In een groot, groen park, omringd door hoge bomen en kleurrijke bloemen, stond een oude ruïne. De stenen waren bedekt met klimop en de zon scheen door de bladeren. Het was een bijzondere plek waar veel dieren woonden. De dieren in het park waren niet zomaar dieren; ze waren allemaal vrienden van een bioloog genaamd Dr. Linde.
Dr. Linde was een vrouw met zwart haar dat altijd netjes in een staart zat. Ze droeg vaak een overhemd en spijkerbroek, wat haar er heel gemiddeld uitzag. Maar als je goed keek, zag je dat ze altijd met iets bijzonders bezig was. Ze had een sportieve auto die ze gebruikte om naar het park te rijden. In de kofferbak had ze altijd haar notitieboekje en potloden bij zich.
Elke ochtend kwam Dr. Linde naar het park om de dieren te observeren. Ze vond het leuk om te kijken hoe ze leefden, wat ze aten en hoe ze met elkaar omgingen. De dieren wisten dat Dr. Linde goed kon luisteren, en daarom kwamen ze vaak naar haar toe als ze iets wilden vertellen.
Op een dag zat Dr. Linde op een bankje bij de ruïne en maakte aantekeningen in haar notitieboekje. Terwijl ze schreef, hoorde ze geritsel in het gras naast haar. Het was Konijn! Hij had zijn oren rechtop staan en keek nieuwsgierig naar Dr. Linde.
“Hallo Konijn,” zei Dr. Linde vriendelijk. “Wat ben je aan het doen?”
Konijn sprong vrolijk op en neer. “Ik zoek wortels! Ik heb honger!” antwoordde hij met zijn stekelige stemmetje.
Dr. Linde lachte en zei: “Ik heb wel wat wortels voor je meegenomen.” Ze haalde een paar wortels uit haar tas en gaf ze aan Konijn.
“Dank je wel!” zei Konijn blij terwijl hij de wortels begon te knabbelen.
Terwijl Konijn at, kwam er ook een andere vriend van Dr. Linde aanlopen: Schildpad Timmy. Timmy was langzaam maar zeker op weg naar de ruïne.
“Hallo Timmy,” zei Dr. Linde terwijl ze hem begroette.
“Hallo,” antwoordde Timmy met zijn rustige stem, “ik ben op zoek naar schaduw.”
Dr. Linde wees naar de grote bomen rondom hen en zei: “Hier is genoeg schaduw voor jou.”
Timmy knikte dankbaar en ging onder een boom zitten om uit te rusten.
Terwijl de dieren zich vermaakten, viel Dr. Linde op dat er iets anders was aan deze dag dan normaal. De lucht voelde anders aan, alsof er iets spannends in de lucht hing.
Plotseling hoorde ze gekwaak van dichtbij! Het was Kikker Kiki die vrolijk rondsprong bij de vijver naast de ruïne.
“Kiki!” riep Dr. Linde enthousiast, “Wat ben jij aan het doen?”
Kiki stopte even met springen en zei: “Ik ben aan het oefenen voor mijn grote sprongetje! Ik wil zo hoog mogelijk springen!”
“Dat klinkt leuk!” zei Dr. Linde terwijl ze Kiki aanmoedigde.
Kiki nam een paar stappen achteruit, verzamelde al zijn moed en sprong zo hoog als hij kon! Hij landde veilig terug op de grond met een plons in het water van de vijver.
“Goed gedaan!” juichte Dr. Linde terwijl Konijn klapte met zijn pootjes van blijdschap.
De middag ging verder met veel gelach en plezier tussen de dieren en Dr. Linde die hen observeerde terwijl zij hun spelletjes speelden of gewoon genoten van hun tijd samen in het park.
Toen de zon begon onder te gaan, merkte Dr. Linde dat het tijd was om naar huis te gaan voor die dag.
“Ik moet nu echt gaan,” zei ze tegen haar vrienden terwijl ze opstond van het bankje.
Konijn keek verdrietig op toen hij hoorde dat Dr. Linde weg moest gaan. “Waarom moet je altijd weg?” vroeg hij met zijn grote ogen vol vragen.
Dr.Linde glimlachte zachtjes naar hem: “Ik kom morgen weer terug, Konijn.”
Timmy knikte ook begrijpend maar voelde zich ook wat onzeker over hoe hij zonder haar zou moeten zijn. “Ik zal je missen,” mompelde hij langzaam.
Kiki sprong rond om iedereen op te vrolijken: “We hebben nog steeds elkaar! We kunnen samen spelen!”
Dr.Linde knikte instemmend: “Ja! Jullie hebben elkaar.”
Ze pakte haar notitieboekje in en liep richting haar auto terwijl zij nog even achterom keek naar al haar vrienden die samen stonden bij de ruïne bedekt met klimop.
Voordat ze wegreed, zwaaide ze nog één keer naar hen allemaal: “Tot morgen!”
De dieren keken toe hoe Dr.Linde wegreed in haar sportieve auto totdat deze uit zicht verdween achter de bomen van het park.
Ze wisten dat morgen weer een nieuwe dag zou zijn vol nieuwe avonturen samen in hun mooie park bij de oude ruïne.
En zo eindigde deze dag vol vreugde tussen alle dieren die samen hun leven leefden zonder geheimen of magie; gewoon zoals elke andere dag in hun bijzondere wereld vol natuur rondom hen heen.