Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De avontuurlijke zeeman**
Op een zonnige dag in de stad, waar de lucht blauw was en de vogels vrolijk floten, zat Milan in zijn klaslokaal. Hij had een grote droom: hij wilde zeeman worden. Milan had altijd al van de zee gehouden. De golven, de schepen en de avonturen die je daar kon beleven, maakten hem blij. Vandaag was het een bijzondere dag, want zijn leraar, meneer Jansen, had een speciaal project aangekondigd.
“Vandaag gaan we een kunstproject maken over de zee!” zei meneer Jansen enthousiast. “Jullie mogen schilderen wat jullie willen. Denk aan schepen, vissen of misschien wel een zeeman!”
Milan sprong op van blijdschap. Hij kon niet wachten om te beginnen! Hij pakte zijn kwasten en verf en begon te schilderen. Terwijl hij bezig was met zijn kunstwerk, kwam Zara naast hem zitten. Zara had rood haar dat in een pony viel en droeg een hoodie en joggingsbroek.
“Wat maak jij?” vroeg Zara nieuwsgierig.
“Ik schilder een zeeman die op avontuur gaat!” zei Milan trots.
Zara glimlachte. “Dat klinkt leuk! Ik ga ook iets maken over de zee.” Ze begon te schilderen met felle kleuren en maakte een prachtig beeld van een papegaai die op de schouder van een zeeman zat.
Terwijl ze aan hun kunstwerken werkten, vertelde Milan over zijn droom om ooit op zee te varen. “Ik wil naar verre landen reizen en nieuwe dingen ontdekken,” zei hij vol enthousiasme.
Zara knikte begrijpend. “Dat klinkt geweldig! Misschien vind je wel aardbeien op een eiland!”
Milan lachte om het idee van aardbeienplukkende zeelieden. “Ja! En dan kunnen we samen dansen op het strand!”
Na een tijdje waren hun schilderijen klaar. Ze keken trots naar hun werk. Milan had zijn zeeman geschilderd met een grote hoed en stevige laarzen, terwijl Zara’s papegaai kleurrijke veren had.
“Laten we onze schilderijen aan de klas laten zien!” stelde Zara voor.
De klas vond hun kunstwerken prachtig en iedereen klapte enthousiast. Meneer Jansen was ook blij met hun creativiteit en vroeg of iemand nog iets wilde vertellen over zijn of haar schilderij.
Milan stak zijn hand op. “Ik wil later echt zeeman worden! Dan kan ik avonturen beleven op zee!”
Zara voegde eraan toe: “En ik wil dan mijn papegaai meenemen!”
Na schooltijd besloten Milan en Zara om naar het oude kasteel aan de rand van de stad te gaan. Het kasteel was bedekt met klimop en zag er mysterieus uit, maar er was niets geheimzinnig aan; het was gewoon oud en verlaten.
“Laten we kijken of we iets interessants kunnen vinden!” zei Milan terwijl hij enthousiast naar het kasteel liep.
Ze klommen over het hek en liepen voorzichtig naar binnen. De binnenplaats was groot en vol met planten die door de stenen groeiden. Er waren geen geheimen of magie, maar wel veel ruimte voor fantasie!
“Stel je voor dat dit ons schip is,” zei Milan terwijl hij met zijn armen zwaaide alsof hij het roer vasthield.
Zara lachte weer: “En wij zijn de beste zeelieden ter wereld!”
Ze begonnen te spelen alsof ze op zee waren. Ze deden alsof ze golven moesten trotseren en schatten moesten zoeken tussen de ruïnes van het kasteel.
Na enige tijd vonden ze oude stenen die eruitzagen als schattenkisten. Ze deden alsof deze vol zaten met goudstukken en juwelen.
“Wat als we hier onze eigen schatkaart maken?” stelde Zara voor terwijl ze zich voorstelde dat ze piraten waren die op zoek waren naar verborgen rijkdommen.
Milan vond dat geweldig! Ze gingen zitten op een grote steen en begonnen hun schatkaart te tekenen met takken in het zand.
Plotseling hoorden ze gekrijs boven hun hoofd. Een grote papegaai vloog voorbij! Het dier landde vlakbij hen op een tak.
“Kijk!” riep Milan verrast uit. “Een echte papegaai!”
Zara keek vol bewondering naar de vogel die hen nieuwsgierig aankeek met zijn heldere kleuren.
“Misschien is dit onze nieuwe vriend!” zei Zara lachend terwijl ze haar hand uitstak naar de papegaai.
De vogel kwam dichterbij en ging naast hen zitten alsof hij deel uitmaakte van hun avontuur.
“We moeten hem een naam geven,” zei Milan nadenkend. “Wat dacht je van ‘Kapitein Kleur’?”
Zara vond dat geweldig! “Ja! Kapitein Kleur is perfect!”
Ze speelden nog urenlang in het kasteel, samen met Kapitein Kleur die af en toe vrolijk krijste als zij deden alsof zij aan boord waren van hun schip vol avonturen.
Toen de zon begon onder te gaan, wisten Milan en Zara dat het tijd was om naar huis te gaan. Ze verlieten het kasteel met blije harten vol herinneringen aan hun avontuurlijke dag als zeelieden met hun nieuwe vriend Kapitein Kleur.
“Dit was echt leuk,” zei Milan terwijl hij terugliep naar huis.
“Ja,” antwoordde Zara stralend, “ik kan niet wachten om meer avonturen te beleven!”
En zo eindigde hun dag vol creativiteit, plezier en fantasie bij het oude kasteel – zonder geheimen of magie, maar gewoon twee kinderen die samen speelden in hun eigen wereld vol dromen over verre zeeën en spannende ontdekkingen als echte avontuurlijke zeevaarders!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes