Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes
**Een slimme puzzelaar**
Op een heuveltop, waar de lucht helder en blauw was, stond een klein, kleurrijk huisje. Het huisje had een felgele deur en ramen met groene luiken. Voor het huisje lag een uitgestrekt veld vol met bloemen in alle kleuren van de regenboog. Het was de perfecte plek voor iemand die van schilderen hield. En dat deed onze hoofdpersoon, Lotte.
Lotte was een creatieve geest met lang, slank figuur en krullend zwart haar dat altijd in de war zat door de wind. Ze droeg meestal een hoodie en joggingsbroek, omdat ze het liefst comfortabel wilde zijn terwijl ze haar kunst maakte. Op deze mooie dag had ze haar favoriete t-shirt met print aangetrokken: een vrolijke afbeelding van een schildpad die op een skateboard reed.
Lotte had altijd al een fascinatie gehad voor puzzels. Niet zomaar puzzels, maar puzzels die je zelf kon maken! Ze had ooit eens gehoord dat je met schilderijen ook puzzels kon creëren. Dit idee vond ze geweldig! Dus besloot ze om haar eigen schilderij-puzzel te maken.
Ze pakte haar schilderspullen en ging naar buiten, waar het gras onder haar voeten zacht aanvoelde. Met elke stap voelde ze zich creatiever worden. Lotte zette haar ezel op en begon te schilderen. Ze schilderde eindeloze velden vol bloemen, met de zon die stralend boven hen scheen. De kleuren spatten van het doek af: geel, blauw, rood en groen.
Terwijl Lotte bezig was met haar kunstwerk, kwam er een busje aanrijden op de smalle weg die naar de heuveltop leidde. Het busje stopte vlakbij het kleurrijke huisje en er stapte een volslanke man uit met blond haar dat in krullen viel over zijn schouders. Hij droeg een vrolijk gekleurd shirt dat perfect paste bij Lotte’s schilderij.
“Hallo daar!” zei hij vrolijk terwijl hij naar Lotte toe liep. “Wat ben je aan het doen?”
“Ik maak mijn eigen schilderij-puzzel,” antwoordde Lotte enthousiast terwijl ze naar het doek wees.
“Dat klinkt leuk!” zei de man terwijl hij zich naast haar neerzette om beter te kijken. “Ik ben Max en ik houd ook van creatief bezig zijn.”
Lotte glimlachte naar Max en vroeg: “Wat doe jij dan graag?”
“Oh, ik hou van improvisatietheater,” zei Max met glinsterende ogen. “Ik vind het leuk om verhalen te vertellen zonder dat ik ze van tevoren heb bedacht.”
“Dat klinkt spannend!” zei Lotte terwijl ze verder schilderde. “Misschien kunnen we samen iets maken!”
Max dacht even na en zei toen: “Wat als we jouw schilderij-puzzel combineren met mijn verhalen? We kunnen elk stuk van de puzzel gebruiken als inspiratie voor een kort verhaal!”
Lotte vond dit idee geweldig! Ze werkte nog harder aan haar schilderij terwijl Max zich voorbereidde om zijn eerste verhaal te vertellen.
Toen het schilderij klaar was, keek Lotte trots naar haar werk. Het was niet alleen mooi; het had ook veel verschillende stukken die je kon losmaken als je het in puzzelvorm zou maken.
Max begon zijn verhaal te vertellen over een avontuurlijke schildpad die op zoek ging naar vrienden in de kleurrijke velden rondom hen. Terwijl hij sprak, zag Lotte hoe zijn woorden tot leven kwamen in haar gedachten – net zoals de kleuren op haar doek.
“En toen,” vervolgde Max enthousiast, “kwam de schildpad bij een grote bloem die zo groot was als een huis! Hij klom erin om uit te rusten.”
Lotte lachte hardop bij het idee van zo’n grote bloem waar zelfs een schildpad in kon passen.
“En wat gebeurde er daarna?” vroeg ze nieuwsgierig.
Max grijnsde breed en vertelde verder over hoe de schildpad ontdekte dat er allemaal kleine dieren woonden in de bloem – allemaal druk bezig met hun eigen avonturen.
De tijd vloog voorbij terwijl Max verhalen vertelde en Lotte nieuwe delen aan haar puzzelschilderij toevoegde gebaseerd op wat hij zei. De zon begon langzaam onder te gaan achter de velden, waardoor alles in gouden licht werd gehuld.
Toen hun creativiteit eindelijk tot rust kwam, keken ze samen naar het resultaat: niet alleen hadden ze samen iets moois gemaakt, maar ook veel plezier gehad tijdens hun samenwerking.
“Dit is echt geweldig!” zei Lotte blij terwijl ze naar hun werk keek – zowel het schilderij als alle verhalen die erbij waren gekomen waren uniek en bijzonder.
Max knikte instemmend: “We moeten dit vaker doen! Misschien kunnen we zelfs meer mensen uitnodigen om mee te doen!”
Lotte vond dit idee fantastisch! Ze stelde zich voor hoe andere kinderen zouden komen om samen te schilderen en verhalen te vertellen op deze prachtige heuveltop met uitzicht over eindeloze velden vol bloemen.
En zo gebeurde het dat Lotte niet alleen bekend werd als ‘de slimme puzzelaar’, maar ook als iemand die anderen inspireerde om creatief bezig te zijn – of dat nu door middel van schilderen of verhalen vertellen was.
De heuveltop werd al snel gevuld met gelach en kleurige kunstwerken; elk kind bracht zijn eigen unieke stijl mee – net zoals Max dat deed met zijn verhalen over avontuurlijke schildpadden en grote bloemen.
En zo leefden zij nog lang gelukkig op hun heuveltop vol kleurige dromen en creatieve ideeën – zonder geheimen of magie; gewoon pure vreugde in elke penseelstreek en elk verteld verhaal.
Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes