Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De dansende schaduw in het bos**
Op een regenachtige zondagmiddag zat een bioloog genaamd Dr. Lila in haar knusse huisje aan de rand van het bos. Het was een saai moment, want de druppels tikten tegen de ramen en de lucht was grijs. Lila had net haar favoriete boek over planten en dieren uitgelezen, maar nu wist ze niet wat ze moest doen. Ze keek naar buiten en zag hoe de bomen in het bos zachtjes heen en weer wiegden.
Lila had kastanjebruin haar dat golvend over haar schouders viel. Ze droeg een vrolijke jurk met bloemenprint die perfect paste bij haar zorgzame karakter. Ze hield van alles wat met de natuur te maken had, maar op deze regenachtige dag voelde ze zich verveeld.
Plotseling hoorde ze een zacht gemiauw. Het was haar kat, Minoes, die zich verveelde net als zij. Minoes had een dikke, volslanke buik en zijn vacht was zo zwart als de nacht. Hij sprong op Lila's schoot en begon te spinnen. "Wat zullen we doen vandaag, Minoes?" vroeg Lila terwijl ze hem aaide.
Minoes keek naar buiten en zijn ogen glinsterden van nieuwsgierigheid. "Ik weet het!" riep Lila plotseling uit. "Laten we naar het strand gaan! Misschien is het daar wel leuker dan hier binnen." Minoes sprong van haar schoot af en rende naar de deur.
Lila pakte snel haar tas in: een schetsboek, kleurpotloden, en natuurlijk een knuffelbeer voor gezelschap. Ze stopte ook een courgette in haar tas; misschien kon ze die later gebruiken om iets lekkers te maken.
Ze stapte in haar busje dat voor de deur stond geparkeerd. Het busje was oud maar charmant, met kleurrijke stickers van bloemen op de zijkanten. Terwijl ze naar het strand reed, voelde Lila de opwinding groeien. De lucht begon langzaam op te klaren en er verschenen zelfs wat zonnestralen tussen de wolken door.
Toen ze aankwam bij het verlaten strand met gouden zand en kristalhelder water, sprong Minoes enthousiast uit het busje en rende naar het water toe. Lila volgde hem met een grote glimlach op haar gezicht. Het zand voelde warm aan onder haar voeten terwijl ze naar de zee liep.
Ze zette haar tas neer en haalde haar schetsboek tevoorschijn. Terwijl ze begon te schilderen, merkte ze iets vreemds op aan de rand van het bos dat achter het strand lag. Er leek iets te bewegen tussen de bomen; iets dat eruitzag als een schaduw die danste.
"Wat is dat?" vroeg Lila hardop terwijl ze nieuwsgierig naar het bos keek. Minoes had ook gezien wat er gebeurde; hij spitste zijn oren en miauwde zachtjes.
Lila besloot om dichterbij te gaan kijken. Ze liet haar schetsboek even liggen en liep voorzichtig richting de dansende schaduw tussen de bomen. Toen ze dichterbij kwam, zag ze dat het geen gewone schaduw was; het leek wel alsof er een levendige figuur aan het dansen was!
Het was een kleine elf met glinsterende vleugels die schitterden als sterrenlicht! De elf draaide rondjes in de lucht, maakte sprongetjes over takken en leek helemaal in zijn eigen wereldje te zijn.
"Hallo daar!" riep Lila enthousiast.
De elf stopte met dansen en keek verrast om zich heen. "Oh! Hallo! Ik ben Fizzel!" zei hij met een vrolijke stem terwijl hij zijn vleugels uitsloeg.
"Ik ben Dr. Lila," antwoordde zij terwijl ze glimlachte. "Wat doe je hier zo alleen?"
Fizzel lachte luidkeels: "Ik ben altijd hier! Ik hou van dansen tussen de bomen! Maar vandaag is speciaal omdat ik jou heb gezien!"
Lila vond Fizzel erg grappig met zijn speelse manier van doen en besloot om samen met hem te dansen tussen de bomen. Ze zwaaide met haar armen alsof ze ook vleugels had en draaide rondjes zoals Fizzel deed.
Minoes keek toe vanaf afstand; hij vond dit allemaal maar vreemd maar kon niet anders dan nieuwsgierig zijn over wat er gebeurde.
Na enige tijd vroeg Fizzel: "Wat heb je bij je?"
"Oh, ik heb mijn schetsboek!" zei Lila terwijl ze terugliep naar haar tas om het boek te pakken.
Fizzel kwam dichterbij toen hij zag hoe Lila begon te schilderen wat hij deed: draaien, springen en zelfs kleine pirouettes maken! Hij vond het geweldig om zichzelf vastgelegd te zien op papier!
"Dat ziet er leuk uit!" zei Fizzel enthousiast toen hij over Lila's schouder meekijkte.
"Wil je dat ik jou ook teken?" vroeg Lila terwijl ze hem aankeek met twinkelende ogen.
"Ja! Dat zou geweldig zijn!" riep Fizzel blij uit terwijl hij weer begon te dansen voor Lila's schetsboek.
Terwijl Lila tekende, kwamen er meer elfen uit het bos kijken naar hun nieuwe vriendinnetje die zo creatief bezig was met schilderen. De lucht vulde zich al snel met gelach en vrolijke geluiden van dansende elfen die allemaal hun kunsten vertoonden voor hun nieuwe vriendin Dr. Lila!
De tijd vloog voorbij terwijl iedereen samen danste onder de bomen aan het strand vol gouden zand en kristalhelder water. De regenachtige zondagmiddag veranderde in een magische ervaring vol kleurige creativiteit zonder enige zorgen of moraal om over na te denken.
En zo bleef Dr. Lila nog lang genieten van deze bijzondere dag vol vreugde, kleuren en dansende schaduwen in het bos – samen met Fizzel en zijn vrienden die nooit eerder zo'n leuke middag hadden meegemaakt!
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes