Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Grappige Goochelaar**
Op een zonnige dag aan de rand van een uitgestrekt zandstrand, waar de golven zachtjes braken, zat een schrijver. Zijn naam was Max. Max was een analytische man, altijd gestrest over zijn werk. Hij had een deadline voor zijn nieuwe boek en de woorden leken maar niet te komen. Terwijl hij op het zand zat, keek hij naar de zee en dacht na over zijn verhaal.
Plotseling hoorde hij een vrolijk gekwetter. Het kwam van een kleurrijke papegaai die op een nabijgelegen palmboom zat. De papegaai had felgroene veren met gele en blauwe accenten. Max keek omhoog en zag dat de papegaai iets in zijn snavel had: een appel! De papegaai nam een hap van de appel en begon te dansen op de tak.
“Wat ben je aan het doen?” vroeg Max verbaasd.
“Dansen!” riep de papegaai terug. “Ik ben hier om te entertainen! En jij? Waarom kijk je zo somber?”
“Ik moet mijn boek afmaken,” zuchtte Max. “Maar ik kan niet goed nadenken.”
De papegaai knikte begrijpend. “Misschien heb je wat hulp nodig! Ik ken iemand die jou kan helpen.”
Max was nieuwsgierig. “Wie dan?”
“De grappige goochelaar!” zei de papegaai enthousiast. “Hij is hier vlakbij!”
Max stond op en volgde de papegaai naar het strand, waar ze een kleine tent zagen staan met kleurrijke vlaggen die in de wind wapperden. Voor de tent stond een man met een grote hoed en een glimlach die zo breed was als het strand zelf.
“Welkom! Ik ben Leo, de grappige goochelaar!” zei hij terwijl hij zich voorstelde met een dramatische buiging.
Max kon niet anders dan lachen om Leo’s enthousiasme. “Hallo, ik ben Max,” zei hij terwijl hij zijn hand uitstak.
Leo schudde Max’ hand stevig en vroeg: “Wat brengt jou hier? Heb je problemen met schrijven?”
Max knikte somber. “Ja, ik heb nog maar weinig tijd om mijn boek af te maken.”
Leo dacht even na en zei toen: “Geen probleem! Ik kan je helpen om je gedachten te verfrissen.” Hij haalde iets uit zijn hoed: broccoli!
“Broccoli?” vroeg Max verbaasd.
“Ja! Eet dit!” zei Leo terwijl hij het aanbood.
Max keek naar het groene groente en twijfelde even, maar besloot toen toch maar te proeven. Tot zijn verbazing vond hij het best lekker! Terwijl hij at, begon Leo allerlei trucs uit te voeren: ballonnen maken in verschillende vormen, kaarten laten verdwijnen en weer verschijnen, zelfs kleine dansjes met zijn voeten!
Max kon niet stoppen met lachen. De stress van het schrijven leek als sneeuw voor de zon te verdwijnen terwijl Leo hem vermaakte met zijn grappen en grollen.
Na een tijdje vroeg Leo: “Voel je je beter?”
“Ja!” riep Max enthousiast. “Dit is geweldig!”
“Goed zo!” zei Leo terwijl hij nog meer trucjes deed met behulp van zijn papegaai die nu ook meedeed door rondjes om hem heen te vliegen.
Toen Leo klaar was met zijn show, vroeg Max: “Hoe kan ik jou ooit bedanken?”
Leo glimlachte breed en zei: “Je hoeft niets terug te doen! Gewoon genieten van het leven is genoeg.”
Met nieuwe inspiratie ging Max weer zitten aan het strand om verder te schrijven aan zijn boek. De woorden stroomden nu als golven die zachtjes breken op het zand.
Terwijl hij schreef, kwam er iets bijzonders voorbij: een uil die rustig over het strand vloog, alsof hij alles in zich opnam wat er gebeurde. Max keek op van zijn notitieboekje en glimlachte naar de uil.
De zon begon onder te gaan en kleurde de lucht in prachtige tinten oranje en paars. Het leek wel alsof zelfs de natuur meedeed aan Leo’s magie – geen geheimen of mysterieën, gewoon schoonheid in eenvoud.
Die avond zat Max nog steeds aan het strand, nu vergezeld door Leo en zijn vrolijke papegaai die af en toe wat gekke geluiden maakte of weer eens begon te dansen op de takken van de palmboom.
“Ik heb zoveel geschreven vandaag,” vertelde Max blij terwijl hij naar zijn notities keek.
“Dat is fantastisch!” zei Leo enthousiast. “En dat allemaal dankzij broccoli!”
Ze lachten samen terwijl ze genoten van hun tijd aan het strand – zonder zorgen of stress over deadlines of boeken die af moesten komen.
En zo eindigde hun dag vol plezier onder de sterrenhemel, waar zelfs golven leken mee te deinen op hun vrolijke stemming – simpelweg omdat ze genoten van elk moment dat ze samen doorbrachten aan dat uitgestrekte zandstrand vol mogelijkheden.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes