Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De kleine kunstenaar en zijn schilderij**
In een schilderachtig dorpje met kronkelige straatjes en gezellige huizen woonde een jongen genaamd Ruben. Ruben was een kleine kunstenaar. Hij had kastanjebruin haar dat altijd in de war zat, en hij droeg vaak een T-shirt met vrolijke kleuren. Ruben hield van tekenen en schilderen. Zijn kamer was vol met tekeningen van alles wat hij zag: de lucht, de bomen, en zelfs de mensen die voorbijfietsten.
Op een zonnige dag besloot Ruben dat hij iets bijzonders wilde maken. Hij pakte zijn verfdozen en zijn kwasten en ging naar buiten. Het was een perfecte dag om te schilderen. De lucht was blauw, de zon scheen fel, en er waren geen wolken te bekennen. Ruben nam zijn fiets met het mandje voorop en fietste naar het plein in het midden van het dorp.
Op het plein stonden mooie bloemen in bloembakken, en er waren mensen die op bankjes zaten te genieten van de zon. Ruben vond een rustig plekje onder een grote boom waar hij kon zitten en zijn kunstwerk kon maken. Hij zette zijn spullen neer, opende zijn verfdozen en begon te schilderen.
Terwijl hij aan het schilderen was, kwam er een meisje voorbij lopen. Haar naam was Nina. Ze droeg een maxi-jurk met bloemenprint die wapperde in de wind. Haar lange, slanke figuur bewoog elegant terwijl ze langs Ruben liep. Ze had vlechtjes in haar kastanjebruine haar die glansden in het zonlicht.
“Wat ben je aan het maken?” vroeg Nina nieuwsgierig terwijl ze dichterbij kwam.
“Ik maak een schilderij van dit mooie plein,” antwoordde Ruben zonder op te kijken.
Nina ging naast hem zitten en keek naar wat hij deed. “Dat ziet er leuk uit! Mag ik helpen?” vroeg ze enthousiast.
Ruben glimlachte verlegen maar zei: “Natuurlijk! Je kunt me helpen met de bloemen.”
Samen begonnen ze te schilderen. Nina pakte ook een kwast en koos felle kleuren voor de bloemen in de bloembakken. Ze lachten samen terwijl ze hun creaties maakten. De tijd vloog voorbij, en al snel waren ze helemaal verdiept in hun werk.
Ruben merkte dat hij zich goed voelde terwijl hij samen met Nina aan het schilderen was. Het plein vulde zich met vrolijke kleuren op hun doek, net zoals de echte bloemen om hen heen.
Na een tijdje stopten ze even om uit te rusten. Nina ging mediteren in het gras onder de boom terwijl Ruben naar zijn schilderij keek. Het leek wel alsof alle kleuren dansten op het doek, net zoals de mensen die voorbijliepen op het plein.
“Wat vind je ervan?” vroeg Nina na haar meditatie terwijl ze weer naast hem kwam zitten.
“Ik vind het geweldig!” zei Ruben blij. “Het is veel leuker om samen te werken.”
Ze keken samen naar hun kunstwerk dat nu vol leven zat: kleurrijke bloemen, blauwe lucht en zelfs enkele mensen die lachend voorbijfietsten op hun fietsen.
“Zullen we dit schilderij ergens tentoonstellen?” stelde Nina voor.
Ruben dacht even na en zei toen: “Ja! We kunnen het ophangen bij de fotowinkel aan de andere kant van het plein.”
De fotowinkel had grote ramen waar iedereen binnen kon kijken naar wat er gebeurde. De eigenaar van de winkel heette meneer Jansen, en hij hield altijd van kunstwerken van jonge kunstenaars.
Ze pakten hun spullen op en fietsten naar de fotowinkel toe met hun schilderij tussen hen in. Toen ze aankwamen, zagen ze meneer Jansen achter zijn camera staan, bezig met foto’s maken van klanten die binnenkwamen.
“Meneer Jansen!” riep Ruben enthousiast toen ze binnenkwamen.
Meneer Jansen draaide zich om en glimlachte toen hij hen zag staan met hun kleurrijke schilderij.
“Wat hebben jullie daar?” vroeg hij nieuwsgierig.
“We hebben dit schilderij gemaakt!” zei Nina trots terwijl ze het omhoog hield zodat meneer Jansen goed kon kijken.
Meneer Jansen bekeek het zorgvuldig en knikte goedkeurend. “Dit is prachtig! Jullie hebben echt talent,” zei hij enthousiast.
“Zou u ons willen helpen om dit hier tentoon te stellen?” vroeg Ruben hoopvol.
“Zeker weten! Ik kan dit mooi ophangen bij mijn raam,” antwoordde meneer Jansen terwijl hij hen hielp om het schilderij aan de muur te hangen.
Toen alles klaar was, stonden Ruben en Nina naast elkaar voor hun kunstwerk dat nu schitterde in het zonlicht dat door de ramen viel. Mensen begonnen al snel binnen te komen om naar hun werk te kijken, nieuwsgierig naar wat deze jonge kunstenaars hadden gemaakt.
Ruben voelde zich trots terwijl hij zag hoe anderen genoten van hun schilderij. Het maakte niet uit of iemand hen kende of niet; iedereen keek vol bewondering naar wat zij hadden gecreëerd samen op die zonnige dag onder de grote boom op het plein.
De rest van de middag brachten ze door in de fotowinkel, waar mensen hen complimenten gaven over hun werk. Het voelde goed om iets moois gemaakt te hebben dat anderen blij maakte zonder dat er iets anders aan vastzat dan plezier in creëren samen met iemand anders.
Uiteindelijk gingen Ruben en Nina weer naar buiten nadat ze afscheid hadden genomen van meneer Jansen. De zon begon langzaam onder te gaan achter de huizen van het dorpje, maar voor hen voelde alles nog steeds helder aan zoals hun kleurrijke schilderspalet vol mogelijkheden voor nieuwe creaties in de toekomst.
En zo eindigde deze bijzondere dag voor twee kleine kunstenaars die samen iets moois hadden gemaakt – gewoon omdat ze ervan hielden om creatief bezig te zijn.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes