Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**De Sportieve Danser**
Er was eens een vrolijke danseres genaamd Lila. Lila had kastanjebruin haar dat ze vaak in een staartje droeg. Ze was slank en altijd in beweging. Lila woonde aan de rand van een mysterieus bos, waar oude bomen met dikke stammen en groene bladeren stonden te fluisteren in de wind. Het bos was vol geheimen, maar Lila was niet bang. Ze vond het juist leuk om erover na te denken.
Lila had een grote passie: dansen! Ze danste elke dag, of het nu zonnig of bewolkt was. Haar favoriete plek om te dansen was een open plek net buiten het bos, waar het gras zacht en groen was. Daar maakte ze haar eigen choreografieën op de muziek die ze zelf maakte met haar kleine keyboard.
Op een dag besloot Lila dat ze iets bijzonders wilde doen met haar danskunsten. Ze had gehoord van een fotograaf die in de buurt woonde, meneer Flits. Hij maakte prachtige foto's van mensen die dansten in de natuur. Lila dacht dat het geweldig zou zijn om door hem gefotografeerd te worden terwijl ze danste.
Met veel enthousiasme pakte Lila haar fiets en reed naar het huis van meneer Flits. Het huis stond vol met camera's en fotoalbums, en overal hingen prachtige foto's aan de muren. Meneer Flits zelf had steil blond haar en droeg altijd een hoodie, zelfs als het warm was.
“Hallo!” zei Lila vrolijk toen ze binnenkwam. “Ik ben Lila! Ik wil graag dat je foto's van mij maakt terwijl ik dans!”
Meneer Flits keek op van zijn camera en glimlachte. “Dat klinkt leuk! Maar ik heb wel iets speciaals nodig voor mijn foto’s,” zei hij geheimzinnig.
“Wat heb je nodig?” vroeg Lila nieuwsgierig.
“Ik heb een bouwset nodig,” antwoordde hij. “Een bouwset waarmee we iets kunnen maken dat ons helpt om de perfecte foto te maken.”
Lila dacht even na en zei toen: “Ik heb thuis nog wat LEGO liggen! We kunnen samen iets bouwen!”
En zo fietste Lila snel terug naar huis om haar LEGO te halen. Toen ze terugkwam bij meneer Flits, begonnen ze samen te bouwen. Ze maakten een groot kleurrijk podium van LEGO, compleet met lichtjes en versieringen.
“Dit wordt geweldig!” riep meneer Flits enthousiast terwijl hij zijn camera klaarzette.
Lila trok haar favoriete t-shirt aan, dat vol stond met sterren en glitters, en begon te dansen op het podium dat ze hadden gebouwd. De muziek vulde de lucht terwijl ze sprongetjes maakte en pirouettes draaide.
Meneer Flits klikte enthousiast met zijn camera terwijl hij elke beweging vastlegde. De oude bomen rondom hen leken ook mee te dansen in de wind, hun bladeren ritselend als applaus voor Lila’s optreden.
Na een tijdje stopte Lila even om uit te rusten. “Wat vind je ervan?” vroeg ze ademloos aan meneer Flits.
“Je bent geweldig!” zei hij met glimmende ogen. “Je hebt echt improvisatietalent!”
Lila bloosde van blijdschap en begon weer te dansen, dit keer nog enthousiaster dan daarvoor. Ze draaide rondjes, sprong omhoog en maakte gekke gezichten naar de camera.
De zon begon onder te gaan, waardoor alles in gouden licht werd gehuld. Meneer Flits nam nog meer foto’s terwijl de lucht veranderde in prachtige kleuren: roze, paars en oranje.
Toen het donker werd, stopten ze met dansen en keken naar alle mooie foto’s die waren gemaakt. “Dit is echt magisch,” zei Lila terwijl ze naar de beelden keek waarop zij zo vrij danste tussen de oude bomen.
Meneer Flits knikte instemmend: “Ja, dit moeten we vaker doen! Je hebt niet alleen talent voor dansen maar ook voor het creëren van magie.”
Lila voelde zich gelukkig bij deze woorden en besloot dat dit nog maar het begin was van hun avonturen samen.
De volgende dagen kwamen er steeds meer kinderen uit de buurt kijken naar Lila’s optredens bij meneer Flits’ huisje aan de rand van het bos. Iedereen wilde leren dansen zoals zij! En zo ontstond er al snel een kleine groep kinderen die samen kwamen om te oefenen op hun eigen manier.
Ze maakten muziek met alles wat ze konden vinden: potten als drums, fluiten van takken uit het bos en zelfs hun stemmen als zang! Het werd één groot feest vol vrolijke geluiden en bewegingen.
Meneer Flits bleef hen fotograferen tijdens hun optredens; elke lach, elke sprongetje werd vastgelegd op zijn camera's. De kinderen voelden zich net sterren op hun eigen podium gemaakt van LEGO!
En zo ging het leven verder voor Lila aan de rand van het mysterieuze bos vol oude bomen waar geheimen fluisterden in de wind – altijd sportief dansend onder de stralende zon of onder twinkelende sterrenlicht!
En wie weet? Misschien zou er ooit iemand komen die deze momenten zou willen delen met anderen door middel van prachtige boeken of tentoonstellingen vol kleurige foto's… Maar dat is weer een ander verhaal!
Einde
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes