnen keek. "We hebben echt goud gevonden!"
Lucas kon zijn ogen niet geloven en maakte snel foto's van hun vondst voor later herinneringen.
Maar toen viel zijn blik op iets anders in de kist: er lag ook een stapel oude papieren tussen de munten verstopt! Nieuwsgierig pakte hij één van de papieren op en begon te lezen.
"Dit lijkt wel... Een recept voor spinazie-soep?" zei hij verbaasd terwijl hij verder las. "En hier staat ook iets over... Een belangrijke presentatie op het werk?"
Emma keek verwonderd naar Lucas' gezicht terwijl hij verder las: "Het lijkt erop dat deze kist ooit toebehoorde aan iemand die heel gestrest was voor zijn werk."
Ze lachten samen om deze onverwachte ontdekking, maar al snel werd hun aandacht weer getrokken door al dat goud dat schitterde in het zonlicht.
"We moeten dit aan iemand laten zien," stelde Emma voor terwijl ze voorzichtig één munt oppakte en deze bewonderde.
"Ja," zei Lucas nadenkend, "maar wie? We kunnen niet zomaar alles meenemen."
Terwijl zij nadachten over wat te doen met hun vondst, kwamen er twee mannen aanfietsen met mandjes aan hun fietsen vol lekkernijen voor picknicks aan het beekje. Ze stopten toen zij zagen wat Lucas en Emma hadden gevonden.
"Wat hebben jullie daar?" vroeg één van hen nieuwsgierig toen hij dichterbij kwam kijken.
Lucas vertelde hen over hun avontuur met de schatkaart en hoe zij deze kist hadden ontdekt onder de grote steen bij het beekje.
De mannen waren onder de indruk en vroegen of zij mochten helpen om alles veilig terug te brengen naar huis of misschien zelfs naar iemand die meer wist over deze oude kist vol geheimen.
Met hulp van hun nieuwe vrienden besloten Lucas en Emma dat dit avontuur nog lang niet voorbij was; nu moesten zij ontdekken wie ooit deze schat had verborgen én waarom er recepten tussen zaten!
En zo begon hun nieuwe avontuur vol vragen, ontdekkingen én natuurlijk veel foto's! Want wie weet wat meer geheimen er nog verborgen lagen langs dat kabbelende beekje in Saint-Laurent?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes