Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Geduldige Monteur**
In een rustige tuin vol kleurrijke bloemen en flonkerende vlinders woonde een monteur genaamd Ruben. Ruben was geen gewone monteur. Hij had een bijzondere gave: hij kon alles maken wat kapot was. Of het nu ging om een oude fiets, een versleten zeilboot of zelfs een knuffelbeer met een gat in zijn buikje, Ruben had altijd de juiste oplossing.
Op een zonnige ochtend zat Ruben op zijn favoriete plek in de tuin, onder de grote appelboom. De zon scheen door de bladeren en maakte mooie patronen op de grond. Terwijl hij naar de vlinders keek die vrolijk rondfladderden, hoorde hij plotseling een stem.
“Hallo, Ruben!” Het was Sienna, een meisje met kastanjebruin haar dat lang en golvend over haar schouders viel. Ze droeg een jurk met bloemenprint die perfect paste bij de kleuren van de tuin.
“Hallo Sienna!” riep Ruben terug. “Wat brengt jou hier?”
Sienna kwam dichterbij en zuchtte. “Ik heb mijn zeilboot kapot gemaakt tijdens het spelen in het vijvertje,” zei ze met een treurig gezicht. “De zeilen zijn gescheurd en ik weet niet hoe ik het moet maken.”
Ruben knikte begrijpend. “Geen probleem! Laten we er samen naar kijken.” Hij stond op en volgde Sienna naar het vijvertje aan de andere kant van de tuin.
Toen ze bij het vijvertje aankwamen, zag Ruben dat de zeilboot inderdaad in slechte staat was. De zeilen hingen slap en er zaten kleine gaten in.
“Dit is niet zo moeilijk,” zei Ruben terwijl hij zijn gereedschap tevoorschijn haalde uit zijn gereedschapskist die altijd naast hem stond. “We moeten eerst de oude zeilen verwijderen.”
Sienna keek toe terwijl Ruben voorzichtig aan de zeilen trok en deze losmaakte van de boot. “Je bent echt goed in dit soort dingen,” zei Sienna bewonderend.
Ruben glimlachte verlegen. “Dank je! Maar ik heb geduld nodig om alles goed te maken.” Terwijl hij aan het werk was, merkte hij dat Sienna zich begon te vervelen.
“Wat ga je nu doen?” vroeg Sienna nieuwsgierig.
“Ik ga nieuwe zeilen maken,” antwoordde Ruben terwijl hij stof uit zijn kist haalde. Het was kleurrijk en had dezelfde tinten als Sienna’s jurk met bloemenprint.
“Dat ziet er mooi uit!” zei Sienna enthousiast.
Ruben knipte en naaide met veel geduld aan de nieuwe zeilen terwijl Sienna op het gras ging zitten om te kijken. Ze begon te dromen over avonturen op zee, terwijl vlinders om haar heen dansten.
Na enige tijd had Ruben eindelijk de nieuwe zeilen klaar. Hij bevestigde ze aan de boot en stapte terug om zijn werk te bewonderen.
“Wat vind je ervan?” vroeg hij trots.
Sienna sprong op van blijdschap toen ze naar de boot keek. “Het is prachtig! Laten we hem meteen uitproberen!”
Ze duwden samen de boot het water in en klommen erin. De zon scheen fel boven hen terwijl ze over het vijvertje gleden, met hun voeten in het koele water.
“Dit is zo leuk!” riep Sienna terwijl ze haar handen omhoog stak als een echte kapitein.
Ruben lachte en genoot van het moment. Maar naarmate ze verder weg dreven, merkte hij dat er iets misging: één van de nieuwe zeilen begon te scheuren!
“Oh nee!” riep Sienna geschrokken.
“Geen paniek,” zei Ruben kalm terwijl hij zijn gereedschap weer tevoorschijn haalde vanuit zijn tas die altijd bij hem was. “Ik kan dit repareren.”
Terwijl hij bezig was met het maken van een snelle reparatie, vertelde hij grappen over andere dingen die hij ooit had gemaakt: fietsen zonder wielen, of zelfs knuffelberen die konden praten (maar alleen als je niet luisterde).
Sienna lachte hardop om zijn verhalen terwijl zij hem hielp door stofjes aan te geven of gewoon door hem aan te moedigen: “Je kunt het!”
Na enkele minuten hard werken was alles weer in orde en konden ze verder varen zonder zorgen.
Toen hun avontuur ten einde kwam, waren beide kinderen moe maar gelukkig toen zij weer aan land gingen bij hun tuin vol bloemen.
“We hebben echt iets moois gedaan vandaag,” zei Sienna tevreden terwijl zij naar haar boot keek die nu glansde onder de zonnestralen.
Ruben knikte instemmend. “Ja! En ik ben blij dat ik je heb kunnen helpen.”
Ze keken samen naar alle vlinders die rondfladderden tussen de kleurrijke bloemen in hun tuin, genietend van hun rustige omgeving waar alles langzaam groeide zoals hun vriendschap met elkaar – zonder enige haast of drukte om meer te willen dan wat er al was.
En zo eindigde hun dag vol avontuur in hun prachtige tuin waar geduldige monteurs zoals Ruben altijd klaarstaan om dingen weer heel te maken – één project tegelijk!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes