Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een Creatieve Verhalenverteller**
Het was een heldere avond in de stad. De lucht was blauw en de sterren twinkelden als kleine lampjes aan de hemel. Milan zat op een bankje bij het glinsterende meer, dat de sterren weerspiegelde als een grote, glanzende spiegel. Hij had zijn schakenbord bij zich, maar in plaats van te spelen, keek hij naar het water. Het meer was rustig, en de geluiden van de stad leken ver weg.
Milan was een elektricien. Hij werkte hard om problemen op te lossen met elektriciteit. Soms voelde hij zich gefrustreerd als hij voor een complex probleem stond. Vandaag had hij zo’n dag gehad. Een klant had geklaagd dat haar lichten flikkerden en dat er iets mis was met haar stopcontacten. Milan had urenlang gezocht naar de oorzaak, maar het probleem bleef onopgelost. Hij voelde zich onzeker over zijn vaardigheden.
Terwijl hij naar het meer keek, dacht hij aan Elin. Elin was zijn collega en ze werkten vaak samen aan projecten. Ze had altijd goede ideeën en kon dingen zien die anderen niet zagen. Maar vandaag had ze hem verlaten om naar een andere stad te verhuizen voor een nieuwe baan. Milan voelde verdriet in zijn hart bij het idee dat ze weg was.
Elin hield van schaken. Ze speelde vaak met Milan tijdens hun pauzes op het werk. Ze hadden samen veel gelachen en strategische zetten bedacht om elkaar te verslaan op het bord. Nu zou hij alleen moeten spelen, zonder haar scherpe geest naast zich.
De maan kwam langzaam op boven het meer en gaf alles een zachte gloed. Milan haalde diep adem en besloot dat hij niet alleen moest zitten piekeren over zijn problemen of over Elin’s vertrek. Hij pakte zijn schakenbord en begon te spelen tegen zichzelf.
De stukken waren gemaakt van mooi hout, elk met zijn eigen unieke vorm en kleur. Terwijl hij speelde, dacht hij na over wat Elin altijd zei: “Soms moet je gewoon creatief zijn om oplossingen te vinden.” Die woorden bleven in zijn hoofd hangen terwijl hij de stukken verplaatste.
Milan begon na te denken over hoe hij creatief kon zijn in zijn werk als elektricien. Wat als hij niet alleen naar de problemen keek zoals ze waren? Wat als hij verder dacht? Misschien kon hij nieuwe manieren bedenken om dingen op te lossen? Terwijl hij verder speelde, kwamen er ideeën in hem op.
Plotseling zag Milan iets bewegen aan de rand van het meer. Het was een uil die op een tak zat te rusten, met grote ogen die nieuwsgierig naar hem keken. De uil leek wijs en kalm, alsof hij alles begreep wat er om hem heen gebeurde.
“Misschien kan ik leren van jou,” fluisterde Milan tegen de uil terwijl hij weer naar zijn schakenbord keek.
De uil bleef stil zitten, maar Milan voelde zich gesterkt door zijn aanwezigheid. Hij besloot dat als de uil zo kalm kon blijven terwijl alles om hem heen chaotisch was, dan kon hij dat ook doen.
Met hernieuwde energie begon Milan na te denken over hoe hij het probleem met de flikkerende lichten kon aanpakken. Wat als er iets anders aan de hand was dan wat iedereen dacht? Wat als er verborgen draden waren die niet goed verbonden waren? Of misschien waren er oude stopcontacten die vervangen moesten worden?
Terwijl deze gedachten door zijn hoofd gingen, merkte Milan dat het spel steeds spannender werd. Hij maakte slimme zetten en begon zelfs weer plezier te hebben in het schaken tegen zichzelf.
De sterren boven hem straalden helder terwijl de nacht vorderde en het meer glinsterde nog steeds prachtig onder hun lichtjes.
Na een tijdje besloot Milan even pauze te nemen van het spelletje schaken en nam een slok water uit zijn flesje dat naast hem stond. Terwijl hij daar zat, dacht hij aan broccoli – ja broccoli! Elin had altijd gezegd dat broccoli goed voor je is omdat het je helpt helder na te denken.
“Misschien moet ik wat gezonder gaan eten,” mompelde Milan tegen zichzelf terwijl hij glimlachte bij deze gedachte.
Het leek wel alsof alles samenkwam: de uil die wijsheid uitstraalde, Elin die altijd creatief was geweest, zelfs broccoli die hem hielp beter na te denken over oplossingen voor problemen – allemaal elementen die hem inspireerden om verder te gaan.
Na enige tijd pakte Milan weer zijn schakenbord op en zette opnieuw enkele zetten uit tegen zichzelf; dit keer met meer enthousiasme dan eerder deze avond.
Uiteindelijk besloot Milan terug naar huis te gaan; maar niet voordat hij nog één keer naar het meer keek waar de sterren schitterden als nooit tevoren.
“Dank je wel,” zei Milan zachtjes tegen de uil voordat hij opstond van het bankje en richting huis liep met nieuwe ideeën in gedachten voor morgen – zowel voor zijn werk als voor zichzelf.
En zo eindigde deze avond bij het glinsterende meer; vol inspiratie door eenvoudige dingen zoals schaken, broccoli en zelfs een wijze uil die hen toekijkend begeleidde onder de sterrenhemel.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes