Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Geduldige Leraar**
In een groene vallei, omringd door hoge bergen, lag een bijzondere school. De muren waren gemaakt van grote stenen en het dak was bedekt met groene planten. De school was niet zomaar een school; het was een plek waar kinderen leerden over architectuur. De leraar, meneer Veldman, was een geduldige man met bruin haar dat altijd netjes gekamd was. Hij droeg vaak een lederen jack en had de gewoonte om met zijn handen te gebaren terwijl hij sprak.
Meneer Veldman had een passie voor bouwen. Hij vertelde de kinderen over de mooiste gebouwen ter wereld en hoe ze ontworpen werden. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk. De kinderen luisterden aandachtig naar zijn verhalen over torenhoge wolkenkrabbers en kleine, gezellige huisjes.
Op een dag besloot meneer Veldman dat het tijd was voor iets bijzonders. “Vandaag gaan we iets maken,” zei hij met een glinstering in zijn ogen. “We gaan onze eigen stad bouwen met LEGO!” De kinderen juichten van blijdschap. Ze konden niet wachten om aan de slag te gaan.
De klas werd gevuld met kleurrijke LEGO-stukken in alle vormen en maten. Er waren blokken in felle kleuren, ramen, deuren en zelfs kleine figuurtjes die eruitzagen als mensen. Meneer Veldman legde uit hoe ze hun stad konden indelen: waar de huizen moesten komen, waar de wegen zouden lopen en waar de parken zouden liggen.
Terwijl de kinderen druk bezig waren met hun creaties, viel het op dat één jongen, Joris, wat anders was dan de rest. Joris had kort bruin haar en was slank maar gespierd van het sporten op zijn motorfiets in het weekend. Hij had altijd veel energie en kon soms impulsief zijn. Terwijl anderen rustig bouwden, sprong hij op van zijn stoel.
“Laten we paragliden boven onze stad!” riep Joris enthousiast terwijl hij met zijn armen zwaaide alsof hij al in de lucht zweefde.
Meneer Veldman glimlachte geduldig naar Joris. “Dat klinkt als een geweldig idee voor later,” zei hij rustig. “Maar laten we eerst onze stad afmaken.” Joris knikte maar kon niet wachten om zijn idee werkelijkheid te maken.
De andere kinderen werkten hard aan hun gebouwen. Lisa bouwde een prachtig huis met een tuin vol ananassen die ze zelf had gemaakt van LEGO-stukjes. Ze vertelde trots over haar ontwerp terwijl ze haar creatie verder afwerkte.
“Dit is mijn droomhuis!” zei ze blij terwijl ze haar ananasplantjes liet zien aan haar klasgenoten.
Joris keek naar Lisa’s huis en kreeg weer een idee. “Wat als we ook een dansavond organiseren in onze stad?” vroeg hij plotseling terwijl hij begon te dansen op zijn stoel, met geweldige dansmoves die iedereen aan het lachen maakten.
Meneer Veldman keek naar Joris en zei: “Dat is leuk! Maar laten we eerst zorgen dat onze stad klaar is.” Hij hielp Joris om weer gefocust te blijven op hun project.
Uren gingen voorbij terwijl de kinderen hun stad verder bouwden. Ze maakten wegen van platte blokken en vulden hun creaties met kleurrijke details zoals bomen en fonteinen van LEGO-waterstenen.
Toen alles eindelijk af was, stond er een prachtige stad voor hen: huizen met tuinen vol bloemen, straten vol leven en zelfs een klein parkje waar mensen konden spelen of ontspannen onder de bomen die ze hadden gebouwd.
Joris kon niet langer wachten om zijn idee voor de dansavond te delen. “Kijk! We hebben nu alles wat we nodig hebben voor onze dansavond!” riep hij uitgelaten terwijl hij rondhuppelde tussen de gebouwen.
Meneer Veldman knikte goedkeurend maar herinnerde hen eraan dat ze eerst moesten genieten van wat ze hadden gemaakt voordat ze verder gingen met nieuwe ideeën.
“Laten we nu samen kijken naar wat jullie hebben gebouwd,” stelde meneer Veldman voor terwijl hij zich omdraaide naar de klasgenoten die allemaal trots naar hun creaties keken.
De kinderen stonden op en begonnen rond te lopen door hun eigen stadje van LEGO. Ze bewonderden elkaars werk en gaven complimenten over hoe mooi alles eruitzag.
Na enige tijd kwam Joris weer terug bij meneer Veldman met glinsterende ogen: “Zullen we nu echt die dansavond organiseren? We kunnen muziek maken met onze stemmen!”
Meneer Veldman lachte vriendelijk: “Waarom niet? Laten we dit moment vieren!” En zo gebeurde het dat alle kinderen zich verzamelden in het parkje dat ze hadden gebouwd, waar ze samen begonnen te zingen en te dansen op hun eigen manier.
De muziek klonk vrolijk door de lucht terwijl iedereen zich vermaakte tussen de kleurrijke gebouwen die ze zelf hadden gemaakt. Het werd een spontane dansavond vol gelach en plezier onder het toeziend oog van meneer Veldman, die tevreden toekeek hoe zijn leerlingen genoten van hun creativiteit.
En zo eindigde deze bijzondere dag in de groene vallei omringd door hoge bergen; niet alleen hadden ze geleerd over architectuur maar ook over plezier maken samen – allemaal dankzij hun geduldige leraar die hen inspireerde om groot te dromen binnen hun eigen kleine wereldje van LEGO-stenen.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes