Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een grappige goochelaar**
Op een zonnige dag, met de lucht zo blauw als een sappige bosbes, zaten Tijs en Mireille op het verlaten strand. Het gouden zand glinsterde in de zon en het kristalheldere water golfde zachtjes tegen de kust. Tijs had zijn sportoutfit aan, met sneakers die glansden als nieuwe munten. Mireille had haar blond haar in een staart gebonden, waardoor ze er vrolijk en energiek uitzag.
Ze luisterden naar muziek die uit een oude radio kwam. De melodieën dansten door de lucht en maakten hun harten blij. Tijs had altijd al van muziek gehouden, vooral van de vrolijke deuntjes die je deden bewegen. Mireille vond het heerlijk om te zingen terwijl ze naar de zee keek.
“Wat een mooie dag,” zei Tijs terwijl hij een schelp oppakte en deze in zijn hand draaide. “Ik kan niet wachten om iets leuks te doen!”
Mireille knikte enthousiast. “Ja! Laten we iets bouwen met onze Lego-sets! We kunnen een groot kasteel maken met torens en alles!”
Maar voordat ze konden beginnen, hoorden ze plotseling een vreemd geluid. Het klonk als iemand die heel hard lachte, maar ook als iemand die iets heel geks aan het doen was. Ze keken om zich heen en zagen een man in een kleurrijke outfit op het strand staan.
De man had een grote hoed op zijn hoofd en zijn gezicht was beschilderd met vrolijke kleuren. Hij zwaaide met zijn handen alsof hij magie maakte. “Hallo daar!” riep hij met een stem die klonk als muziek voor hun oren. “Ik ben Felix, de grappige goochelaar!”
Tijs en Mireille keken elkaar aan met grote ogen vol verwondering. “Een goochelaar?” vroeg Mireille nieuwsgierig.
“Ja!” zei Felix terwijl hij zijn hoed afnam en er een paar kleurrijke ballonnen uit tevoorschijn toverde. “Kijk eens wat ik kan!”
Met een snelle beweging blies Felix in de ballonnen, waardoor ze groter werden en uiteindelijk in verschillende vormen veranderden: honden, vliegtuigen en zelfs bloemen! Tijs kon zijn ogen niet geloven.
“Dat is geweldig!” riep hij uit terwijl hij naar de ballonnen wees.
Felix lachte weer hard en zei: “Maar dat is nog niet alles! Ik heb ook iets speciaals voor jullie.” Hij reikte naar achteren en haalde een grote wortel tevoorschijn.
“Een wortel?” vroeg Mireille verbaasd.
“Ja! Maar niet zomaar een wortel,” zei Felix geheimzinnig terwijl hij de wortel omhoog hield. “Deze wortel is magisch!”
Tijs keek sceptisch maar ook nieuwsgierig. “Wat doet het dan?”
Felix knipoogde en zei: “Als je deze wortel eet terwijl je naar muziek luistert, kun je dansen als nooit tevoren!”
Mireille sprong op van blijdschap. “Dat wil ik proberen!” Ze nam de wortel van Felix aan en begon er voorzichtig op te bijten terwijl ze naar de muziek luisterde die nog steeds uit de radio kwam.
Plotseling begon ze te dansen! Haar voeten bewogen snel over het zand alsof ze op lucht danste. Tijs kon alleen maar lachen terwijl hij haar zag draaien en springen.
“Dit is geweldig!” riep Mireille tussen het dansen door.
Felix klapte in zijn handen van vreugde. “Zie je wel? Magie is overal om ons heen!”
Tijs wilde ook proberen te dansen zoals Mireille, dus nam hij ook een hap van de magische wortel. Maar toen hij begon te bewegen, struikelde hij over zijn eigen voeten! Hij viel plat in het zand met een plof!
Mireille stopte met dansen en lachte zo hard dat zelfs Felix moest lachen. “Je moet beter opletten, Tijs!” zei ze terwijl ze hem hielp om weer op te staan.
Tijs grinnikte verlegen maar was vastberaden om opnieuw te proberen. Dit keer concentreerde hij zich goed voordat hij weer begon te dansen.
Felix besloot hen nog meer magie te laten zien. Hij haalde verschillende voorwerpen uit zijn hoed: kaarten die vanzelf schudden, kleurrijke sjaals die leken te zweven in de lucht, en zelfs kleine vuurwerkjes die knalden zonder enige gevaarlijke geur of rook!
De tijd vloog voorbij terwijl Tijs, Mireille en Felix samen plezier maakten op het strand vol magie en muziek. De zon begon langzaam onder te gaan, waardoor alles rondom hen goudkleurig werd.
“Dit was echt leuk,” zei Tijs toen ze even pauzeerden om wat water te drinken uit hun flesjes.
Mireille knikte instemmend terwijl ze naar Felix keek die nu bezig was met het maken van nieuwe ballonfiguren voor hen beiden.
“Ik ben zo blij dat we jou hebben ontmoet,” zei Mireille tegen Felix.
Felix glimlachte breed terug: “En ik ben blij dat ik jullie heb ontmoet! Jullie hebben zoveel energie.”
Toen besloot Felix hen nog één laatste truc te laten zien voordat ze afscheid namen. Hij vroeg hen om hun ogen dicht te doen en zich iets voor te stellen dat hen gelukkig maakte – misschien wel hun favoriete muziek of hun mooiste herinneringen aan dit strand.
Na enkele seconden vroeg hij hen hun ogen weer open te doen… En daar stonden twee prachtige vliegers naast hen! Een blauwe voor Tijs met sterren erop geschilderd, en een roze voor Mireille vol bloemen!
“Oh wauw!” riep Tijs verrast uit toen hij zijn vlieger oppakte.
Mireille kon haar geluk niet geloven toen zij haar vlieger zag: “Dit is zo mooi!”
Felix knipoogde opnieuw: “Neem deze mee als herinnering aan onze magische dag samen.”
Ze speelden nog even met hun vliegers totdat de zon helemaal onderging achter de horizon van kristalhelder water dat nu donkerblauw was geworden.
Voordat Felix vertrok, gaf hij hen beiden nog één laatste ballonfiguur – dit keer waren het twee schattige hondjes!
“Dank je wel!” riepen Tijs en Mireille samen terwijl zij hem zwaaiden vanuit hun plek op het gouden zand van het verlaten strand.
En zo eindigde hun bijzondere dag vol magie, muziek én veel gelach – allemaal dankzij de grappige goochelaar Felix!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes