Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Het avontuur in de achtertuin**
In een drukke stad, waar de gebouwen hoog de lucht in reikten en de straten vol leven waren, woonde een jongen genaamd Tijs. Tijs was een nieuwsgierige jongen met kort, stevig gebouwd lichaam. Hij had een t-shirt met een vrolijke print van zijn favoriete superheld. Zijn rode haar viel in een rommelige pony over zijn voorhoofd. Tijs hield van avontuur, maar niet van het soort dat je in boeken leest. Hij zocht naar avontuur in zijn eigen achtertuin.
Zara, het meisje dat naast Tijs woonde, was vaak bij hem te vinden. Ze had blond haar met krullen dat altijd vrolijk om haar gezicht danste als ze zich bewoog. Zara droeg meestal een hoodie en joggingsbroek, wat haar sportieve uitstraling benadrukte. Ze was creatief en hield ervan om te dansen terwijl ze naar muziek luisterde die uit haar kleine radio kwam.
Op een zonnige zaterdag besloten Tijs en Zara hun achtertuin te verkennen. De tuin was niet groot, maar voor hen voelde het als een uitgestrekt landschap vol geheimen en mogelijkheden. Aan de rand van de tuin stroomde een kabbelend beekje dat door het landschap slingerde als een glinsterende slang.
"Wat als we op ontdekkingstocht gaan?" stelde Tijs voor terwijl hij naar het beekje keek.
"Ja! Laten we kijken wat we kunnen vinden!" antwoordde Zara enthousiast.
Ze pakten hun fietsjes en reden naar het begin van het beekje. Het water glinsterde in de zon en er waren kleine visjes die nieuwsgierig omhoog kwamen zwemmen als ze voorbij fietsten. Tijs stopte even om te kijken naar de visjes die speels rondzwommen.
"Ze lijken wel dansers," zei hij lachend.
Zara knikte instemmend. "Ja! Kijk hoe ze bewegen! Alsof ze ons willen laten zien wat ze kunnen."
Na hun korte stop vervolgden ze hun weg langs het beekje. Aan de andere kant zagen ze iets glinsteren tussen de bladeren. Het leek wel een schat! Ze stapten van hun fietsen af en gingen dichterbij om te kijken wat het was.
Het bleek een oud schild te zijn, bedekt met mos en bladeren. Het had prachtige versieringen die ooit glansden, maar nu waren ze vervaagd door de tijd.
"Wat zou dit schild kunnen betekenen?" vroeg Zara terwijl ze het voorzichtig oppakte.
Tijs dacht na. "Misschien is dit wel een magisch schild van een oude ridder! We moeten erachter komen wie deze ridder was."
Zara glimlachte breed terwijl ze zich voorstelde hoe het zou zijn om ridder te zijn, met dit schild aan haar zijde. "Laten we doen alsof we op zoek zijn naar avonturen!"
Ze besloten dat hun volgende avontuur hen naar het poppenhuis zou leiden dat in de hoek van de tuin stond. Het poppenhuis was niet zomaar een huis; het was gevuld met verhalen en dromen die zij zelf hadden gemaakt tijdens hun spelletjes samen.
Toen ze bij het poppenhuis aankwamen, openden ze voorzichtig de deur en keken binnen. De kamers waren gevuld met kleine meubels die Zara zelf had gemaakt van karton en verf. Er stonden zelfs miniatuurpoppen die allerlei avonturen beleefden in hun eigen wereld.
"Wat als we onze eigen verhalen schrijven?" stelde Tijs voor terwijl hij naar de poppen keek.
"Dat is geweldig!" zei Zara enthousiast. "We kunnen elk personage laten dansen of vechten met draken!"
Tijs knikte enthousiast terwijl hij zich al allerlei verhalen voorstelde waarin zijzelf ook meespeelden als helden van hun eigen verhaal.
Ze haalden papier en kleurpotloden uit hun rugzakken en begonnen te tekenen en schrijven over hun avonturen met het schild, de visjes in het beekje en natuurlijk over henzelf als dappere ridders en prinsessen die samen op reis gingen door onbekende landen vol magie.
De zon begon langzaam onder te gaan toen ze bezig waren met hun creaties, waardoor alles rondom hen in gouden kleuren werd gehuld. Het leek alsof zelfs de bomen luisterden naar hun verhalen terwijl zij zich verder verdiepten in hun fantasieën.
“Zou je ooit willen reizen naar andere werelden?” vroeg Zara terwijl ze haar potlood neerlegde om even na te denken over wat zij had geschreven.
“Ja,” antwoordde Tijs dromerig, “maar ik denk dat onze achtertuin ook vol avonturen zit.”
Zara lachte weer vrolijk: “Dat klopt! Kijk eens hoe mooi alles hier is!”
De twee vrienden keken om zich heen; het kabbelende beekje dat zachtjes murmureerde, de bloemen die kleur gaven aan de tuin en zelfs het oude poppenhuis dat hen herinnerde aan al die momenten samen maakten deze plek speciaal.
Uiteindelijk besloten ze om nog één laatste avontuur te beleven voordat het donker werd: samen dansen bij het beekje! Ze lieten zich gaan op muziek die alleen zij konden horen – muziek gemaakt door de natuur zelf: het ruisen van bladeren, het gezang van vogels en natuurlijk het kabbelende water dat hen uitnodigde tot beweging.
Tijs draaide rondjes terwijl hij zijn armen wijd openstelde alsof hij vloog door luchtige wolken, terwijl Zara sprongetjes maakte alsof zij danste op luchtige noten die alleen zij konden horen.
Hun gelach vulde de lucht terwijl ze samen dansten tot de sterren verschenen aan de hemel boven hen – twinkelend zoals dromen die nog moesten komen.
En zo eindigde weer een dag vol avontuur in hun achtertuin – waar elke steen, elk blad en elke druppel water vol verhalen zat wachten om ontdekt te worden door twee creatieve zielen zoals Tijs en Zara.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes