Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Geduldige Tuinier**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, lag een bijzondere stad. De huizen waren als kleurrijke blokken gestapeld, elk met zijn eigen unieke vorm en ontwerp. De straten waren breed en vol leven. Mensen liepen met vrolijke gezichten en kinderen speelden op de pleinen. Maar in het hart van deze stad was er iets dat de aandacht trok: een grote tuin vol met planten, bloemen en groenten.
De tuin was van een man genaamd Meneer Groenteman. Hij was de geduldige tuinier van de stad. Zijn echte naam was meneer Groen, maar iedereen noemde hem Groenteman omdat hij zo goed was in het kweken van groenten. Hij had een grote liefde voor zijn tuin en zorgde ervoor alsof het zijn beste vriend was.
Meneer Groenteman had een klein huisje aan de rand van de tuin. Het huisje was gemaakt van hout en had een dak dat eruitzag als een groene hoed, bedekt met gras en kleine bloemen. In zijn tuin groeide alles wat je je maar kon voorstellen: tomaten, courgettes, wortels en zelfs mango's! De mango's hingen als gouden sterren aan de takken van de bomen.
Op een regenachtige zondagmiddag zat Meneer Groenteman op zijn veranda te schilderen. Hij had zijn verfdozen bij zich en maakte prachtige schilderijen van zijn tuin. Terwijl hij bezig was, viel zijn oog op een kat die lui in het gras lag te zonnen, ondanks dat het regende. De kat heette Minoes en ze hield ervan om rond te dwalen in de tuin.
Minoes keek nieuwsgierig naar Meneer Groenteman terwijl hij schilderde. Ze vond het leuk om te zien hoe hij met kleuren speelde op het doek. Soms kwam ze dichterbij om te snuffelen aan de verfkwasten of om even tegen zijn benen aan te wrijven.
"Wat denk je, Minoes?" vroeg Meneer Groenteman terwijl hij naar haar keek. "Zou ik deze courgette eens moeten schilderen?" Hij wees naar een grote courgette die trots rechtop stond tussen de andere planten.
Minoes miauwde zachtjes alsof ze het ermee eens was. Dus begon Meneer Groenteman te schilderen terwijl de regen zachtjes viel. De druppels maakten kleine plonzen in de vijver achterin de tuin, waar dolfijnen soms speelden als ze zich verveelden in hun verre zeeën.
De dagen gingen voorbij en elke dag werkte Meneer Groenteman hard in zijn tuin. Hij zaaide zaadjes, gaf water aan de planten en plukte rijpe groenten wanneer ze klaar waren om geoogst te worden. Soms nodigde hij vrienden uit voor een roadtrip door de stad om hen zijn favoriete plekken te laten zien.
Op een dag besloot hij dat het tijd was voor iets nieuws: hij wilde een groentefeest organiseren! Hij nodigde al zijn vrienden uit om samen te komen in zijn prachtige tuin vol kleuren en geuren.
De dag van het feest kwam snel dichterbij en Meneer Groenteman werkte hard om alles klaar te maken. Hij maakte kleurrijke slingers van bloemen die hij zelf had geplukt en zette tafels neer onder de schaduwrijke bomen waar iedereen kon zitten.
Toen het feest begon, kwamen al zijn vrienden samen met vrolijke gezichten en veel lekkernijen meegebracht uit hun eigen tuinen: verse salades, sap gemaakt van mango's en zelfs courgettekoekjes! Iedereen genoot van elkaars gezelschap terwijl ze aten onder de stralende zon die door de wolken heen brak.
Minoes liep tussen alle mensen door, nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurde. Ze vond het heerlijk om alle aandacht te krijgen terwijl ze af en toe even ging liggen in het gras of zich liet aaien door kinderen die haar leuk vonden.
Naarmate de avond viel, werd er gelachen, gedanst en verhalen verteld over avonturen die iedereen had beleefd tijdens hun roadtrips door verschillende steden. Het geluid van blije stemmen vulde de lucht terwijl sterren langzaam verschenen boven hen.
Meneer Groenteman keek tevreden naar al zijn vrienden die genoten van wat hij met zoveel liefde had gekweekt in zijn tuin. Zijn hart vulde zich met vreugde terwijl hij dacht aan hoe mooi alles samenkwam: goede vrienden, heerlijke groenten en vooral veel geduld dat hem geholpen had om dit allemaal mogelijk te maken.
En zo eindigde deze bijzondere dag in de groene vallei waar hoge bergen stonden als stille getuigen van alle vreugde die daar plaatsvond. Terwijl iedereen naar huis ging onder een sterrenhemel vol dromen, wist Meneer Groenteman dat elke plant die hij verzorgde niet alleen voedsel gaf maar ook vreugde bracht aan iedereen om hem heen.
En zo bleef Meneer Groenteman elke dag werken in zijn prachtige tuin vol kleuren, smaken en verhalen – altijd geduldig wachtend op wat er zou komen groeien uit aarde vol liefde.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes