|
|||
|
|
Kinderverhaaltje: De pastoor heeft dorst Pastoor Jan was een vriendelijke man die al jarenlang in het dorp woonde en de plaatselijke kerk leidde. Iedereen hield van hem omdat hij altijd zo aardig en behulpzaam was. Pastoor Jan was ook bekend om zijn grote dorst. Zelfs wanneer hij de mis aan het voorlezen was, moest hij steeds een glas water hebben. Iedere zondag stond er een glas water klaar voor hem op het altaar. Terwijl de dorpsbewoners hun gebeden opzegden, begon pastoor Jan steeds vermoeider te worden. Hij leek zelfs slaperig te worden terwijl hij de mis voorlas. Plotseling kwam er een koude rilling door de kerk. Er was iets heel vreemds aan de hand. Iedereen keek verschrikt om. Het koude gevoel kwam van pastoor Jan. Hij glimlachte breed, maar er liep een koude rilling over zijn rug. Zijn ogen waren open maar hij leek in het niets te staren. Hij hield zich stil, maar hij was gespannen. De parochianen begonnen de mis opnieuw te lezen, maar pastoor Jan was nog steeds stil. Eindelijk begon hij te praten en zei met een zachte stem: "Ik heb vreselijke dorst." Het werd stil in de kerk. Iedereen staarde naar pastoor Jan. Hij stond overeind en keek rond. "Heeft iemand wat water voor me?" vroeg hij rustig. Een van de parochianen liep naar het altaar en gaf pastoor Jan het glas water dat er stond. Hij nam een slok en sloot zijn ogen. Hij begon weer rustig adem te halen. Iedereen in de kerk voelde dat er iets vreemds was gebeurd. Maar pastoor Jan leek weer zichzelf. Hij glimlachte en vervolgde de mis, zonder verder iets te zeggen over zijn dorst. De parochianen bleven nadenken over wat er was gebeurd, maar pastoor Jan keerde terug naar zijn vriendelijke, hulpvaardige persoonlijkheid. Iedereen was blij dat hij weer de oude was. Terug naar het overzicht met kinderverhaaltjes |
|