Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een Vrolijke Clown**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, lag een stad vol kleur en leven. De huizen waren gemaakt van mooie stenen en hadden daken in allerlei vrolijke kleuren. In deze stad woonde een clown genaamd Felix. Felix was niet zomaar een clown; hij was de meest creatieve clown die je je maar kon voorstellen. Hij had een slank figuur en droeg altijd een lederen jack dat hem een avontuurlijke uitstraling gaf. Zijn blonde, korte haar sprong vrolijk op en neer als hij rondhuppelde.
Felix had altijd zijn motorfiets bij zich, die hij zelf had opgebouwd met behulp van verschillende lego-sets. Het was geen gewone motorfiets; het was een kunstwerk! De motorfiets had felle kleuren en zelfs kleine lampjes die knipperden als Felix reed. Hij vond het heerlijk om door de stad te rijden en iedereen te begroeten met zijn grote glimlach.
Op een dag, terwijl Felix aan het knutselen was in zijn kleurrijke atelier, kwam Livia langs. Livia was een meisje met grote ogen en een nieuwsgierige geest. Ze hield ervan om te schilderen en had altijd haar kwasten bij zich. Vandaag had ze besloten om Felix te bezoeken omdat ze zich verveeld voelde thuis.
"Felix! Wat ben je aan het doen?" vroeg Livia terwijl ze naar binnen stapte.
"Ik ben bezig met iets heel bijzonders!" zei Felix enthousiast. "Ik maak een nieuwe act voor de grote show in de stad!"
Livia's ogen glinsterden van nieuwsgierigheid. "Wat voor act?"
Felix grijnsde breed en zei: "Ik ga paragliden! Maar niet zomaar paragliden; ik ga het doen terwijl ik op mijn motorfiets rijd!"
Livia kon haar oren niet geloven. "Dat klinkt geweldig! Maar hoe ga je dat doen?"
Felix haalde zijn schouders op en zei: "Dat is het avontuur! Ik heb al mijn spullen verzameld, maar ik heb nog wat hulp nodig."
Livia sprong opgewonden op en neer. "Ik wil helpen! Wat kan ik doen?"
Felix dacht even na en zei: "Kun je me helpen met het schilderen van mijn parachute? Ik wil dat hij er zo kleurrijk mogelijk uitziet!"
Livia knikte enthousiast en samen gingen ze aan de slag. Ze mengden verf in alle kleuren van de regenboog en maakten prachtige patronen op de parachute. Terwijl ze schilderden, vertelde Felix verhalen over zijn avonturen als clown, over hoe hij mensen liet lachen met zijn grappen en grollen.
Na uren hard werken was de parachute eindelijk klaar. Hij straalde in alle kleuren van de zonsondergang. Felix kon niet wachten om het uit te proberen!
"Kom Livia, laten we naar de heuvel gaan!" riep hij terwijl hij zijn motorfiets startte.
Ze reden samen naar de hoogste heuvel net buiten de stad, waar ze perfect uitzicht hadden over de groene vallei. De lucht was helder blauw en er waaide een zachte bries.
"Dit is het moment!" zei Felix terwijl hij zijn parachute aan zijn rug bevestigde.
Livia keek vol spanning toe terwijl Felix op zijn motorfiets ging zitten. Met één krachtige beweging reed hij naar beneden van de heuveltop, zijn hart klopte snel van opwinding.
De wind blies door zijn haar toen hij sneller en sneller ging. En toen… sprong hij! De parachute vouwde zich open boven hem als een kleurrijke bloem die bloeide in de lucht.
"Wow!" riep Livia terwijl ze hem volgde met haar ogen.
Felix zweefde door de lucht als een echte vogel, met zijn lederen jack flapperend in de wind. Hij maakte pirouettes boven de vallei, lachte luidkeels en genoot van het uitzicht dat zo prachtig was vanuit de lucht.
Terwijl hij daarboven zweefde, zag hij zelfs enkele katten spelen in tuinen beneden; één kat zat zelfs te spelen met een wortel die iemand had laten vallen!
Na enkele minuten landde Felix veilig weer op aarde, recht voor Livia's voeten.
"Dat was geweldig!" riep hij uitgelaten terwijl hij opstond en zich omdraaide naar Livia.
Ze juichte voor hem: "Je deed het fantastisch! Je bent echt een geweldige clown!"
Felix lachte breeduit: "Dank je wel! Maar zonder jouw hulp had ik dit nooit kunnen doen."
Ze keken samen naar de parachute die nog steeds schitterde in het zonlicht, vol trots over wat ze samen hadden bereikt.
Die avond gingen ze terug naar hun atelier om alles schoon te maken na hun avontuur. Terwijl ze bezig waren, vertelde Livia over haar dromen om ook iets creatiefs te doen dat mensen zou verbazen.
"Misschien kan jij ook paragliden?" stelde Felix voor met twinkeling in zijn ogen.
Livia lachte: "Ja! Maar dan moet ik eerst leren schilderen zoals jij!"
En zo gingen hun dagen voorbij in deze levendige stad vol kleur en creativiteit. Felix bleef mensen vermaken met zijn grappen terwijl Livia haar schilderijen maakte die iedereen betoverden.
Hun avonturen waren misschien simpel, maar elke dag bracht nieuwe vreugde in hun leven – net zoals elke lach die uit Felix' mond kwam of elk kunstwerk dat uit Livia's handen vloeide.
En zo leefden zij verder in hun groene vallei tussen hoge bergen – altijd vrolijk, altijd creatief – zonder ooit stil te staan bij wat er nog meer zou kunnen komen…
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes