Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De vriendelijkheid van een vreemde**
In het schilderachtige dorpje Montmartre, gelegen in het zonnige Frankrijk, stonden de kleurrijke huisjes dicht op elkaar. De gevels waren versierd met bloeiende planten en de lucht was gevuld met de geur van versgebakken croissants. Op een zonnige dag zat een groep vrienden op een terras van een klein café, genaamd "Le Café des Amis". Ze genoten van hun koffie en kletsten over van alles en nog wat.
Onder hen was Louis, een jonge fotograaf met een passie voor het vastleggen van bijzondere momenten. Zijn camera hing altijd om zijn nek, klaar om de schoonheid van het leven vast te leggen. Terwijl hij naar zijn vrienden keek, bedacht hij zich dat hij deze gezellige momenten wilde vereeuwigen.
"Wat denken jullie? Zullen we een foto maken?" vroeg Louis enthousiast. Zijn vrienden knikten en poseerden vrolijk voor de camera. Maar net op dat moment kwam er een vreemde voorbij, een man met een grote hoed en een lange jas. Hij had een aapje op zijn schouder dat vrolijk aan een banaan knabbelde.
De man stopte en keek naar de groep vrienden. "Mag ik ook meedoen?" vroeg hij met een brede glimlach. Zijn stem klonk vriendelijk en warm.
Louis keek verrast naar de man. "Natuurlijk! Kom erbij!" zei hij terwijl hij ruimte maakte voor de vreemde.
De man stapte naar voren en stelde zich voor als Henri. "Ik ben net aangekomen in Montmartre," zei hij terwijl hij zijn aapje aaide. "Dit is Bobo." Het aapje keek nieuwsgierig rond en maakte grappen door met zijn kleine handjes te zwaaien.
Louis kon het niet helpen; hij moest lachen om Bobo's gekke fratsen. "Wat leuk dat je ons komt vergezellen! We maken net foto's," zei Louis terwijl hij zijn camera opnieuw oppakte.
Henri knikte enthousiast. "Ik ben ook dol op fotografie! Misschien kunnen we samen wat foto's maken?" vroeg hij terwijl Bobo zich omdraaide en met zijn banaan speelde.
De vrienden vonden het geweldig dat Henri zich bij hen voegde. Ze praatten over hun favoriete plekken in Montmartre en deelden verhalen over hun avonturen in de stad. Henri vertelde over zijn reizen door Frankrijk, terwijl Louis vertelde over zijn passie voor fotografie.
Na enige tijd merkte Louis dat één van zijn vrienden, Claire, er wat verdrietig uitzag. Hij vroeg haar wat er aan de hand was.
"Oh, ik moet binnenkort afscheid nemen van mijn beste vriendin," zuchtte ze. "Ze verhuist naar een andere stad."
Henri luisterde aandachtig naar Claire's verhaal en besloot iets te doen om haar op te vrolijken. "Wat als we samen iets lekkers gaan koken? Ik kan goed koken!" zei hij met enthousiasme.
Claire's ogen lichtten op bij het idee. "Dat klinkt geweldig! Wat gaan we maken?"
Henri dacht even na en zei: "Laten we bananenpannenkoeken maken! Die zijn heerlijk!" Iedereen lachte om het idee van bananenpannenkoeken, vooral omdat Bobo al weer met zijn banaan aan het spelen was.
Ze besloten naar de lokale markt te gaan om ingrediënten te kopen voor hun pannenkoekenfeestje. Terwijl ze door de kleurrijke marktkramen liepen, hielp Henri Claire om haar gedachten even te verzetten door grappen te maken over alles wat ze zagen: “Kijk daar! Een konijn dat probeert te onderhandelen over de prijs van wortels!”
Iedereen barstte in lachen uit toen ze het konijn zagen zitten tussen de groenten, alsof het echt probeerde te onderhandelen.
Na hun bezoek aan de markt keerden ze terug naar Le Café des Amis waar ze gebruik konden maken van de keuken achterin het café om hun pannenkoeken te bereiden. Henri leidde hen door het recept terwijl Bobo nieuwsgierig rondhuppelde tussen hen in.
Terwijl ze kookten, vulde de lucht zich met heerlijke geuren en gelach. Claire voelde zich al veel beter nu ze samen bezig waren met iets leuks.
Toen eindelijk alle pannenkoeken klaar waren, gingen ze weer buiten zitten op het terras om ervan te genieten onder de zonneschijn die Montmartre zo mooi maakte.
"Dit is echt heerlijk!" zei Claire terwijl ze haar eerste hap nam van de warme pannenkoek vol bananenstukjes.
"Ja, dit is zeker beter dan alleen maar koffie!" voegde Louis toe terwijl hij nog meer foto's maakte van hun feestelijke maaltijd.
De vreugdevolle sfeer trok zelfs andere gasten aan die nieuwsgierig kwamen kijken naar wat er gebeurde bij Le Café des Amis. De vriendelijke Henri had niet alleen Claire geholpen zich beter te voelen; ook anderen werden aangetrokken door hun gelach en gezelligheid.
Toen ze bijna klaar waren met eten, kwam er iemand langs die hen vroeg of zij misschien ook geïnteresseerd waren in fotografie of koken? Het was duidelijk dat Henri's vriendelijkheid niet alleen invloed had gehad op Claire maar ook anderen inspireerde om mee te doen aan hun plezierige middag.
Uiteindelijk was het tijd voor Henri om verder te trekken naar nieuwe avonturen in Montmartre. Hij nam afscheid van iedereen met warme woorden: “Het was geweldig jullie allemaal te ontmoeten! Vergeet niet dat elke foto die je maakt ook herinneringen vastlegt!”
Claire voelde zich dankbaar voor deze onverwachte ontmoeting die haar had geholpen tijdens haar verdrietige momenten bij het afscheid nemen van haar vriendin.
Terwijl Henri wegwandelde met Bobo op zijn schouder, keken Louis en Claire elkaar aan en wisten dat dit avontuur hen altijd zou bijblijven – niet alleen vanwege de heerlijke bananenpannenkoeken maar vooral vanwege de vriendelijkheid van een vreemde die hen had laten lachen op een dag vol zonneschijn in Montmartre.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes