Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Slimme Dierenarts**
Op een heuveltop, met uitzicht over de uitgestrekte velden, woonde een dierenarts genaamd Ruben. Ruben was geen gewone dierenarts. Hij had grijs haar en een baard die zo lang was dat het soms leek alsof hij een schaduw met zich meebracht. Hij droeg altijd een net overhemd en spijkerbroek, wat hem er heel slim uitzag. Ruben was avontuurlijk en hield van puzzels. Zijn huis was vol met puzzelsets en Lego-sets die hij zelf had gemaakt.
Ruben had een bijzondere hobby: hij schilderde de dieren die hij hielp. Op zijn muren hingen prachtige schilderijen van honden, katten, vogels en zelfs een raceauto die door het gras scheurde, met een hond achter het stuur! De dieren in de buurt wisten dat ze bij Ruben altijd goed geholpen werden.
Op een dag kwam er een meisje genaamd Juna naar Ruben toe. Juna had kort blond haar en droeg een lederen jack. Ze was slank en gespierd van al het paragliden dat ze deed. Juna vond het geweldig om buiten te zijn en avonturen te beleven.
“Ruben!” riep Juna enthousiast terwijl ze binnenkwam. “Ik heb iets bijzonders gevonden!”
Ruben keek op van zijn schilderij van een schattige kat die op een skateboard reed. “Wat heb je gevonden, Juna?” vroeg hij nieuwsgierig.
Juna haalde iets uit haar tas: het was een kleine motorfiets voor speelgoeddieren! “Kijk! Dit is perfect voor mijn hondje Max! Maar… hij wil er niet op rijden.”
Ruben knikte begrijpend. “Misschien moeten we uitzoeken waarom Max niet op de motorfiets wil,” zei hij terwijl hij zijn handen wreef als iemand die aan het schaken was.
Juna dacht even na. “Misschien is het omdat hij bang is om te vallen?”
“Dat kan,” zei Ruben terwijl hij naar buiten keek over de velden. “Laten we Max roepen.”
Ze gingen naar buiten waar Max, de vrolijke hond van Juna, in de tuin rondliep. Hij had grote ogen en kwispelde enthousiast met zijn staart toen hij Juna zag.
“Max!” riep Juna terwijl ze hem naar de motorfiets leidde. “Kijk eens wat ik voor je heb!”
Max snuffelde aan de motorfiets maar draaide zich snel om en rende weg naar de boom in de tuin.
“Hij lijkt echt bang,” zei Juna teleurgesteld.
Ruben dacht na terwijl hij zijn baard streelde. “Wat als we hem laten zien hoe leuk het kan zijn? We kunnen samen spelen!”
Juna knikte enthousiast. “Ja! Laten we hem laten zien dat het veilig is!”
Ze besloten om eerst zelf op de motorfiets te gaan zitten, zodat Max kon zien dat er niets engs aan was. Ruben ging zitten in zijn nette overhemd en spijkerbroek, terwijl Juna naast hem klom in haar lederen jack.
“Zet je schrap!” riep Juna terwijl ze met haar voeten tegen de grond duwde om vooruit te komen.
Ze gleden langzaam over het gras, maar al snel begon Max nieuwsgierig dichterbij te komen. Hij keek met grote ogen toe hoe zijn baasje plezier had op de motorfiets.
“Kom maar, Max!” riep Ruben vrolijk terwijl ze weer terugreden naar waar Max stond.
Max kwam dichterbij en snuffelde opnieuw aan de motorfiets. Dit keer leek hij minder bang te zijn.
“Misschien moeten we hem laten zien hoe je moet rijden,” stelde Ruben voor.
Juna knikte weer enthousiast en zei: “Ja! Laten we hem helpen!”
Ze maakten samen een plan om Max op de motorfiets te krijgen zonder dat hij zich bang voelde. Eerst lieten ze hem wennen aan het geluid van de motorfiets door ernaast te staan terwijl ze zachtjes praatten tegen hem.
Na een tijdje durfde Max dichterbij te komen en zelfs op de motorfiets te springen! Maar toen begon hij zenuwachtig rondjes te draaien met zijn staart tussen zijn benen.
Ruben lachte zachtjes: “Hij denkt dat dit een puzzel is die opgelost moet worden.”
Juna glimlachte ook: “Laten we hem helpen door samen met hem te rijden!”
Dus klom Juna weer op de motorfiets, deze keer met Max naast zich op het zadel. Ruben gaf aanwijzingen: “Houd je pootjes stevig vast, Max!”
En zo gleden ze langzaam over het grasveld, waarbij Max steeds meer vertrouwen kreeg in wat er gebeurde. Het leek wel alsof ze samen aan het schaken waren; elke zet moest goed doordacht worden!
Na enkele ritten begon Max echt plezier te krijgen in het rijden op de motorfiets! Hij blafte vrolijk terwijl ze rondjes reden over het veld onder toezicht van Ruben die hen aanmoedigde vanuit zijn comfortabele plek op het gras.
Uiteindelijk stopten ze bij een boom waar ze even uitrusten konden na hun avontuur. Max sprong van de motorfiets af en begon rondjes om Juna heen te rennen als blijk van blijdschap!
“Je hebt het gedaan!” juichte Juna blij terwijl ze naar haar hondje keek dat nu vol zelfvertrouwen rondhuppelde.
Ruben glimlachte trots naar hen beiden: “Het lijkt erop dat onze puzzel opgelost is.”
En zo werd die dag één van hun mooiste herinneringen; niet alleen omdat Max nu dol was op motorrijden, maar ook omdat ze samen hadden gewerkt om iets moois tot stand te brengen – gewoon omdat ze plezier wilden maken!
Vanaf die dag kwam iedereen in de buurt bij Ruben voor hulp met hun dieren én hun speelgoedmotorfietsen! En elke keer als iemand vroeg waarom Max zo blij was met rijden, vertelde Juna vol trots over hun avontuur op die heuveltop met uitzicht over uitgestrekte velden vol mogelijkheden.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes