Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een nieuwsgierige astronaut**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, woonde een nieuwsgierige astronaut genaamd Max. Max was geen gewone astronaut. Hij had altijd al van de ruimte gedroomd, maar in plaats van een ruimteschip had hij een heel ander voertuig: een kleurrijk busje dat vol stond met zijn favoriete spullen. Het busje was niet groot, maar het had alles wat hij nodig had voor zijn avonturen.
Max droeg vaak een hoodie en joggingsbroek. Zijn korte, stevige figuur maakte hem snel en wendbaar. Hij had kort bruin haar dat altijd een beetje rommelig zat en op zijn arm prijkte een tattoo van een raket. Soms droeg hij ook een lederen jack als het wat kouder was. Dan voelde hij zich extra stoer.
Op een dag besloot Max dat het tijd was om de wereld buiten zijn vallei te verkennen. Hij pakte zijn bordspel en legde het in het busje, samen met wat snacks en zijn favoriete Lego-set. “Misschien kan ik iets bouwen terwijl ik onderweg ben,” dacht hij bij zichzelf.
Met de motorfiets die achterop het busje zat, reed hij de vallei uit. De zon scheen helder en de lucht was blauw, perfect voor avontuur! Terwijl hij reed, voelde hij de wind door zijn haren waaien en hoorde hij het geluid van de motor die zoemend over de weg gleed.
Na een tijdje kwam Max aan bij een grote stad. De gebouwen waren hoog en leken wel tot aan de lucht te reiken. Max keek omhoog met grote ogen. “Wauw!” zei hij hardop tegen zichzelf. “Dit is echt anders dan mijn groene vallei!”
In de stad zag Max veel mensen die druk in de weer waren. Sommigen waren aan het fietsen, anderen liepen met tassen vol boodschappen of praatten met elkaar op straat. Max vond het leuk om naar ze te kijken en besloot even te stoppen bij een park midden in de stad.
In het park zag hij kinderen spelen op speeltoestellen en mensen die aan het picknicken waren op kleurrijke kleedjes. Er was zelfs iemand die paragliden oefende! Max kon niet wachten om zelf ook iets avontuurlijks te doen.
Hij zette zijn busje aan de kant en haalde zijn Lego-set eruit. Terwijl hij op het gras zat, begon hij te bouwen aan een raket van Lego-stukken in allerlei kleuren: rood, blauw, geel en groen. Terwijl hij bouwde, kwam er een meisje met wild geknipt rood haar naar hem toe.
“Wat ben je aan het maken?” vroeg ze nieuwsgierig.
“Ik bouw een raket,” antwoordde Max trots.
“Dat ziet er gaaf uit! Mag ik helpen?” vroeg ze enthousiast.
“Tuurlijk!” zei Max blij.
Samen bouwden ze verder aan de raket terwijl ze grapjes maakten over hoe ze naar andere planeten zouden vliegen om daar avonturen te beleven. Het meisje vertelde dat ze graag naar Mars wilde gaan omdat daar volgens haar veel ruimtewezens woonden die dol waren op bordspellen.
“Wat als we daar aankomen en ze ons uitdagen voor een spelletje?” lachte Max.
“Dan winnen we natuurlijk!” zei ze met glinsterende ogen.
Na enige tijd was hun Lego-raket af! Het stond trots rechtop op het grasveld tussen hen in. Ze keken ernaar met blije gezichten en vroegen zich af hoe ver hun fantasie hen zou brengen als ze echt konden vliegen.
Plotseling kwam er iemand voorbij rijden op een motorfiets met tattoos op zijn armen en in een lederen jack. Hij stopte even om naar hun creatie te kijken en grijnsde breed toen hij hoorde waarover ze praatten.
“Jullie hebben echt talent,” zei hij lachend. “Als jullie ooit echt willen paragliden of iets anders avontuurlijks willen doen, laat me weten!”
Max vond dit geweldig! “Dat klinkt leuk! Misschien kunnen we samen gaan paragliden!” riep hij enthousiast terug.
De man knikte goedkeurend voordat hij weer verder reed, terwijl Max en het meisje elkaar aankeken met grote glimlachen op hun gezichten.
Na nog wat gespeeld te hebben in het park besloot Max dat het tijd was om verder te gaan met zijn avontuur door de stad. Hij pakte alles weer in zijn busje en zwaaide naar het meisje terwijl ze hem uitzwaaide met haar vrolijke lach.
Terwijl Max door de straten reed, ontdekte hij allerlei interessante dingen: kleine cafés waar mensen koffie dronken, kunstgalerijen vol kleurrijke schilderijen en zelfs improvisatietheater waar acteurs grappige scènes opvoerden voor voorbijgangers.
Max stopte even om naar hen te kijken; hun humor maakte hem aan het lachen! Hij dacht na over hoe leuk het zou zijn om zelf ook eens iets creatiefs te doen zoals zij deden – misschien zelfs improvisatietheater spelen!
De dag ging voorbij terwijl Max genoot van alles wat deze nieuwe wereld hem bood: nieuwe mensen ontmoeten, lachen om grappen van onbekenden en genieten van al die verschillende kleuren die hem omringden.
Toen de zon begon onder te gaan achter de bergen rondom de vallei besloot Max dat dit avontuur nog lang niet voorbij was; er waren nog zoveel dingen te ontdekken! Met nieuwe ideeën in zijn hoofd reed hij terug naar huis in zijn busje vol dromen over toekomstige avonturen als astronaut – maar dan wel eentje die niet alleen naar sterren ging maar ook naar alle wonderen hier op aarde!
En zo eindigde deze dag voor onze nieuwsgierige astronaut – maar wie weet wat morgen zal brengen?
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes