Kinderverhaaltje: De schat onder het zand (door een fotograaf)



Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes

**De Schat onder het Zand**

Er was eens een schrijver genaamd Felix. Felix woonde in een klein, kleurrijk appartement aan de rand van een mysterieus moeras vol mist. Het moeras was niet zomaar een moeras; het was een plek waar de lucht altijd gevuld was met de geur van natte aarde en waar de zon soms door de mist heen scheen, waardoor alles er sprookjesachtig uitzag. Felix had een grote liefde voor verhalen en kon geweldig vertellen. Hij zat vaak op zijn terras met een kopje thee en zijn trouwe hond, Uil.

Uil was geen gewone hond. Hij had een scherp oog voor details en kon zelfs de kleinste bewegingen in het moeras opmerken. Als er een kikker sprong of als er een insect voorbijvloog, dan blafte Uil enthousiast. Felix vond het heerlijk om met Uil op het terras te zitten, terwijl ze samen naar de wereld om hen heen keken.

Op een zonnige dag besloot Felix dat het tijd was voor avontuur. Hij had gehoord dat er onder het zand van het moeras wel eens schatten verborgen konden liggen. Natuurlijk geloofde hij niet in magie of geheimen, maar hij vond het idee van een schat wel heel leuk! Met zijn notitieboekje in de hand en Uil aan zijn zijde, ging hij op pad.

Felix begon zijn zoektocht naar de schat door goed om zich heen te kijken. "Kijk eens, Uil," zei hij terwijl hij naar de grond wees, "daar ligt iets glinsterends!" Het bleek echter slechts een stuk glas te zijn dat door de zon werd verlicht. "Geen schat vandaag," zuchtte Felix, maar hij gaf niet op.

Terwijl ze verder liepen, kwamen ze bij een plek waar het zand zich ophoopte tussen enkele grote stenen. "Misschien is hier iets te vinden," dacht Felix hardop. Hij begon voorzichtig met zijn handen in het zand te graven. Uil keek toe met grote ogen en kwispelde enthousiast met zijn staart.

Na enige tijd graven stuitte Felix op iets hards. "Wat zou dit kunnen zijn?" vroeg hij zich af terwijl hij verder groef. Tot zijn verbazing kwam er langzaam iets tevoorschijn: een oude kist! De kist was bedekt met zand en zag er behoorlijk versleten uit.

"Dit moet wel de schat zijn!" riep Felix blij uit. Hij veegde het zand van de kist af en zag dat er geen slot op zat. Met één duw ging de kist open en wat vond hij daar? Geen goud of juwelen, maar... broccoli! Ja, broccoli! Een heleboel groene broccoli die netjes in de kist lag.

Felix kon niet anders dan lachen. "Wat is dit nu weer? Een schatkist vol broccoli?" Uil blafte alsof hij ook moest lachen en snuffelde nieuwsgierig aan de groenten.

Felix besloot dat dit eigenlijk best leuk was. Hij nam wat broccoli uit de kist en dacht na over wat hij ermee kon doen. Misschien kon hij er wel soep van maken of gewoon lekker rauw eten met aardbeien als toetje! Terwijl hij nadacht over recepten, kwam er ineens iemand voorbij wandelen: Lila, zijn buurvrouw die altijd vrolijk was en graag op terrasjes zat met vrienden.

"Wat heb je daar, Felix?" vroeg Lila nieuwsgierig toen ze hem zag staan met de broccoli in zijn handen.

"Ik heb deze schat gevonden!" zei Felix trots terwijl hij naar de kist wees.

Lila keek even verbaasd naar de kist vol broccoli en barstte toen in lachen uit. "Een schatkist vol groenten! Dat is pas uniek!"

Felix lachte mee en samen besloten ze om terug naar het appartement te gaan om iets lekkers te maken van hun bijzondere vondst. Ze namen Uil mee die vrolijk achter hen aan huppelde.

Eenmaal thuis maakten ze samen heerlijke broccolisoep met stukjes aardbei als garnering – wat bleek verrassend goed samen te gaan! Terwijl ze genoten van hun maaltijd op het terras, vertelde Felix verhalen over andere avonturen die hij had beleefd tijdens zijn schrijversleven.

Uil lag tevreden naast hen in het zonnetje terwijl ze aten en lachten over hun vreemde ontdekking in het moeras vol mist.

En zo eindigde hun avontuur met geen gouden munten of juwelen, maar met heerlijke soep gemaakt van broccoli – misschien niet wat je zou verwachten bij een zoektocht naar schatten, maar zeker iets om blij van te worden!

En zo leefden ze nog lang en gelukkig – althans tot aan hun volgende avontuur!

**Einde**

Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes