Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een grappige verhalenverteller**
Op een mooie heuveltop, met uitzicht over uitgestrekte velden en bossen, woonde een leraar genaamd Meneer Blauw. Hij had een lichte huid en blauwe ogen die altijd glinsterden als hij lachte. Meneer Blauw was geen gewone leraar. Hij was een verhalenverteller. Elke dag na schooltijd verzamelde hij de kinderen rondom zich om hen te vermaken met zijn grappige verhalen.
Meneer Blauw droeg vaak een maxi-jurk, die wapperde in de wind als hij naar de heuveltop liep. De jurk had vrolijke kleuren en maakte hem nog vrolijker dan hij al was. De kinderen vonden het geweldig om naar hem te luisteren, vooral omdat hij altijd iets bijzonders met zijn verhalen deed.
Op een zonnige middag besloot Meneer Blauw dat het tijd was voor een nieuw verhaal. Hij ging zitten op het gras, met zijn rug tegen een grote boom. De kinderen zaten in een kring om hem heen, hun ogen groot van verwachting.
“Vandaag,” begon Meneer Blauw met een brede glimlach, “vertel ik jullie over de dromerige zeilboot van Kapitein Kleurpotlood!” De kinderen giechelden bij het horen van die naam.
“Kapitein Kleurpotlood,” vervolgde hij, “was geen gewone kapitein. Nee, hij had krullend haar dat alle kleuren van de regenboog had! En elke ochtend droeg hij zijn favoriete jurk terwijl hij zijn zeilboot klaar maakte voor avontuur.”
De kinderen keken elkaar aan en stelden zich Kapitein Kleurpotlood voor in zijn kleurrijke jurk op de boot. “Wat deed hij dan?” vroeg een meisje met een knuffelbeer op schoot.
Meneer Blauw knikte enthousiast. “Kapitein Kleurpotlood zeilde over de grote zeeën en schreef poëzie terwijl hij onderweg was! Zijn gedichten waren zo mooi dat zelfs de golven stil werden om naar hem te luisteren.”
De kinderen lachten en vroegen zich af hoe dat eruit zou zien: golven die stil waren om naar poëzie te luisteren!
“Op een dag,” ging Meneer Blauw verder, “kwam Kapitein Kleurpotlood bij een eiland vol gekke dieren. Er waren dansende schildpadden en zingende papegaaien! Maar het meest bijzondere was de auto die rondreed op het eiland.”
De kinderen keken verbaasd. “Een auto op een eiland?” riep iemand.
“Ja!” zei Meneer Blauw enthousiast. “Het was geen gewone auto; het was een auto die kon dansen! Elke keer als iemand erin stapte, begon de auto te draaien en te draaien alsof hij op muziek danste.”
De kinderen gierden het uit van het lachen bij het idee van een dansende auto.
“Meneer Blauw,” vroeg weer hetzelfde meisje met de knuffelbeer, “wat deed Kapitein Kleurpotlood toen?”
“Kapitein Kleurpotlood besloot mee te doen aan de danswedstrijd van het eiland!” zei Meneer Blauw terwijl hij zich rechtop zette en begon te wiegen alsof hij zelf aan het dansen was.
“Hij danste samen met de schildpadden en zong samen met de papegaaien! Iedereen op het eiland kwam kijken en lachte om hun gekke moves.”
De kinderen klapten in hun handen bij deze gedachte. Ze konden zich goed voorstellen hoe leuk dat moest zijn!
“En toen?” vroeg weer iemand nieuwsgierig.
“Meteen na de wedstrijd,” vervolgde Meneer Blauw, “besloot Kapitein Kleurpotlood dat ze allemaal samen moesten gaan zeilen! Dus sprongen ze in zijn zeilboot en voeren ze over de zee.”
De zon scheen helder boven hen terwijl Meneer Blauw verder vertelde over hun avonturen op zee: hoe ze schelpen verzamelden, vissen vingen en zelfs sterrenkijkers maakten van oude flessen.
Na enige tijd merkte Meneer Blauw dat sommige kinderen al wat slaperig werden onder de warme zonneschijn. Hij besloot dat dit het perfecte moment was om zijn verhaal af te ronden.
“En zo,” zei hij met een twinkeling in zijn ogen, “zeilden Kapitein Kleurpotlood en zijn vrienden terug naar huis, vol nieuwe herinneringen en verhalen om te vertellen!”
De kinderen juichten enthousiast toen Meneer Blauw klaar was met vertellen. Ze vonden zijn verhalen altijd zo leuk!
Terwijl iedereen opstond om naar huis te gaan, zei één van de jongens: “Meneer Blauw, je bent echt de grappigste verhalenverteller ooit!”
Meneer Blauw lachte breeduit en zei: “Dank je wel! Maar weet je wat? Jullie maken mijn verhalen nog leuker!”
En zo gingen alle kinderen blij naar huis, terwijl zij dromend nadachten over Kapitein Kleurpotlood en zijn avonturen op zee.
Vanaf die dag wisten ze dat elke middag weer vol verrassingen zou zitten als zij naar Meneer Blauw gingen luisteren op die prachtige heuveltop met uitzicht over velden en bossen. En wie weet wat voor grappige verhalen er nog meer zouden komen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes