Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De jongen en de vlieger**
In een levendige stad, waar de zon altijd leek te stralen en de lucht gevuld was met het gezang van vogels, woonde een jongen genaamd Bram. Hij was een korte jongen met kastanjebruin haar dat in krullen om zijn hoofd danste als hij zich bewoog. Bram droeg vaak een hoodie en joggingsbroek, wat hem een sportieve uitstraling gaf. Hij hield van knutselen en was altijd bezig met creatieve projecten, maar soms voelde hij zich verveeld.
Op een zonnige middag zat Bram thuis aan zijn keukentafel. Voor hem lag een bordspelset die hij had gekregen voor zijn verjaardag, maar vandaag had hij er geen zin in. De kleurrijke doos met spelstukken en dobbelstenen leek hem niet te kunnen boeien. In plaats daarvan keek hij naar buiten door het raam. De tuin van hun appartement was vol bloeiende planten: felgekleurde rozen, vrolijke zonnebloemen en delicate madeliefjes die in de wind wiegden. Vogels floten hun vrolijke melodieën terwijl ze van tak naar tak sprongen.
Bram zuchtte diep en draaide zich weer naar zijn knutselspullen. Hij had al veel geprobeerd: tekenen, schilderen, zelfs improvisatietheater met zijn kat, die altijd op zoek was naar aandacht. Maar vandaag voelde alles als een herhaling van zetten; niets leek nieuw of spannend.
Plotseling viel zijn blik op iets dat aan de muur hing: een oude vlieger die zijn vader ooit had gemaakt toen hij nog jonger was. De vlieger was kleurrijk, met patronen van sterren en wolken die samen dansten op de stof. Bram herinnerde zich hoe zijn vader hem had verteld over de dagen dat ze samen naar het park gingen om te vliegen met diezelfde vlieger.
Met hernieuwde energie sprong Bram op van zijn stoel en pakte de vlieger van de muur. Hij voelde het gewicht ervan in zijn handen; het was licht maar vol belofte. Buiten scheen de zon helder en de lucht leek perfect voor een avontuur.
Bram trok zijn hoodie aan en stapte naar buiten, waar de tuin vol leven was. De geur van bloeiende planten vulde de lucht terwijl hij door het gras liep richting het open veldje dat net buiten hun appartement lag. Het veldje was niet groot, maar genoeg voor wat ruimte om te rennen en te spelen.
Toen hij aankwam bij het veldje, zag hij Elin staan. Elin was een meisje uit de buurt met lang kastanjebruin haar dat in golven over haar schouders viel. Ze droeg ook sportieve kleren; een felgekleurde top en een korte broek die perfect bij het weer paste. Ze zat op het gras met haar bordspelset naast zich, maar ze keek niet echt geïnteresseerd naar het spel.
“Hey!” riep Bram terwijl hij dichterbij kwam.
Elin keek op en glimlachte even voordat ze weer naar haar bordspel keek. “Hé,” zei ze zachtjes.
“Wil je helpen mijn vlieger op te laten?” vroeg Bram enthousiast terwijl hij de vlieger omhoog hield.
Elin’s ogen lichtten even op bij het idee van avontuur buiten, maar ze schudde haar hoofd langzaam. “Ik weet niet… ik ben eigenlijk meer in de stemming voor dit spel.”
Bram voelde even teleurstelling door zich heen gaan, maar besloot niet op te geven. “Kom op! Het is zo’n mooie dag! We kunnen samen rennen.”
Ze keek nogmaals naar het bordspel voordat ze uiteindelijk knikte. “Oké dan,” zei ze met een glimlach die nu breder werd.
Samen liepen ze naar het open veldje waar er genoeg ruimte was om te rennen zonder iets of iemand te raken. Bram maakte de vlieger klaar terwijl Elin toekeek hoe hij voorzichtig alle touwen ontwarde.
“Dit is mijn eerste keer dat ik dit alleen doe,” bekende Bram terwijl hij zich concentreerde op elke beweging.
“Je kunt dit,” moedigde Elin hem aan terwijl ze naast hem stond.
Met één krachtige beweging gooide Bram de vlieger omhoog in de lucht terwijl hij tegelijkertijd begon te rennen over het grasveld. De kleuren flonkerden in het zonlicht terwijl de vlieger omhoog steeg, steeds hoger tot deze bijna verdween tussen de wolken.
“Ja! Kijk!” riep Bram uitgelaten terwijl hij stopte om naar boven te kijken.
Elin lachte nu echt hardop; haar ogen glansden van vreugde toen ze samen naar boven keken waar de vlieger elegant door de lucht zweefde als een vogel die vrijelijk rondvloog.
Bram voelde zich trots; dit moment was puur geluk zonder enige zorgen of gedachten aan verveling of verplichtingen thuis. Het enige wat telde was deze ervaring – samen met Elin – onder een stralende zon in hun kleurrijke wereld vol bloemen en zingende vogels.
Ze stonden daar samen, kijkend naar hoe hun creatie dansend door de lucht zweefde als symbool voor vrijheid en vreugde – twee kinderen die even vergaten wat er allemaal om hen heen gebeurde in deze drukke stad vol geluiden en mensen.
De tijd verstreek snel terwijl ze genoten van deze eenvoudige vreugde; lachen om elkaars grappen over hoe hoog of laag de vlieger zou kunnen gaan of welke figuren deze zou maken in de lucht boven hen.
Uiteindelijk begon echter ook Elins aandacht weer af te dwalen naar haar bordspelset die nog steeds naast hen lag – onbenut maar niet vergeten – net zoals hun andere hobby’s waren blijven liggen tijdens dit spontane avontuur buiten in het zonnetje.
“Zullen we later terugkomen voor ons spel?” vroeg Elin na enige tijd stilzwijgend genieten van hun moment samen onderaan deze heldere hemel?
Bram knikte enthousiast; “Ja! Maar laten we eerst nog even genieten van onze vlieger!”
En zo stonden ze daar nog even langer – twee kinderen verbonden door creativiteit en spontane vreugde – ondergedompeld in hun eigen wereld vol kleuren waar alles mogelijk leek zolang zij samen waren om ervan te genieten.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes